Widziałam zdjęcie zabitego dzieciątka w łonie matki już w podstawówce i
owszem - było to dla mnie szokujące i drastyczne, ale nie w takim
sensie, że czegoś się zaczęłam bać albo że wywołało to u mnie jakąś
traumę. Byłam zszokowana tym, że jakikolwiek lekarz mógł zrobić komuś
coś takiego, że jakakolwiek matka mogła skazać na to swoje dziecko.
To zdjęcie zobaczone w dzieciństwie sprawiło, że już od tamtej pory
do teraz jestem przekonana o tym, że aborcja jest złem. Dziś nie oceniam
kobiet, które zdecydowały się na aborcję, szczególnie tych, które są w
ciężkiej sytuacji. Ale wiem, że trzeba dołożyć wszelkich starań, by tym
kobietom pokazać, jak straszną rzecz chcą zrobić, by zrozumiały, by
znalazły w sobie siłę, by zmierzyć się z problemem, wziąć
odpowiedzialność za czyny i pokochać dziecko, które mają pod sercem…
Nie żałuję, że zobaczyłam w dzieciństwie to drastyczne zdjęcie, bo
być może właśnie dzięki temu, że mam je cały czas w pamięci, aborcja
nawet przez myśl mi nie przeszła, gdy sama znalazłam się w trudnej
sytuacji i być może właśnie dlatego mam teraz wspaniałego synka. I choć
sytuacja wydawała się podbramkowa, oboje z moim obecnym mężem stanęliśmy
na wysokości zadania i dziś tworzymy fajną rodzinkę.
Anna Siepiela