„Nie możemy się zastanawiać, czy kobieta jest lepsza lub gorsza od
mężczyzny bardziej, niż możemy zastanawiać się czy woda jest lepsza lub
gorsza od ognia. Bez żadnego wątpienia kobieta, która jest kobietą
kompletną, jest lepsza od mężczyzny, który jest mężczyzną niekompletnym,
zupełnie tak samo jak rolnik, który jest wierny swojej ziemi i wykonuje
swój obowiązek perfekcyjnie, lepszy jest od króla, który nie umie
wykonać swojego zadania” (Julius Evola)
W Serbii nadeszły takie czasy, że każdy musi być wojownikiem. Dzisiaj
ciemiężcy, pasożyty i oszuści nie prowadzą walki o proste życie czy
podstawowe życiowe potrzeby. Dlatego też każdy człowiek, który prowadzi
walkę, musi zwyciężać, jeśli tylko walczy o dobro. Znaczna część Serbów
wciąż stoi po stronie prawdziwych wartości życiowych, ale w codziennym
życiu nie stosuje się do nich konsekwentnie. Niemal każdy powie, że
walczy za to, co właściwe, ale ta walka pozostaje bez rezultatów gdyż
nie jest prowadzona w prawidłowy sposób. Jest to nawet zrozumiałe jeśli
weźmiemy pod uwagę masowe pranie mózgów, będące cechą dzisiejszego
nienaturalnego ducha czasów.
A w czasach wielkich problemów, walczyć musi również kobieta.
Niewielu ludzi rozpoznaje dziś prawdę, a jeszcze mniej jest tych,
którzy są gotowi za prawdę walczyć. Dlatego też sposobów walki za prawe
wartości nie można dłużej dzielić wedle płci. Naprawdę niewielu ludzi
rozumuje prawidłowo, mało rozumie istotę nieszczęścia swojego narodu i
czas pokaże, czy ten odsetek urośnie czy zmaleje i czy jako naród
przetrwamy bądź znikniemy, gdyż naród nasz jest na granicy wymarcia.
Pozycja kobiety w naszej walce to bardzo delikatna kwestia. Wielu
sprzeciwi się poruszaniu tego tematu. Niektórzy stwierdzą, że kwestia
jest źle zarysowana i przejawia się w niej feminizm. A ponieważ są tacy,
dla których „zahukane” i „nieuświadomione” są te kobiety, które
homoseksualizm i feminizm uważają za negatywne zjawiska, to są też tacy,
którzy uważają, że kobieta nie musi być narodowo aktywna, nie musi
interesować się kwestiami społecznymi i politycznymi, bo miejsce każdej
kobiety jest „w kuchni, z dziećmi”. Ze względu, iż i jedni i drudzy na
swój sposób pałają niechęcią do żeńskiego patriotycznego aktywizmu,
poniżej skrótowo zarysujemy, czym faktycznie się on charakteryzuje, z
punktu widzenia chrześcijańskiego narodowego socjalizmu, który wyznaje
Srbska Akcija.
Wśród Serbów funkcjonuje dzisiaj błędne przekonanie, że każdy sposób
zajmowania się polityką w ten czy inny sposób oznacza frakcyjniactwo i
partyjniactwo, a za tym, że frakcje i partie polityczne są jedynymi
możliwymi czynnikami walki politycznej w społeczeństwie. „Frakcja” i
„partia”, jednakże, to wyrażenia, które asocjują się z dzieleniem,
rozczłonkowaniem i ciągłym antagonizmem na łonie danego społeczeństwa,
co jest jedną z fundamentalnych cech systemu partyjnego i liberalnej
demokracji. Wbrew temu liberalno-demokratycznemu, nasze organiczne
pojmowanie społeczeństwa kieruje nas nie ku pluralizmowi interesów lecz
ku zbiorowości i walce politycznej, która nie jest starciem zwaśnionych
części narodu, a naturalnym dążeniem jednej narodowej duszy ku
przetrwaniu i postępowi.
Dlatego właśnie nasz chrześcijański narodowy socjalizm nie jest jedną
z „orientacji politycznych”, a autentycznym wyrazem świętosawskiej
przysięgi we współczesnych ramach politycznych. Lub innymi słowy, jest
świętosawskim spojrzeniem na współczesne życie i świat w najszerszym
sensie. Stąd na przykład, serbski narodowy socjalista ma bardzo
oczywiste zdanie o tym, czy należy ubierać się w odzież z motywem
amerykańskiej flagi i jeść popłuczyny w restauracjach McDonald’s, czy
też ubierać się w odzież z podobiznami serbskich bohaterów i zdrowo się
odżywiać. Narodowy socjalizm to dążenie ku prawdziwemu postępowi; ku
postępowi, który jest pomnażaniem zalet i rozwijaniem talentów
otrzymanych od Boga. To dążenie do intelektualnego i cielesnego,
duchowego i kulturowego, ekonomicznego i politycznego postępu. To
dążenie do rozwoju każdej jednostki, która przyczynia się do postępu
całego narodu. Chrześcijański narodowy socjalizm jest też jednocześnie
pewną tamą dla wszystkich obcych, antynarodowych duchowych i
ideologicznych wpływów, takich jak feminizm.
Feminizm nie tylko odrzuca, ale stara się zniszczyć źródłowe
przeznaczenie kobiety do bycia małżonką i matką. Ruch feministyczny
powstaje przeciwko każdej kobiecie, która swobodne wybiera piękno
wspólnoty i rodziny, wyrzekając się swojego egoizmu i chęci władzy. W
feministycznych kręgach tradycyjna rola kobiety jest wyśmiewana i
określana wsteczną i służalczą. Stąd logicznym jest i niezbędnym, aby
kobieta będąca wierną swojemu naturalnemu przeznaczeniu brała udział w
obronie tradycyjnych wartości, na których opiera się nasza
chrześcijańska cywilizacja. Serbska kobieta, która walczy za swoich
najbliższych i swój naród, walczy za prawo i obowiązek mężczyzny by ten
był głową rodziny i przewodził narodowi i to nie dlatego, że jako
kobieta czuje się gorsza, lecz dlatego, że wie, iż tę właśnie rolę Bóg
powerzył mężczyźnie, obdarowując go zaletami fizycznymi i mentalnymi.
Prawa serbska kobieta jako prawosławna chrześcijanka pozostaje w zgodzie
z nauką Ewangelii, iż mężczyzna przewodzi kobiecie tak, jak Chrystus
przewodzi Kościołowi.
W każdej chrześcijańskiej wspólnocie, takiej jakimi są małżeństwo i
rodzina, nie ma ani męskiego kompleksu wyższości ani żeńskiego kompleksu
niższości, nie ma egozizmu ani zniewolenia, gdyż wszystko opiera się na
miłości, wzajemnym zrozumieniu i wzajemnym uzupełnianiu się mężczyzny i
kobiety. Ruch feministyczny usiłuje kobietę w tradycyjnej roli małżonki
i matki przedstawić jako pasywną, zniewoloną i pozbawioną praw. Prawda
jest taka, jednakowoż, że pozycja kobiety jako matki w rodzinie, jako
wychowawczyni dzieci, jako pani domu i pomocnicy mężczyzny, to
najsilniejsza pozycja. Ponieważ kobieta jest wychowawczynią dzieci, jej
wpływ na życie społeczne nie jest ograniczony. I chociaż jej
najważniejsza rola jest wewnątrz rodziny, swój intelekt i wykształcenie
kobieta może wykorzystać również angażując się społecznie i politycznie,
oczywiście jeśli wymaga tego sytuacja na łonie społeczeństwa, kiedy
zagrożona jest rodzina i wartości, na których spoczywa ona jako
podstawowa komórka narodu.
Chrześcijanka, która jest małżonką, matką i gospodynią, jest
niezastąpiona na froncie walki za przetrwanie i postęp narodu.
Wychowanie dzieci stanowi zaś bardzo istotny aspekt tej walki. Kobieta,
która swoje dzieci wychowuje w duchu chrześcijańskiego narodowego
socjalizmu, swoich synów kreuje na przyszłych gospodarzy i wojowników, a
swoje córki na wartościowe małżonki i troskliwe matki, które również
będa potrafiły w prawy sposób wychować swoje dzieci. Mimo, że w
wychowaniu biorą również udział ojcowie, na roli matki ciąży większa
odpowiedzialność.
W dzisiejszych czasach powszechnego bezbożnictwa, niewiary i
bezwstydu, dziewczęta w całej zniewolonej Europie zostają
nacjonalistycznymi aktywistkami i jako takie, mogą być przykładem dla
licznych męskich rówieśników, którym brakuje prawdziwego męstwa,
moralnej stanowczości i samozaparcia. Z czystego idealizmu i szczerej
troski o przyszłe pokolenia przyłączają się one do patriotycznych ruchów
i mają istotny wkład w ich walkę. Wbrew ciągłym represjom ze strony
Systemu, wiele z nich pozostaje nieustraszonym wsparciem dla
współtowarzyszy. Rozwijając w ten sposób swoje zalety, przeobrażają się
one w kobiety, na których opiera się przyszłość europejskich narodów
chrześcijańskich.
Żeńskie aktywistki Serbskiej Akcji
źródło: srb-akcija.org
tłum. SC
Za: http://www.autonom.pl/?p=11589