Jean Madiran (+2013) - tradycjonalista katolicki i narodowy, pisarz i filozof

    Jean Madiran (…) był wychowankiem Instytutu Katolickiego w Maslacq, założonego i prowadzonego przez wielkich pedagogów, braci André i Henri Charlierów. Debiutował w czasie wojny na łamach „L’Action Française”, po wyzwoleniu zaś pisywał także do „Écrits de Paris”. Na pewien czas związał się z „Rivarolem”; zerwał jednak współpracę w 1958 r., kiedy do redakcji tego pisma wszedł antykatolicko nastawiony pisarz postfaszystowski Lucien Rebatet. W marcu 1956 r. rozpoczął wydawanie bodaj najważniejszego w powojennej historii tradycyjnego katolicyzmu we Francji miesięcznika „Itinéraires”, który z powodu wiernego trwania przy integralnym Depozycie Wiary Katolickiej i za bezkompromisową walkę z progresizmem, socjalizmem i komunizmem został w 1966 r. zdezawuowany przez Episkopat Francji. Było to zapewne bezpośrednio następstwem listu otwartego do biskupów (L’appel aux évêques), który w 1965 r. wystosowali Madiran, Jean Ousset i Michel de Saint-Pierre; jego autorzy jasno napiętnowali wszystkie sposoby destrukcji Kościoła i herezje szerzone za przyzwoleniem, a nierzadko i za aprobatą tych, którzy winni być strażnikami integralności depositum fidei. Notabene, Madiran wykazywał, że pojęcie „integryzm”, ukute przez zwolenników „poprawiania” wiary, a stanowiące przekręcenie pojęcia „całościowy” (intégral), użytego przez papieża św. Piusa X, funkcjonuje jako kalumnia i metoda wykluczania ze wspólnoty katolickiej; to znak napiętnowania, jak żółta gwiazda dla Żydów w hitlerowskich gettach. Pod kierunkiem Madirana „Itinéraires” przeprowadziły także trzy wielkie kampanie polityczne: w obronie masakrowanych Węgier, za ocaleniem Algierii Francuskiej i przeciwko goszyzmowi w maju ’68.

Złota Pieśń Sarmacka [Tuba Cordis]

Współczesna detronizacja Chrystusa Króla - ks. prof. Roman Kneblewski

Pogrzeb śp. Jacka Kosiora

Uroczystości pogrzebowe za śp. Jacka Kosiora rozpoczną się w piątek (30.05) o godz. 14:30 w kościele parafialnym w Zmysłówce.

Msza pogrzebowa sprawowana zostanie w nowym rycie liturgii, której Jacek nie uznawał. Był tradycjonalistą katolickim, uznając jedynie katolicką, łacińską Mszę św. trydencką.

Requiem aeternam dona eis, Domine : et lux perpetua luceat eis. Requiescat in pace.

Nie żyje Jacek Kosior

  Nie żyje Jacek Kosior, mój dobry przyjaciel... Zmarł wczoraj późnym wieczorem, w rodzinnej Zmysłówce... Zmarł śmiercią tragiczną. Był dobrym człowiekiem, człowiekiem idei, prostym, ale zawsze uczciwym i szczerym.. Jeszcze wczoraj rozmawiałem z nim przez telefon, a w środę był jeszcze u mnie, na Śląsku... Mieliśmy się spotkać w Warszawie, niestety nie udało mu się dojechać... POZOSTANIESZ NA ZAWSZE W NASZEJ PAMIĘCI!!! SPOCZYWAJ W POKOJU, PRZYJACIELU!!!

                                               M M

DWIE ZBRODNIE JARUZELSKIEGO - Robert Larkowski

    Stan wojenny był złem, który według dokumentów znalezionych w rosyjskich archiwach przez dysydenta Władimira Bukowskiego, stanowił inicjatywę Wojciecha Jaruzelskiego i nie wynikał z zagrożenia inwazją wojsk sowieckich na Polskę, lecz stał się zbrojnym wystąpieniem krajowych sił przemocy komunistycznej, które bały się utraty swej władzy. Sama logika podpowiada, że sytuacja międzynarodowa ZSRR – zaostrzanie się konfliktów z USA i niosąca ogromne problemy okupacja Afganistanu - nie pozwalała mu na otwieranie kolejnego frontu walki z Zachodem i podejmowanie ryzyka militarnej rozprawy z zawsze nieobliczalnymi Polakami. Najlepiej rozumiał to szef KGB i stosunkowo krótkotrwały sekretarz generalny KPZR(listopad 1982 - luty 1984) Jurij Andropow, który stwierdził, że lepiej stracić Polskę niż cały obóz socjalistyczny i sam Związek Sowiecki. To Andropow opracował ogólny plan pokojowych zmian zwanych „pierestrojką” i wyznaczył do ich realizacji Michaiła Gorbaczowa, co przyniosło miękkie przejście z systemu komunistycznego do kapitalizmu w samym ZSRR i większości państw tzw. demokracji ludowej w Europie. Oczywiście było to dużej mierze wielkie złodziejstwo i ukartowana demoralizacja głównie rosyjskiego narodu , ale systemowo zakończyło definitywnie erę marksizmu-leninizmu w jego skrajnie ekspansjonistycznej postaci.

OŚWIADCZENIE KIN-R CHRISTUS REX W SPRAWIE ŚMIERCI GEN. WOJCIECHA JARUZELSKIEGO

Gliwice, dn. 25.05.2014

     W dniu dzisiejszym w wieku 91 lat zmarł czerwony dygnitarz, gen. LWP Wojciech Jaruzelski. Całe swoje dorosłe życie poświęcił na utrwalanie tzw. władzy ludowej i podtrzymywanie sojuszu ze Związkiem Radzieckim. W 1989 roku był jednym z ojców-założycieli tzw. III RP. Zmarł, nie doczekawszy doczesnego Sądu za zbrodnie popełnione na Narodzie Polskim (m.in. rozkaz strzelania w grudniu 1970 i 1981 roku).

Niech Bóg w swym miłosierdziu osądzi Jego duszę!

Za KIN-R CHRISTUS REX

                                                                                                                          Tomasz Jazłowski

Grafika patriotyczna

Ernst Jünger i niemiecka rewolucja konserwatywna - prof. Adam Wielomski

 

W literaturze przedmiotu długo utrzymywał się pogląd jakoby rewolucja konserwatywna była zjawiskiem specyficznie niemieckim, co wynikało z faktu, że to właśnie w Niemczech Armin Mohler, już po II Wojnie Światowej, wymyślił i upowszechnił to pojęcie dla określenia specyficznie niemieckiego nurtu myśli politycznej. Ojcem intelektualnym ruchu był Paul de Lagarde, który pisał sam o sobie:

„Jest zbyt konserwatywny abym nie był radykałem (Ich bin zu konservativ, um nicht radikal zu sein)”

W rzeczywistości ruchy tego typu pojawiały się wszędzie tam, gdzie można było zaobserwować zjawisko gwałtownej modernizacji idei politycznych prawicy w zetknięciu ze społeczeństwem masowym. Znaleźć je można równocześnie w wielu krajach europejskich, przede wszystkim we Francji (Action Française ) i w Hiszpanii (Acción Española) , ale także we Włoszech (J. Evola, S. Panunzio) czy w Rumunii. W tych to krajach głoszono hasła bliźniaczo podobne do niemieckiej rewolucji konserwatywnej: „rewolucję narodową” (Ch. Maurras) czy „rewolucję ładu” (M. Barrès).

BOJKOT EUROWYBORÓW!

SPRAWIEDLIWOŚĆ DLA DUCE! - Robert Larkowski

     Niedawno minęła  kolejna rocznica "Marszu na Rzym",kiedy Mussolini przy poparciu kombatantów,ludu,narodowej burżuazji i dużej części armii,rozpoczął swą drogę ku przewodzeniu Narodowi Włoskiemu.Wcześniej został przywódcą Narodowej Partii Faszystowskiej, która powstała z Fasci Italiani di Combattimento - Związku Kombatantów I wojny światowej. Mussolini sam był dzielnym żołnierzem,członkiem jednostek Arditi - "Śmiali" - rodzaju "kamikadze",wykonujących szczególnie niebezpieczne zadania bojowe. Faszyści nie mieli w parlamencie dużo głosów,ale sytuacja we Włoszech zaostrzała się,rosły zamieszki,awantury i zamachy bombowe - dzieło komunistów,socjalistów i anarchistów.Szalała liberalna korupcja i oligarchiczne układy, panowała nędza. W powietrzu wisiała bolszewicka rewolucja. Naród z utęsknieniem oczekiwał na silną i sprawiedliwą rękę.

Neorojalizm nacjonalistyczny Action Française w świetle zasad legitymizmu monarchicznego (fragment) - prof. Jacek Bartyzel

     Niemal do końca XIX wieku słowo naród było zazwyczaj na sztandarach rewolucyjno-demokratycznej lewicy albo liberalnego centrum, jedynie dzięki romantykom zyskując odcień spirytualistyczny, co pozwala absorbować je także romantykom konserwatywnym – zwłaszcza niemieckim i polskim (naród jako „myśl Boża w dziejach”). Tymczasem, w ostatniej dekadzie XIX wieku, wraz z samym słowem nacjonalizm¹ rodzi się, począwszy od Francji, nacjonalistyczna i coraz bardziej kontrrewolucyjna, prawica, odrzucająca zarówno demokratyczną koncepcję „suwerenności narodu”, jak i „zasadę narodowościową” w tworzeniu państw. Bez obawy błędu można zaryzykować stwierdzenie, że zwłaszcza w okresie rozpoczętym pierwszą a zakończonym drugą wojną światową znakomita większość ówczesnych kontrrewolucjonistów autoafirmuje się jako nacjonaliści, a słowa prawica i nacjonalizm stają się nieomal synonimami. Natomiast w w tej epoce ci, którzy przez cały wiek XIX stanowili najstarsze i najtwardsze jądro Kontrrewolucji, czyli tradycjonalistyczni legitymiści, tj. obrońcy prawowitości dynastycznej i „mistyki królewskiej”², tracą jakikolwiek wpływ i znaczenie, schodząc na zupełny margines lub tracąc swoją tożsamość w formacji rojalistycznej nowego typu³. Francuscy rojaliści gremialnie przechodzą pod trójkolorowy już – choć z liliami – sztandar monarchizmu narodowego, czemu opierają się już tylko nieliczne jednostki.

Co sprawiło tę metamorfozę? Odpowiadamy bez wahania: sprawił to geniusz spekulatywny – i moc perswazyjna – jednego człowieka: głównego teoretyka Action Française, Charlesa Maurrasa (1868-1952).

Maurice Bardèche: Faszystowskie marzenie (część I)

Od Redakcji: „Faszystowskie marzenie” jest trzecią i ostatnią częścią książki Maurice Bardèche „Qu’est-ce que le fascisme?” („Czym jest faszyzm?”), wydanej przez Les Sept Couleurs, w Paryżu w roku 1961.

Dyktatura jest wieczna. Rzymianie zawieszali republikańskie wolności, gdy ojczyzna była w niebezpieczeństwie. Konwent Narodowy zrobił to samo. Rząd „ojczyzny w niebezpieczeństwie” to autorytarny reżym zaprowadzony w poważnych okolicznościach w celu zapewnienia krajowi niezależności i wybawienia go z opresji. Walczące narody, oblegane miasta, państwa rozbijane wojną domową są z konieczności rządzone przy pomocy autorytarnych metod niezależnie od tego, jaki jest aktualnie ich polityczny „personel”.

Te metody charakteryzują się ograniczeniem tradycyjnych wolności, a w szczególności pewną dyscypliną w kwestii wolności wypowiedzi. Ta dyscyplina, w zależności od okoliczności, może być dobrowolna lub narzucona. Podczas trwania kryzysu, celem tych tymczasowych, autorytarnych reżimów jest zjednoczyć wszelkie siły kraju i nie pozwolić, aby prywatne interesy lub zagraniczne wpływy wykorzystywały siły niezbędne do wspólnej obrony dla prywatnej korzyści.

Czy to autorytarne dyrygowanie narodem, które ludzie akceptują, o które czasem – w kryzysowych momentach – proszą, może stać się standardową metodą rządzenia, gdy zagrożenie minie? Faszyzm jest twierdzącą odpowiedzią na to pytanie. Partie faszystowskie dowodzą, że codzienne nadużycia wolności przybliżają nadejście czasów niepokoju, zagrożenia niezależności i trwania narodu. Czują oni, że potrzeba ochrony przed powrotem czasów kryzysowych i akceptacja pewnej dyscypliny nie jest niczym niezwykłym. Faszyści wierzą, że obecne warunki życia politycznego rzucają wszystkie kraje w stan stałego zagrożenia, a środki niezbędne do zachowania niezależności muszą być użyte natychmiast, jeśli kraje te nie chcą być bezbronne w momencie powrotu niebezpieczeństw.

Oświadczenie Katolickiego Instytutu Narodowo-Rojalistycznego CHRISTUS REX w sprawie bieżących wydarzeń na Ukrainie

            

                                                                      Gliwice, 09.05. AD 2014

Wobec nieustającej fali przemocy i faktycznego rozpadu państwa naszego wschodniego sąsiada - Ukrainy oświadczamy, co następuje:

                                   

1. Popieranie i legitymizowanie tzw. władz Ukrainy ustanowionych w wyniku zbrojnego przewrotu inspirowanego przez zewnętrzne siły syjonistyczne jest niedopuszczalne i niezgodne z polską racją stanu.

2. Popieranie jednej ze stron konfliktu - „oficjalnego” rządu Ukrainy, szowinistów ze Swobody czy Prawego Sektora przez oficjalne czynniki tzw. rządu polskiego i tzw. opozycji systemowej i pozasystemowej, czy też z drugiej strony separatystów i Rosji przez niektóre polskie ugrupowania polityczne nie mogą mieć akceptacji ze strony  narodowych sił integralnych Polski.

3. Zwycięstwo organizacji postbanderowskich na Ukrainie ani sukcesy terytorialne Rosji nie leżą w polskim interesie narodowym.

4. Rządy krajów tzw. Unii Europejskiej, Stanów Zjednoczonych Ameryki i Federacji Rosyjskiej (z pozoru tylko z konserwatywnym rządem i prezydentem) nie są dla siebie autentycznymi przeciwnikami, jak próbuje się to przedstawić w oficjalnej propagandzie, ale wspólnie realizują plan Nowego Porządku Światowego, tworząc sztuczne konflikty i podziały na arenie międzynarodowej. 

  Prezes KIN-R CHRISTUS REX

                                                                                                                              Tomasz Jazłowski

Banderowscy politycy z Ukrainy na konferencji w centrum Warszawy!

   W lokalu przy warszawskiej ulicy Nowy Świat w dzielnicy Śródmieście zaplanowano na 11 maja konferencję prasową z udziałem reprezentantów kandydatów na prezydenta Ukrainy. Wśród zaproszonych są przedstawiciele kandydatów partii odwołujących się do tradycji ukraińskiego nacjonalizmu.Organizatorami są EuroMajdan Warszawa i Fundacja Otwarty Dialog. Zaproszono m.in. przedstawiciela Oleha Tiahnyboka - lidera nacjonalistycznej partii "Swoboda" oraz reprezentanta radykalnie nacjonalistyczngo ugrupowania Prawy Sektor. Organizatorzy wystosowali do mediów komunikat następującej treści:

Rosja: Ochotnicy ruszają do boju

W Rosji formują się ochotnicze oddziały przeznaczone do bezpośredniego wsparcia zbrojnego separatystów ze wschodnich obwodów Ukrainy. Inicjatorem mobilizacji ochotników w Rosji jest stowarzyszenie weteranów „Rusiczi”. Do oddziałów wstąpiło już ponad tysiąc byłych funkcjonariuszy Specnazu, GRU i jednostek antyterrorystycznych; są to weterani konfliktów w Afganistanie, Czeczenii, Abchazji i Osetii Południowej. Portal internetowy Rosyjska Wiosna zamieścił ich oświadczenie, głoszące: „Rosjanie są zaniepokojeni losem braterskiego narodu i w związku z tym proponują pomoc. Wojskowe organizacje otrzymują tysiące zgłoszeń ochotników, którzy pragną wyjechać z misją pokojową do Noworosji.” Weterani zapowiedzieli w nim również obronę „rosyjskojęzycznych rodaków” przed „banderowcami”.

3 Maja - Święto Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski

Najświętsza Maryja Panna Królowa Korony Polskiej - nasza Królowa i Patronka, z Jasnej Góry i

Ostrej Bramy. Przed Jej cudownym wizerunkiem we Lwowie, król Jan Kazimierz złożył berło, i ogłosił Ją Królową Narodu i Państwa Polskiego!

Tytuł NMP Królowej Polski mówi o obecności NMP w historii polskiego narodu. Jan Długosz nazwał Maryję Panią świata i naszą. Tytuł Matki Bożej jako Królowej Polski sięga drugiej połowy XVI wieku. Wtedy to Grzegorz z Sambora po raz pierwszy nazywa Maryję Królową Polski i Polaków. 1 kwietnia 1656 r. w katedrze lwowskiej król Jan Kazimierz w sposób oficjalny ślubował przed wizerunkiem Matki Bożej Łaskawej: „Ciebie za patronkę moją i za królowę państw moich dzisiaj obieram”. W trzechsetną rocznicę ślubów Jana Kazimierza episkopat Polski z inicjatywy więzionego prymasa Stefana Wyszyńskiego dokonał ponownego zawierzenia całego kraju Maryi i odnowienia ślubów królewskich. 26 sierpnia 1956 roku ok. miliona wiernych na Jasnej Górze złożyło Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego.

3 maja w Kościele katolickim w Polsce obchodzona jest liturgiczna uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski.

Matka Boża Królowa Polski jest główną patronką: archidiecezji częstochowskiej i przemyskiej, była też patronką archidiecezji lwowskiej.

Mocodawcy "Prawego Sektora"

„CZŁONKOWIE „PRAWEGO SEKTORA” to UKRAIŃSCY ŻYDZI, którzy MIESZKALI w IZRAELU, OTRZYMALI OBYWATELSTWO, PRZESZLI SZKOLENIE WOJSKOWE w ARMII IZRAELSKIEJ, a następnie WRÓCILI na UKRAINĘ.” !!!

Prawdziwe oblicze banderowców

Incydent z 21 kwietnia pokazał do czego są zdolni współcześni banderowcy, pokazał ich prawdziwe oblicze. Nie różni się ono niczym od oblicza sprzed 70 lat. Ideologia Bandery przetrwała w stanie nienaruszonym i po upadku ZSRR została przekazana kolejnemu pokoleniu galicyjskich i wołyńskich Ukraińców.

Media w Polsce są pełne jednostronnych informacji odnośnie wydarzeń na wschodniej Ukrainie i roli, jaką w nich odgrywa Rosja. Brakuje natomiast szczegółowych i obiektywnych informacji na temat funkcjonowania zachodniej i naddniestrzańskiej Ukrainy pod rządami zwycięzców niedawnego puczu. Odbiorca tych mediów odnosi wrażenie, że z jednej strony znajdują się agresywni separatyści inspirowani przez imperialną Rosję, a z drugiej miłujący demokrację i wartości europejskie zwolennicy nowoczesnej i europejskiej Ukrainy. Lukrowane wywiady z działaczami Prawego Sektora i Swobody – zamieszczane w „Gazecie Wyborczej” i „Gazecie Polskiej” – mają przekonać polskie społeczeństwo, że problem ukraińskiego szowinistycznego nacjonalizmu nie istnieje. Jest tylko problem domniemanego odradzania się imperializmu rosyjskiego.