Jako młoda inicjatywa, która dopiero zaczyna wprawiać w ruch swój
mechanizm napędowy musimy jasno i klarownie formułować swoje cele krótko
i długoterminowe, ponieważ to one są osią działalności i powodzenia
każdego projektu. Powinny być one realne i możliwe do osiągnięcia, a z
drugiej strony muszą wnosić nową jakość i zmiany konieczne dla dobra
społeczeństwa. Być ideowe, bo jesteśmy idealistami, ale być także
pragmatyczne i rzeczywiste, bo tylko tak będą w naszym zasięgu. Jak więc
pogodzić naszą ideowość z wyzwaniami obecnego czasu? Jakie w zasadzie
cele sobie stawiamy?
Gdy przychodzi do wygłaszania swoich poglądów na politykę, gospodarkę
czy sprawy międzynarodowe to ludzie, a szczególnie działacze polityczni
nabierają wiatru w żagle i potrafią godzinami opowiadać o cudownych
rozwiązaniach, które sprawią, że „będzie Polska od pierwszego”. W
ludzkich umysłach, im bardziej one oczytane i lotne, są całe kopalnie
recept na problemy, z którymi specjaliści borykają się od dziesięcioleci
i nie potrafią znaleźć rozwiązania. Tylko jak przełożyć rozbudowane
koncepcje, doktryny i programy na język zwykłego człowieka i konkretne
rozwiązania będące możliwymi do wcielenia w życie? To jest właśnie
podstawowy cel, który jako Praca Polska stawiamy przed sobą – racjonalizacja
i wyklarowanie spośród idei nacjonalistycznej wątków, które są w
zasobach polskiej myśli narodowej, a z punktu widzenia zwykłego Polaka
są pożądanymi pomysłami, podnoszącymi poziom i komfort jego życia w
ramach narodu.
W działalności politycznej możemy często spotkać aktywistów, których
można najprościej podzielić na dwie kategorie: pragmatycy i idealiści.
Występują pomiędzy nimi często ogromne różnice i spory dotyczące taktyki
i założeń programowych, ale zdarza się też, że mogą oni harmonijnie
współpracować. Wszystko zależy od rozłożenia proporcji. Niestety polski
ruch nacjonalistyczny w okresie III RP nie potrafi ich zachować i mamy
do czynienia albo z do bólu idealistycznymi inicjatywami, które na
starcie odrzucają zwykłego człowieka, albo projekty te są tak dalece
uległe wobec otaczającej rzeczywistości, że zupełnie pozbawione treści,
która przyciągałaby Polaków szukających swoich przedstawicieli, którzy
jasno wyartykułują ich interesy, bez poświęcania ich za doraźny interes
polityczny.
Ten stan należy zmienić. Musimy w końcu przełamać ten marazm i niejako
od nowa sformułować nasz pomysł na siebie jako ruch
społeczno-polityczny. Jako Pracopolacy w swojej działalności, przy
zachowaniu naszych ideowych pryncypiów takich jak idea narodowa,
sprawiedliwość społeczna czy walka o interesy ludzi pracy, chcemy wprowadzić do polskiego nacjonalizmu element zdrowo pojmowanego pragmatyzmu politycznego.
Czym to ma się objawiać? Otóż chcemy aby nacjonaliści, jako ludzie
aktywni i świadomi politycznie, poruszali kwestie pracownicze, klasowe,
gospodarcze i socjalne. Nie tylko dlatego, że dzięki temu możemy zdobyć
poparcie ludzi pracy, których kwestie historyczne i filozoficzne nie
interesują w ich walce o byt, ale przede wszystkim po to żeby realizować
nasze najważniejsze założenie – zabiegać o polski interes narodowy!
Ktoś może zapytać, a czymże jest ten wszechobecny wśród działań
nacjonalistów interes narodowy? Są to nasze postawy i decyzje, które
zmierzają do zapewnienia naszemu narodowi, w pierwszej kolejności,
biologicznego i kulturowego przetrwania. Jeśli ten cel jest zapewniony
to interes narodowy zobowiązuje nas do podjęcia działań na rzecz
stworzenia warunków, w których naród może się rozwijać, bogacić,
kształcić i podnosić swój poziom życia. Tak definiujemy tę pojęcie.
Powyższe założenia można traktować jako punkt wyjścia do następnych
celów jakie chcemy w przyszłości osiągnąć. Bez realizacji powyższych
podwalin nie możemy przejść do następnego etapu. Jednakże wierzymy w
swoje siły i poprzez swoje doświadczenie w pracy narodowej, a także
zapał do działania, bez wątpienia uda nam się podnieść tematy obecne w
dorobku polskiej myśli narodowej, ale aktualnie pomijane i niedoceniane
przez większość obecnych nacjonalistów. Są to takie kwestie jak walka o
ludzi pracy poprzez szerzenie wśród pracowników świadomości klasowej i
rozbudzanie ich poczucia narodowego; rozwinięcie założeń ekonomicznych w
oparciu o dorobek polskich ekonomistów, a także popularyzacja wśród
polskich nacjonalistów konieczności pochylenia się nad problemami
bieżącymi, których rozwiązywanie, często bezpośrednio przez nas tam
gdzie państwo opuszcza naszych rodaków.
Można oczekiwać od Pracy Polskiej, na jej obecnym etapie rozwoju,
działalności edukacyjnej, aktywizmu społecznego i wsparcia dla
organizacji nacjonalistycznych, które są żywo zainteresowane tymi
sprawami. Jesteśmy otwarci na współpracę z podobnymi ideowo grupami,
które niekoniecznie muszą być narodowe. Pracy jest przed nami wiele, ale
nie ustaniemy w naszej walce o zdrowy, pragmatyczny i społeczny polski
nacjonalizm.
Krystian Jachacy