TRADYCJA KATOLICKA: Teza z Cassiciacum

      

JE x.Bp. Guérard des Lauriers OP

      Teza z Cassiciacum lub sedewakantyzm formalno-materialny jest to opinia teologiczna zakładająca utracenie w Kościele Katolickim w okresie Soboru Watykańskiego II przez hierarchię i papieża władzy jurysdykcyjnej  z powodu zaistnienia u nich formalnej herezji, wyrażającej się w publicznym popieraniu i propagowaniu herezji modernizmu. Utrata następuje mocą samego faktu (ipso facto) popełniania notorycznie aktów heretyckich i pozbawia posiadacza władzy jurysdykcyjnej (formalnego aspektu autorytetu). Nie następuje natomiast opróżnienie urzędu kościelnego mocą prawa (ipso iure) do którego potrzebna jest kompetentna władza kościelna - dlatego mówi się o tzw. niepełnym wakacie.

W konsekwencji modernistyczna hierarchia choć nie cieszy się władzą jurysdykcyjną, czyli formalnym aspektem władzy, to posiada materialną sukcesję stanowisk biskupich i papieskich oraz władzę administracyjną (materialny aspekt autorytetu) - co powoduje, że chociaż Franciszek nie jest papieżem, jednakże został on ważnie wybrany, co stawia go w sytuacji zdolności do przyjęcia tego urzędu, gdy tylko usunie przeszkody stojące na drodze do jego objęcia. Twórca sedewakantyzmu formalno-materialnego (tezy z Cassiciacum) JE x.Bp. Guérard des Lauriers OP używał w odniesieniu do takiej osoby łacińskiego terminu "papa materialiter tantum sed non formaliter" - Papież materialny ale nie formalny. 

Wszystko spowodowane jest tym, że nie istnieje możliwość sprawowania władzy jurysdykcyjnej przez osobę, która jest heretykiem i doprowadza do zaaprobowania np. fałszywej doktryny teologicznej lub szkodliwego powszechnego prawa dyscyplinarnego.

Obecnie przedstawicielami Tezy jest Instytut Matki Bożej Dobrej Rady we Włoszech (JE x.Bp  Gerard Stuyver) oraz Instytut Rzymskokatolicki w USA (JE x. Bp Donald Sanborn).

J.J