“Jesteśmy wszyscy zatruci fałszywym
pojęciem wolności i nonsensowną frazeologią liberalizmu, która woła o
wolność dla wszelkiego paskudztwa i dla zbrodni nawet, dla każdego
wybryku jednostki, a nie umie uszanować wolności społeczeństwa”. [1]
Ksiądz Lutosławski za głównego wroga wczasach współczesnego mu kryzysu wartości wskazywał liberalizm (pisał “jad liberalizmu”),
który niósł za sobą wielkie zagrożenie; atomizacja społeczeństwa
(zamkniecie jednostki w świecie jej egoistycznych interesów), zwolnienie
jej z obowiązków względem społeczeństwa oraz upowszechnienie postawy,
którą określił “żądzą użycia”. Liberalizm rozbija ład
moralny i prowadzi do pozbawienia społeczeństwa prawa obrony przeciwko
niszczeniu tradycyjnych wartości. Dzieje się tak dlatego, że fundamentem
ideologii liberalnej jest nadanie prawa obywatelstwa dla wszelkiej
niemoralności na równi z moralnością, jednocześnie ograniczając prawo do
walki przeciw niemoralności, lub całkowicie jej zakazując. Skutkiem
tego jest podkopywanie etycznych fundamentów narodu. Jeśli wspólnotę
narodową pozbawimy ładu moralnego, to ona albo całkowicie upadnie,
albo-co zdarza się najczęściej – będzie gniła, rozkładając się,
infekując zgorszeniem szerokie kręgi społeczne, nie wyłączając
młodzieży. Odpowiedzą na ten kryzys jest wychowanie w oparciu o ideały
chrześcijańskie, bo wiele spraw ważnych dla przyszłości rodzimej
kultury, religii oraz polityki, rozstrzyga się właśnie w procesie
wychowawczym. [2]
Kazimierz Lutosławski (ur. 4 marca 1880 w Drozdowie,
zm. 5 stycznia 1924 tamże) – polski ksiądz rzymskokatolicki, polityk,
doktor medycyny i teologii, działacz endecki, poseł na Sejm Ustawodawczy
oraz na Sejm I kadencji, dziennikarz, pedagog, ideowy mentor twórców
skautingu i harcerstwa polskiego. Był projektantem polskiej odznaki
skautowej, która stała się pierwowzorem krzyża harcerskiego. Należał do
słynnej rodziny Lutosławskich, którzy stali się towarzyszami pracy i
walki Romana Dmowskiego.
Ks. Kazimierz Lutosławski zmarł 5 stycznia 1924 w wieku 44 lat na
skutek szkarlatyny, którą zaraził się podczas pełnienia posługi
duszpasterskiej. Pochowany został w rodzinnym Drozdowie. Pośmiertnie za
zasługi dla harcerstwa został uhonorowany tytułem Harcerza
Rzeczypospolitej.
Zaskoczeniem dla wszystkich może być fakt, że Kazimierz (jeszcze jako
świecki) i jego dzieło zostało pobłogosławione dnia 28.12.1907 r. przez
św. Piusa X, podczas przechodzenia Ojca św. z audiencji ogólnej przez
pokoje. Lutosławski opowiedział Świętemu papieżowi o swoim planach
szkoły narodowej prowadzonej przez katolików, wychowującymi dla sprawy
Kościoła i katolicyzmu. Pius X pobłogosławił dzieło, Kazimierza, jego
rodzinę i krewnych. I dodał na końcu. “Ma presto, presto venite a noi – prędko, prędko, prędko przyjdź do nas”. Ciekawostką było, że to szambelana papieski ks. Adam Sapiecha zorganizował tą “ekstraordynaryjną” audiencję prywatną. [3]
Ojcem duchownym i biskupem wyświecającym na kapłana Kaźmierza Lutosławskiego był wielki arcybiskup, później kardynał, Desire Mercier, odnowiciel tomizmu i szkoły scholastycznej, ojciec tzw. szkoły lowańskiej (od belgijskiego uniwersytetu w Louvain).
1 List Kazimierza Lutosławskiego do matki Pauliny Lutosławskiej
Fryburg 19.11.1910 r., zbiory Muzeum Przyrody w Drozdowie, [w:] Tomasz
Szymański Ksiądz Kazimierz Lutosławski. Biografia kapłana, wychowawcy i
polityka, Drozdowo 2017., s. 50.
2 Kazimierz Lutosławski, Skauting jako system wychowania moralnego, Warszawa 1913, s. 12,12-13; [w:] ibidem. s. 76.
3. List Kazimierza Lutosławskiego do matki Pauliny Lutosławskiej,
Rzym 28.12.1907 r., zbiory Muzeum Przyrody w Drozdowie, [w:] ibidem. s.
45.
opr. Piotr Błaszkowski