,,Większość młodych nie chce
imigrantów”, ,,coraz więcej młodzieży przeciwko aborcji”, ,,młode
pokolenie popiera prawicę” – tego typu hasła będące wynikami sondaży z
upodobaniem odnotowują patriotyczne (narodowe, niepodległościowe – jak
zwał, tak zwał) media. Ogłaszają one z radością pojawienie się nowego
Pokolenia Kolumbów w koszulkach z Wyklętymi oraz kiboli, którzy obalili
Donalda i odrzucają zgniłe dziedzictwo III Rzeczypospolitej. Gdy się
jednak przyjrzeć bliżej, można dostrzec, że to tylko fasada, a w gruncie
rzeczy przyjęli je oni z całym dobrodziejstwem inwentarza.
Fakt, od kilku lat w młodym pokoleniu
wzrastają nastroje patriotyczne. Świadczy o tym wielotysięczny tłum na
Marszu Niepodległości, dziesiątki różnych tego typu inicjatyw w całym
kraju, popularność odzieży z motywami narodowymi itd. Środowiska
lewicowe i liberalne przyjmują to z zakłopotaniem bolejąc nad brakiem
szacunku wobec dorobku III RP. Mimo to należy powiedzieć, że jeśli
chodzi o sposób życia, młodzież jest w dużej mierze przesiąknięta
postkomunistyczno-konsumpcyjnym duchem Republiki Okrągłego Stołu. Młodzi
bowiem cały czas karmieni są propagandą megalomanii. Dlatego myślą: należy
mi się, bo żyję w nowoczesnym świecie i rozwiniętym kraju. Mamy wolne
państwo, więc niech szanuje ono swojego obywatela i zrobi za mnie
wszystko. Niektórzy mówią, że młodzież nie „zachłysnęła się”
wolnością tak samo, jak pokolenie jej rodziców. Nieprawda, zrobiła to w
ten sam sposób, tylko że bez świadomości, iż wolność nie jest dana raz
na zawsze i trzeba na nią ciągle pracować. Teraz zaś dzieje się tak, że
młodzi gardząc systemem III RP z upodobaniem korzystają z jej
dobrodziejstw. Jeszcze bardziej niż idea patriotyzmu, jest mu bliska
idea konsumpcjonizmu. Jak pisał ks. Robert Mäder: Katolicy – prócz
zawsze czcigodnych wyjątków – nie odróżniają się od innych. Nie odbijają
jako specjalny rodzaj ludzi. Robią wszystko jak wielka masa dzieci
świata. Mówią jak tamci. Kupują i sprzedają jak tamci. Zabawiają się jak
tamci. Ubierają się jak tamci. Chrystianizm się zeświecczył.
Zeświecczyła się niedziela katolicka. I katolicka rodzina! Zeświecczyła
się w wielkiej mierze praca i lektura katolicka! Chrześcijaństwo
zstąpiło z dachu świątyni i nie stoi na straży swego boskiego
dziecięctwa i wiecznego przeznaczenia. W ogóle katolicyzm zatracił
nadprzyrodzoną wytworność. Z wyjątkiem niewielu, bardzo niewielu –
jesteśmy jak wszyscy inni.
Podobnie można by powiedzieć o dużej
części wspomnianej ,,patriotycznej” młodzieży. Robi ona to samo, co jej
,,niepatriotyczni” rówieśnicy. Bawi się w tych samych klubach, tak samo
żyje na kocią łapę, karmi się tymi samymi wytworami kultury masowej,
spędza godziny bezmyślnie wgapiona w te same plastikowe ekrany, chodzi
na niedzielne spacery do tych samych galerii handlowych. Różni się od
nich tylko tym, że od czasu do czasu przeplata to wszystko paradowaniem w
koszulce z symbolem Polski Walczącej. Nie chce ,,wypłynąć na głębię”.
Gdy człowiek zda sobie z tego sprawę, przestaje się dziwić, dlaczego w
tym kraju prawie nic się zmienia. Mało jest bowiem ,,gorących”.
Organizacje narodowe to cały czas garstka ludzi. Zdecydowaną większość
ich pracy wykonuje garstka z garstki. Niewielu jest też ,,zimnych”,
rasowych antypolaków. Większość jest ,,letnia”, a jak podaje Apokalipsa
św. Jana: Znam twoje czyny, że ani zimny, ani gorący nie jesteś.
Obyś był zimny albo gorący! A tak, skoro jesteś letni i ani gorący, ani
zimny, chcę cię wyrzucić z mych ust.
Należy w tym miejscu zadać pytanie, skąd
wśród młodego pokolenia to zainteresowanie tematyką patriotyczną.
Oczywiście każdy mógłby na nie odpowiedzieć indywidualnie. Jednak można
zaryzykować stwierdzenie, że jego źródłem są zawiedzione nadzieje. Nie
wszystkim bowiem system dał to, czego się spodziewali. Mimo zapowiedzi o
unijnym Eldorado, perspektywy na przyszłość nie są zbyt ciekawe.
Młodzież szuka zatem jakichś punktów odniesienia, symboli, z którymi
mogłaby się utożsamiać. Stąd z mroków historii wychodzą Niezłomni,
husaria, Dmowski, Piłsudski itd. I tu się większość zatrzymuje.
Ograniczają się do odzieży, grafik, filmików, ewentualnie do
pokrzyczenia kilku haseł raz czy dwa razy w roku. Na tym koniec.
Widocznie zbyt wiele mają do stracenia.
Wokół nas wyrasta spieprzone pokolenie.
Generacja, z której rzeczywiście mogłoby być coś dobrego, ale z
niewielkimi wyjątkami, boi się ona odciąć demoliberalną pępowinę.
Corneliu Zelea Codreanu stwierdził kiedyś: Wzniosłe dusze znajdują największą satysfakcję w radości walki i poświęceniu.
Walka jednak zawsze wiąże się z ryzykiem. Młodzież (także duża część
tej ,,patriotycznej”) szuka więc satysfakcji w tym, co pozornie
bezpieczniejsze – dyskotekach, facebookowych romansach, głupawych
serialach i spaniu do południa. I to po to, by później przez chwilę
czcić i chwalić bohaterów, i zapowiadać wieszanie zdrajców. By trwać w
rozdarciu międy Inką a imprą, Sobieskim a ,,Sobieski”, flagą a flaszką
itd.
Spieprzone pokolenie. Ale czy już
stracone? Być może jeszcze nie. To, co zepsute, można naprawić. Pytanie,
kto ma to zrobić? Nie, nie rozglądaj się tak wokół. Uważasz się za
gorącego. To nie chowaj ognia ,,pod korcem”, ale umieść go ,,na
świeczniku, tak, aby świecił wszystkim, którzy są w domu”. W domu o
nazwie Polska.
Bibliografia:
Mäder Robert, Jestem katolikiem! Rozważania antyliberalne. Warszawa 2000, s. 57.
Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, Apokalipsa św. Jana, 3, 15-16.
Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, Ewangelia według św. Mateusza, 5,3.
Zelea Codreanu Corneliu, Droga Legionisty, Wrocław 2007, s. 21.
FILIP BATORKielczanin, koordynator Brygady Świętokrzyskiej ONR. Dziennikarz z wykształcenia i zamiłowania.
Za: https://kierunki.info.pl/2017/07/filip-bator-spieprzone-pokolenie/