Kazimierz Antoni Świtoń urodził się 4 sierpnia 1931 r. w Katowicach. Był
polskim związkowcem, radiomechanikiem, działaczem opozycji w okresie
PRL, potem posłem na Sejm I kadencji.
Jak sam mówił, „głęboko zakorzenioną miłość do ojczyzny i narodu
polskiego” odziedziczył po ojcu, który jeszcze w okresie przedwojennym
przemycał prasę antykomunistyczną do Rosji. W działalność opozycyjną
zaangażował się w 1977 roku. Był współtwórcą Ruchu Obrony Praw Człowieka
i Obywatela na Śląsku. 23 lutego 1978 wziął udział w powołaniu
pierwszego w Polsce komitetu Wolnych Związków Zawodowych.
W 1990 roku został przewodniczącym lokalnej partii – Górnośląskiej
Chrześcijańskiej Demokracji. W wyborach w 1991, jako jej kandydat,
uzyskał mandat posła na Sejm I kadencji z ramienia Ruchu Autonomii
Śląska. Zasiadał w Komisji Handlu i Usług, Komisji Administracji i Spraw
Wewnętrznych oraz w Komisji Stosunków Gospodarczych z Zagranicą i
Gospodarki Morskiej.
4 czerwca 1992 roku w trakcie debaty nad odwołaniem popieranego
przez niego rządu Jana Olszewskiego powiedział z mównicy: Prezydent
Lech Wałęsa jest na drugiej liście jako agent SB. Wypowiedź tę
wykreślono z oficjalnego stenogramu na wniosek Jana Rokity.
W tym samym roku przystąpił do klubu parlamentarnego Ruchu dla
Rzeczypospolitej. W 1993 roku bezskutecznie ubiegał się o reelekcję z
ramienia komitetu wyborczego Porozumienie Centrum-Zjednoczenie Polskie.
Bronił także krzyża na żwirowisku w Auschwitz. W 1998 roku wystąpił
przeciwko planowanemu usunięciu z terenu otoczenia obozu KL Auschwitz,
tzw. żwirowiska, krzyża upamiętniającego wizytę Jana Pawła II. Prowadził głodówkę, zainicjował akcję stawiania nowych krzyży.
Z terenu żwirowiska został usunięty w 1999 przez funkcjonariuszy
policji po wejściu w życie nowej ustawy o ochronie miejsc pamięci,
regulującej m.in. kwestie ich otoczenia. 27 maja 1999 r. został zatrzymany
pod zarzutem posiadania materiałów wybuchowych. Na bazie tych wydarzeń
powstał film dokumentalny "Żwirowisko – ostatnia niedziela" w reżyserii
Magdaleny Łazarkiewicz.
W 2000 roku został w pierwszej instancji wyrokiem Sądu Rejonowego w
Oświęcimiu skazany na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania na dwuletni okres próby i karę grzywny za
znieważenie Sejmu RP oraz za znieważanie innych narodów (Niemców i
Żydów).
W 2001 roku bezskutecznie kandydował do Senatu z ramienia KWW Ruch Obywateli Krzywdzonych przez Władzę.
Opublikował także listę „znanych Żydów doprowadzających Polskę do
ruiny”, przewodniczył Ruchowi Ratowania Narodu Polskiego. Współpracował z
Leszkiem Bublem, a z listy jego Polskiej Partii Narodowej w 2005 bez
powodzenia kandydował do Sejmu. W 2008 założył i stanął na czele
Stowarzyszenia Pamięci Polaków Pomordowanych przez Niemców w KL
Auschwitz im. św. Maksymiliana Marii Kolbego.
3 sierpnia 2010 roku brał udział w proteście przeciw
przeniesieniu do jednego z kościołów krzyża postawionego przez grupę
harcerzy przed Pałacem Prezydenckim w Warszawie po katastrofie lotniczej
w Smoleńsku z 10 kwietnia 2010 r.
W wyborach samorządowych w 2010 r. bez powodzenia ubiegał się o mandat
radnego sejmiku śląskiego z listy Narodowego Odrodzenia Polski, a w 2014
z rekomendacji KWW Oburzeni. W wyborach parlamentarnych w 2011 był
kandydatem do Senatu z ramienia Konfederacji Godność i Praworządność
(komitetu wyborczego zorganizowanego z inicjatywy Adama Słomki).
Michał Polak