Uchwała Sejmu z roku 1919 nie precyzowała kwestii odcienia czerwieni na fladze. Dopiero w
1921 roku ukazała się wydana przez Ministerstwo Spraw Wojskowych,
opracowana przez Stanisława Łozę broszura pt. Godło i barwy Rzeczypospolitej Polskiej z wizualną prezentacją znaków Państwa Polskiego. Czerwień na fladze narodowej w załączniku miała odcień karmazynu.
Karmazynowy odcień czerwieni (określany także jako szkarłat albo
karmin) można uznać za najbardziej polski spośród wszystkich barw
używanych na flagach państwowych na przestrzeni wieków. W życiu
publicznym używany był głównie przez magnaterię, często nazywaną „karmazynową szlachtą”.
W XVIII za barwy narodowe zaczęto uważać karmazynowo-granatowe, które
jednak nie były używane w formie flagi. Kolory te pojawiały się na
mundurach wojskowych i wojewódzkich. Używała ich konfederacja barska (1768-1772).
W urzędowej broszurze z 1921 roku ze wzorami wszystkich używanych wtedy flag i bander, czerwień miała właśnie odcień karmazynowy.
W urzędowej broszurze z 1921 roku ze wzorami wszystkich używanych wtedy flag i bander, czerwień miała właśnie odcień karmazynowy.