sobota, 28 października 2017

Co chcemy osiągnąć – założenia Pracy Polskiej


        Jako młoda inicjatywa, która dopiero zaczyna wprawiać w ruch swój mechanizm napędowy musimy jasno i klarownie formułować swoje cele krótko i długoterminowe, ponieważ to one są osią działalności i powodzenia każdego projektu. Powinny być one realne i możliwe do osiągnięcia, a z drugiej strony muszą wnosić nową jakość i zmiany konieczne dla dobra społeczeństwa. Być ideowe, bo jesteśmy idealistami, ale być także pragmatyczne i rzeczywiste, bo tylko tak będą w naszym zasięgu. Jak więc pogodzić naszą ideowość z wyzwaniami obecnego czasu? Jakie w zasadzie cele sobie stawiamy?

Gdy przychodzi do wygłaszania swoich poglądów na politykę, gospodarkę czy sprawy międzynarodowe to ludzie, a szczególnie działacze polityczni nabierają wiatru w żagle i potrafią godzinami opowiadać o cudownych rozwiązaniach, które sprawią, że „będzie Polska od pierwszego”. W ludzkich umysłach, im bardziej one oczytane i lotne, są całe kopalnie recept na problemy, z którymi specjaliści borykają się od dziesięcioleci i nie potrafią znaleźć rozwiązania. Tylko jak przełożyć rozbudowane koncepcje, doktryny i programy na język zwykłego człowieka i konkretne rozwiązania będące możliwymi do wcielenia w życie? To jest właśnie podstawowy cel, który jako Praca Polska stawiamy przed sobą – racjonalizacja i wyklarowanie spośród idei nacjonalistycznej wątków, które są w zasobach polskiej myśli narodowej, a z punktu widzenia zwykłego Polaka są pożądanymi pomysłami, podnoszącymi poziom i komfort jego życia w ramach narodu.

W działalności politycznej możemy często spotkać aktywistów, których można najprościej podzielić na dwie kategorie: pragmatycy i idealiści. Występują pomiędzy nimi często ogromne różnice i spory dotyczące taktyki i założeń programowych, ale zdarza się też, że mogą oni harmonijnie współpracować. Wszystko zależy od rozłożenia proporcji. Niestety polski ruch nacjonalistyczny w okresie III RP nie potrafi ich zachować i mamy do czynienia albo z do bólu idealistycznymi inicjatywami, które na starcie odrzucają zwykłego człowieka, albo projekty te są tak dalece uległe wobec otaczającej rzeczywistości, że zupełnie pozbawione treści, która przyciągałaby Polaków szukających swoich przedstawicieli, którzy jasno wyartykułują ich interesy, bez poświęcania ich za doraźny interes polityczny.

Ten stan należy zmienić. Musimy w końcu przełamać ten marazm i niejako od nowa sformułować nasz pomysł na siebie jako ruch społeczno-polityczny. Jako Pracopolacy w swojej działalności, przy zachowaniu naszych ideowych pryncypiów takich jak idea narodowa, sprawiedliwość społeczna czy walka o interesy ludzi pracy, chcemy wprowadzić do polskiego nacjonalizmu element zdrowo pojmowanego pragmatyzmu politycznego.

Czym to ma się objawiać? Otóż chcemy aby nacjonaliści, jako ludzie aktywni i świadomi politycznie, poruszali kwestie pracownicze, klasowe, gospodarcze i socjalne. Nie tylko dlatego, że dzięki temu możemy zdobyć poparcie ludzi pracy, których kwestie historyczne i filozoficzne nie interesują w ich walce o byt, ale przede wszystkim po to żeby realizować nasze najważniejsze założenie – zabiegać o polski interes narodowy!

Ktoś może zapytać, a czymże jest ten wszechobecny wśród działań nacjonalistów interes narodowy? Są to nasze postawy i decyzje, które zmierzają do zapewnienia naszemu narodowi, w pierwszej kolejności, biologicznego i kulturowego przetrwania. Jeśli ten cel jest zapewniony to interes narodowy zobowiązuje nas do podjęcia działań na rzecz stworzenia warunków, w których naród może się rozwijać, bogacić, kształcić i podnosić swój poziom życia. Tak definiujemy tę pojęcie.

Powyższe założenia można traktować jako punkt wyjścia do następnych celów jakie chcemy w przyszłości osiągnąć. Bez realizacji powyższych podwalin nie możemy przejść do następnego etapu. Jednakże wierzymy w swoje siły i poprzez swoje doświadczenie w pracy narodowej, a także zapał do działania, bez wątpienia uda nam się podnieść tematy obecne w dorobku polskiej myśli narodowej, ale aktualnie pomijane i niedoceniane przez większość obecnych nacjonalistów. Są to takie kwestie jak walka o ludzi pracy poprzez szerzenie wśród pracowników świadomości klasowej i rozbudzanie ich poczucia narodowego; rozwinięcie założeń ekonomicznych w oparciu o dorobek polskich ekonomistów, a także popularyzacja wśród polskich nacjonalistów konieczności pochylenia się nad problemami bieżącymi, których rozwiązywanie, często bezpośrednio przez nas tam gdzie państwo opuszcza naszych rodaków.

Można oczekiwać od Pracy Polskiej, na jej obecnym etapie rozwoju, działalności edukacyjnej, aktywizmu społecznego i wsparcia dla organizacji nacjonalistycznych, które są żywo zainteresowane tymi sprawami. Jesteśmy otwarci na współpracę z podobnymi ideowo grupami, które niekoniecznie muszą być narodowe. Pracy jest przed nami wiele, ale nie ustaniemy w naszej walce o zdrowy, pragmatyczny i społeczny polski nacjonalizm.


Krystian Jachacy