« (…) Sądzę, że antysemityzm na Ukrainie jest silniejszy niż w innych (krajach). Ponieważ dzisiaj na Ukrainie panuje wysoki poziom ubóstwa, wielu ludzi żyje z 800 hrywien emerytur i pensji. Ci ludzie żyją w głodzie i zimnie. Nie stać ich na porządne jedzenie, ubrania ani podróże. Na Ukrainie jest dziś 14 milionów ludzi głodnych. W tym samym czasie pięćdziesiąt rodzin żydowskich posiada 80% całego majątku. Czy widziałeś gdzieś ukraińskiego oligarchę? – Bo ja nie znam żadnego. Wszyscy są Żydami. (…) Rolls-Royce’y, samoloty, zamki, hotele, kasyna w Monte Carlo. Samoloty i jachty pod obcymi banderami. I oczywiście nie płacą podatków. A zakłady i fabryki były przez nich kupowane nie za realną cenę, ale zostały ukradzione całemu narodowi ukraińskiemu.» —– Serhiy Ratushniak, były mer Użhorodu —– https://zakarpattya.net.ua/News/76759-Serhii-Ratushniak-Cherez-zhadibnist-ievreiv-oliharkhiv-postrazhdaiut-prosti-ievrei
(W wyborach prezydenckich na Ukrainie w 2010 roku Ratuszniak był
kandydatem zgłoszonym przez samego siebie[3] W sierpniu 2009 roku
Ratuszniak miał rzekomo pobić kobietę prowadzącą kampanię kolegi
kandydata na prezydenta Arsenija Jaceniuka (Front Zmian)[7] Wkrótce
przeciwko Ratuszniakowi została wszczęta sprawa karna, oskarżono go o
chuligaństwo, nadużycie urzędu oraz naruszenie równości rasowej i
narodowej obywateli,[8] Ratuszniak zaprzeczył tym zarzutom. [9]
Ratushniak nie był wcześniej znany jako antysemita.[9] Po nominacji
Ratushniak powiedział lokalnej gazecie, że Żydzi są winni wszystkich
kłopotów jego kraju. [9] Ratushnyak nazwał również Yatsenyuk “paskudnym
Żydem masonem”[5] i “bezczelnym małym Żydem”, który “z powodzeniem
służył złodziejom, którzy są u władzy na Ukrainie i wykorzystuje
przestępcze pieniądze, aby orać do przodu w kierunku prezydentury
Ukrainy”.[9] Burmistrz powiedział Associated Press w wywiadzie
telefonicznym: “Czy każdy ma obowiązek kochać Żydów i Izrael? Jeśli nie
lubię Żydów i Izraela, to czy przez to jestem antysemitą?”.[9]
https://en.wikipedia.org/wiki/Serhiy_Ratushniak
……………………………………………………………….
Podczas gdy Rosja powoli eskaluje swoją “specjalną operację wojskową” przeciwko Ukrainie w przededniu jej pierwszej rocznicy, ponownie przyciąga mnie złożone, aczkolwiek wyraziste zjawisko skrajnej żydowskiej korupcji w tym kraju. Podczas gdy powszechne stało się odnotowywanie żydowskiego pochodzenia Wołodymyra Zelenskiego, a być może także Wołodymyra Groysmana, pierwszego premiera, który urzędował pod kierownictwem Zelenskiego, nie zdarzyło mi się jeszcze przeczytać szczegółowego opisu głównych żydowskich graczy w toczącej się sadze ukraińskiej oligarchii i jej politycznych filii. Jiż prędzej, obecny konflikt jest ogromnym odwróceniem uwagi od faktu, że przez dziesięciolecia największym zagrożeniem dla Ukrainy nie była Rosja, ale finansiści i spekulanci działający bezkarnie w obrębie granic Ukrainy, aby wykorzystywać etnicznych Ukraińców i plądrować ich zasoby.
Mówiąc ogólnie, oczywiście, Ukraina jest niezwykle skorumpowanym krajem, z kulturą oszustw i kradzieży wywodzącą się w dużej mierze z dziedzictwa sowieckiego i nasyconą na wszystkich poziomach społeczeństwa. Oszustwa wszystkich grup etnicznych są wszechobecne w tym kraju. Łapówkarstwo jest systematyczne, akceptowane przez zwykłych obywateli jako podstawowy fakt życia i obejmuje nawet tak prozaiczne czynności jak kontrola pojazdów. Oprócz polityki, łapówkarstwo i inne formy korupcji pozostają endemiczne w policji, szkolnictwie wyższym, służbie zdrowia i wymiarze sprawiedliwości, w wyniku czego Ukraina plasuje się obok niektórych najgorszych krajów afrykańskich w ocenie postrzegania korupcji przez Transparency International. Według danych z 2015 roku, politycznie powiązane przedsiębiorstwa stanowiące mniej niż 1 procent firm na Ukrainie posiadały ponad 25 procent wszystkich aktywów i miały dostęp do ponad 20 procent finansowania dłużnego. W kapitałochłonnych sektorach wydobywczym, energetycznym i transportowym firmy powiązane politycznie stanowiły ponad 40 procent obrotu i 50 procent aktywów.
Ukraina nie jest bynajmniej latarnią wolności przedstawianą nam teraz przez mass media, jest narodem zbankrutowanym pod względem zaufania społecznego i dobrze przywykłym do jarzma wyzysku. Niewiele było wewnętrznego oburzenia w związku z masowym handlem kobietami w celach seksualnych, zarówno w kraju, jak i poza nim, przy czym miasta nadmorskie, takie jak Odessa, stały się ośrodkami turystyki seksualnej dla najgorszych tureckich i izraelskich klas średnich. Ukraina ma obecnie najwyższą prewalencję HIV wśród dorosłych poza Afryką, przy czym od 2008 roku stosunki seksualne prześcigają używanie narkotyków w iniekcjach jako podstawowa forma transmisji. National Institute on Drug Abuse wskazuje, że nadużywanie narkotyków na Ukrainie osiągnęło rozmiary epidemii w ciągu ostatnich 15 lat.
Ukraina jest na wielu płaszczyznach głęboko wadliwym i niespokojnym państwem, i jak każda krwawa padlina przyciągnęła swoją część hien. Uważam jednak, że żydowska korupcja na Ukrainie, mimo że Żydzi stanowią jedynie około 0,5% populacji Ukrainy, ma charakter na tyle istotny, że zasługuje na szczególną uwagę. W poniższym eseju chcę zbadać niektórych kluczowych graczy i ich wzajemne powiązania, a także zaproponować kilka przemyśleń na temat powodów, dla których postawy antyżydowskie nie przyjęły się na Ukrainie i dlaczego jest mało prawdopodobne, by tak się stało w przyszłości.
W jakim stopniu “antykorupcyjny” jest Zelensky?
Obecnie przyćmiona przez jego ponowne wynalezienie jako rodzaju drugiego przyjścia Winstona Churchilla, pierwsza wielka transformacja Zelensky’ego polegała na przekształceniu go z bliskiego współpracownika najgorszego z ukraińskich oligarchów (Ihora Kołomojskiego, omówionego poniżej) w “antykorupcyjnego” populistę. Związek Zelensky’ego z Kołomojskim sięga około 2012 roku, kiedy Zelensky i żydowscy bracia Serhiy i Boris Shefir, zaczęli tworzyć treści dla stacji telewizyjnych Kołomojskiego poprzez swoją firmę produkcyjną Kvartal 95 https://en.wikipedia.org/wiki/Serhiy_Shefir. Jak już wiadomo, polityczny wzlot Zelensky’ego rozpoczął się po jego głównej roli w satyrze politycznej “Sługa ludu”, która zaczęła być emitowana w sieci 1+1 Kołomojskiego w 2015 roku. Kanał 1+1 został założony przez innego Żyda, Aleksandra Rodnyansky’ego https://en.wikipedia.org/wiki/Alexander_Rodnyansky. W “Servant of the People” Zelensky zagrał nauczyciela szkolnego, którego antykorupcyjna tyrada w klasie zostaje sfilmowana przez ucznia, trafia do sieci i zdobywa prezydenturę. Zelensky zwrócił się w stronę realnej polityki, wykorzystał powszechny gniew opinii publicznej na korupcję i z łatwością wygrał wybory prezydenckie zaledwie trzy i pół roku po rozpoczęciu programu.
Zelensky jest w całości tworem medialnym, pustym płótnem, na które można rzutować wszystko. Przed wojną niemiecka Rada Stosunków Zagranicznych zwróciła uwagę na to, że “Zelensky do tej pory był bardzo niejasny w kwestii swojej polityki i wizji przyszłości. Tak więc było niezwykle trudno powiedzieć, co on popiera lub sprawdzić jego pozbawione polityki wypowiedzi w sposób, w jaki eksperci sprawdzali innych kandydatów. On sam rzadko wspomina o faktach”.
W kampanii Zelensky’ego w 2019 roku pojawiły się wątpliwości co do jego autentyczności, biorąc pod uwagę jego bliski związek z Kołomojskim. Brytyjski Royal Institute of International Affairs bystro zauważył, że nawet jeśli Zelensky był szczery w swoich twierdzeniach o sprzeciwie wobec skorumpowanych, “nie jest w stanie rządzić bez systemu [struktury oligarchicznej] i będzie kłaniał się jego interesom” https://www.chathamhouse.org/sites/default/files/2021-07/2021-07-01-ukraine-crony-capitalism-lough.pdf. W gorącym okresie kampanii wyborczej sprzymierzeniec urzędującego Petra Poroszenki (o którym mówi się, że ma żydowskiego ojca https://forward.com/news/198758/ukraine-presidential-frontrunner-petro-poroshenko/), dziennikarz Wołodymyr Ariew (który również twierdzi, że ma żydowskie pochodzenie https://www.jpost.com/opinion/two-tragedies-and-justice-is-required-for-both-542658), opublikował na Facebooku wykres, z którego wynikało, że Zelensky i jego partnerzy w produkcji telewizyjnej byli beneficjentami sieci firm offshore, które założyli w 2012 r. i które otrzymały 41 mln dolarów z Privatbanku Kołomojskiego https://www.occrp.org/en/the-pandora-papers/pandora-papers-reveal-offshore-holdings-of-ukrainian-president-and-his-inner-circle. Wiele z tych zarzutów okazało się słusznych po wycieku Pandora Papers, milionów plików pochodzących od 14 dostawców usług offshore, do International Consortium of Investigative Journalists.
Dokumenty pokazują, że Zelenski i jego żydowscy partnerzy w Kvartal 95 utworzyli sieć firm offshore sięgającą co najmniej 2012 roku, tego samego roku, w którym firma zaczęła regularnie tworzyć treści dla Ihora Kołomojskiego. Offshores, które filtrowały pieniądze Kolomoisky’ego przez Brytyjskie Wyspy Dziewicze (BVI), Belize i Cypr w celu uniknięcia płacenia podatków na Ukrainie, były również wykorzystywane przez współpracowników Zelensky’ego do zakupu i wejścia w posiadanie trzech najlepszych nieruchomości w centrum Londynu. Dokumenty pokazują również, że tuż przed wyborem Zelensky przekazał swoje udziały w kluczowej spółce offshore, Maltex Multicapital Corp. zarejestrowanej na Brytyjskich Wyspach Dziewiczych, Serhijowi Shefirowi – który wkrótce miał zostać jego głównym doradcą prezydenckim. Pomimo “zrzeczenia się udziałów”, dokumenty pokazują, że szybko zawarto umowę, która pozwoliła offshore’owi nadal wypłacać dywidendy firmie, która teraz należy do żony Zelensky’ego.
Oprócz zapewnienia wsparcia finansowego podczas wyborów na Ukrainie w 2019 roku, Kolomojsky dostarczył Zelensky’emu samochody, a kuloodporny Mercedes, którego Zelensky używał na szlaku kampanijnym, był własnością współpracownika Kolomoisky’ego Timura Mindicha – który zasiada w radzie powierników Gminy Żydowskiej w Dniepropietrowsku, organu, którego Kołomojski był przewodniczącym. Chociaż Zelenski nadal zaprzeczał, że jego relacje z Kołomojskim były czymś innym niż profesjonalnymi, Kyiv Post poinformował w kwietniu 2019 roku, że Zelenski podróżował w sumie 13 razy do Genewy i dodatkowe dwa razy do Tel-Avivu, dokładnie w tym samym czasie, kiedy Kołomojski był w tych miejscach https://www.kyivpost.com/post/6912. Towarzyszami podróży Zelensky’ego podczas wymienionych podróży byli żydowski oligarcha i bliski współpracownik Kołomojskiego Gennadiy (Zvi Hirsch) Bogolyubov https://en.wikipedia.org/wiki/Gennadiy_Bogolyubov, oraz bracia Hryhoriy i Ihor Surkis https://en.wikipedia.org/wiki/Ihor_Surkis obaj oskarżeni o poważną korupcję. Należą oni do najbogatszych ludzi na Ukrainie i są Żydami poprzez swoją matkę Rimę Gorinshtein. Bardzo żydowski charakter tych wyjazdów nie powinien dziwić, biorąc pod uwagę, że tam gdzie to możliwe, Zelenski lubi otaczać się żydowskimi pomocnikami. Na przykład po wybuchu wojny okazało się, że zasięgał on porad dotyczących public relations u dwóch popierających Likud Izraelczyków, Srulika Einhorna i Jonatana Uricha. https://www.timesofisrael.com/report-zelensky-received-pr-advice-from-netanyahu-aides/
Zelenski nie odwrócił się plecami do ręki, która go karmiła, a jego awans zbiegł się z upadkiem kilku przeciwników Kołomojskiego. Po tym, jak Zelenski został prezydentem, wrogowie Kołomojskiego w banku centralnym Ukrainy, Valeria Gontareva, zostali poddani ciągłej kampanii zastraszania. Przeciwko niej wszczęto postępowanie karne za rzekome nadużycie stanowiska w czasie pracy w banku centralnym, jej mieszkanie w Kijowie zostało zrewidowane przez policję, samochód należący do jej synowej, również noszącej nazwisko Valeria Gontareva, został spalony, a jej dom na obrzeżach stolicy Ukrainy został podpalony i zniszczony. Za rządów Zelenskiego parlament Ukrainy uchwalił środek, dzięki któremu Kołomojski nie musiał płacić wyższych podatków od swojej działalności górniczej https://www.forbes.com/sites/kenrapoza/2022/02/16/against-all-odds-has-zelensky-failed-ukraine/?sh=6199ed867d68, a przed rozpoczęciem wojny z Rosją wszystko wskazywało na ponowny wpływ grup interesów przeciwnych reformie. Najpierw, w marcu 2020 roku, nastąpiła dymisja rządu premiera Ołeksija Honczaruka (który nie ułatwił sobie sprawy, uczestnicząc w koncercie z antyżydowskim zespołem heavy metalowym na czele https://www.timesofisrael.com/ukrainian-pm-minister-attended-neo-nazi-concert-in-kyiv/), a dzień później usunięcie z urzędu reformatorskiego prokuratora generalnego Rusłana Riaboszapki. Następnie w kwietniu doszło do zablokowania reform sądownictwa przez Sąd Konstytucyjny, a w październiku do wydania przez ten sam sąd orzeczenia, które skutecznie sparaliżowało pracę Narodowej Agencji do Spraw Zapobiegania Korupcji. W lipcu 2020 roku Zelenski wymusił rezygnację Jakowa Smolii z funkcji prezesa Narodowego Banku Ukrainy (NBU). Po odejściu ze stanowiska Smolii mówił o “systematycznej presji politycznej” na bank i nie wykluczył zbieżności interesów między Kancelarią Prezydenta a Kołomojskim. Powiedział, że Kancelaria Prezydenta chciała zastąpić kierownictwo NBU ludźmi, których mogła kontrolować. Dymisja Smolia nastąpiła krótko po tym, jak Ukraina otrzymała pierwszą transzę nowego kredytu stand-by MFW w wysokości 5 mld USD. Kluczowym warunkiem kontynuacji wsparcia ze strony MFW była niezależność NBU, a MFW dał jasno do zrozumienia, że darzy Smolia i jego zespół dużym szacunkiem.
Szukając międzynarodowej pomocy w następstwie rosyjskiej “specjalnej operacji wojskowej”, Zelenski zrobił wiele, by sprawiać wrażenie, że walczy z korupcją, podczas gdy w rzeczywistości robi bardzo niewiele. W ostatnich tygodniach zachodnie media i politycy chwalili Zelenskiego za serię nalotów i dymisjonowania https://www.ft.com/content/53d688ca-482f-41e4-b6a7-7d24a416a9f4, które miały na celu walkę z korupcją w kraju, ale postawiono mu niewiele zarzutów, a naloty zostały idealnie zgrane w czasie z rozmowami o przystąpieniu do UE i próbami uzyskania europejskiej pomocy finansowej i wojskowej. Komentator polityczny Yuriy Vishnevskyi zwrócił uwagę na bezużyteczność nalotu na Kołomojskiego, podkreślając, że “detektywi doskonale wiedzieli, że najprawdopodobniej nic tam nie znajdą, ponieważ Kołomojski nie był urzędnikiem w [organach rządowych podejrzanych o uchylanie się od płacenia podatków] https://www.dsnews.ua/ukr/politics/shou-dlya-baydena-posadit-li-zelenskiy-kolomoyskogo-etoy-vesnoy-01022023-473591. Wątpliwe jest, żeby gromadził w domu dokumenty, które świadczyłyby o jego udziale w układach przestępczych.” Pogłoski o tym, że Zelenski pozbawił Kołomojskiego obywatelstwa ukraińskiego, wraz z obywatelstwem ukraińskim żydowskich oligarchów Hennadiya Korbana i Vadima Rabinovicha, wywołały kontr pogłoski, że jest to nic innego jak sprytna manipulacja mająca na celu uwolnienie tych postaci od i tak już słabych ustaw antyoligarchicznych uchwalonych w roku 2022. https://emerging-europe.com/news/why-ukraines-anti-oligarch-bill-is-so-problematic/
Ihor Kołomojski – Naczelny pasożyt
Kołomojski, który posiada również obywatelstwo izraelskie i cypryjskie, jest prawdopodobnie jednym z najgorszych złodziei, jacy kiedykolwiek chodzili po ziemi, i nie było większego pasożyta żerującego na Ukraińcach. Nazwany przez Centrum Badań nad Korupcją i Przestępczością Zorganizowaną (OCCRP) jako jeden z czterech najbardziej skorumpowanych ludzi na świecie, Kołomojski wykorzystał swoją własność PrivatBanku do wyłudzenia od klientów około 5,5 miliarda dolarów w depozytach, co stanowiło 40% wszystkich prywatnych depozytów na Ukrainie. Pomimo zakazu wjazdu do Stanów Zjednoczonych, gdzie posiada liczne aktywa, Kołomojski nigdy nie został aresztowany na Ukrainie, a Zelenski nie wykazuje żadnych oznak, że kiedykolwiek postawi go przed sądem. Uważany za przestępcę przez prawie każdego, kto potrafi myśleć, Kołomojski jest bohaterem międzynarodowej społeczności żydowskiej. W 2008 roku Kolomsoisky został wybrany na przewodniczącego Zjednoczonej Gminy Żydowskiej Ukrainy, a w 2010 roku został wybrany na przewodniczącego Europejskiej Rady Żydowskiej.
Zgodnie z tym samym historycznym wzorcem, żydowskie przestępstwa finansowe na wielką skalę, popełniane przez niewielką liczbę kluczowych aktorów, nadal przynoszą korzyści całej populacji żydowskiej. Żydzi na arenie międzynarodowej przez lata korzystali z grabieży narodu ukraińskiego dokonywanej przez Kołomojskiego. W marcu 2021 roku wyszło na jaw, że dwaj Żydzi z Miami, Mordechaj Korf, lat 48, i Uri Laber, lat 49, działali jako pośrednicy Kołomojskiego w Stanach Zjednoczonych https://nypost.com/2021/03/06/businessmen-accused-of-ukraine-money-laundering-gave-millions-to-ny-charities/. Oprócz prania jego pieniędzy w różnych aktywach, dwójka przekazała ponad 11 milionów dolarów dla prawie 70 jesziw i religijnych organizacji charytatywnych (Jewish Educational Media, Colel Chabad, między innymi) na Brooklynie i w całym stanie Nowy Jork. Kołomojski jest również wpisany na listę darczyńców dla Yad Vashem. Zarówno Korf, jak i Laber posiadali również udziały w PrivatBank, a według doniesień The Forward wpompowali “około 25 milionów dolarów w żydowskie organizacje non-profit w latach 2006-2018” https://forward.com/news/440219/florida-chabad-lubavitch-miami-charities-money-laundering-optima-schemes/. Kołomojski jest oczywiście patronem “Menory”, największego centrum żydowskiego na świecie. Całkiem stosowne, biorąc pod uwagę, że jego istnienie zawdzięczamy międzynarodowym baronom rabunkowym, centrum jest domem dla biur podróży i banków. Oficjalna strona internetowa mówi, że budynek jest czymś, z czego “każdy mieszkaniec Dniepru może być dumny”, na co mogę tylko odpowiedzieć, że mam taką nadzieję, biorąc pod uwagę, że, chcąc czy nie, część oszczędności i depozytów każdego mieszkańca Dniepru poszła na jego budowę. https://menorah-center.com/en/about/
FOTO: Menora – Największe Centrum Społeczności Żydowskiej na świecie
Jednym z najlepszych przykładów tego, jak Kołomojski prowadzi interesy, jest jego pozycja właściciela lotniska w Dnieprze. W 2009 roku Kołomojski kupił 99,45% udziałów w lotnisku poprzez swoją firmę Galtera. Zgodnie z warunkami umowy inwestycyjnej, Galtera miała zainwestować 882,1 mln UAH w rozwój lotniska i musiała przekazać państwu pas startowy, system radiolatarni i działki. Do roku 2015 Galtera zainwestowała jedynie 142 145 UAH i nie przekazała rządowi żadnych obiektów. Rozpoczął się ciąg procesów sądowych, ale ukraiński wymiar sprawiedliwości w pełni podporządkowany oligarchii nie przyniósł rozstrzygnięcia. W międzyczasie Kołomojski uczynił loty z lotniska tak drogimi (jeden z komentatorów wyjaśnił, że nawet krótkie loty wiązały się z opłatami, które w innym miejscu byłyby zdolne pokryć lot w kosmos), że mieszkańcy Dniepru w przeważającej większości optowali za trzygodzinną jazdą do Charkowa, zamiast płacić za wymuszone i zawyżone ceny na lotnisku. Z drugiej strony, mają oni absolutnie gigantyczne centrum żydowskie, z którego mogą być dumni.
Żydowska niewidzialność na Ukrainie
Brak oburzenia z powodu ukraińskich pieniędzy trafiających do żydowskich kieszeni może wydawać się zaskakujący dla zachodnich obserwatorów, ale jest całkowicie wytłumaczalny. Z pewnością nie brakowało Żydów działających pasożytniczo na Ukrainie. Oprócz Kołomojskiego i innych wymienionych powyżej, Hennadiy Kernes, Paweł Fuks, Andrij Jermak (obecnie szef Kancelarii Prezydenta Ukrainy), Hennadij Korban, Wadim Rabinowicz, Aleksander Feldman i Wiktor Pinczuk zaangażowali się w oszustwa, korupcję i gromadzenie ogromnego bogactwa i władzy kosztem narodu ukraińskiego. Na Ukrainie wyraźne przykłady korupcji i oligarchii można znaleźć również wśród innych mniejszości etnicznych, takich jak Tatarzy muzułmańscy (np. Rinat Achmetow) oraz wśród samych etnicznych Ukraińców. Kraj jest tak skorumpowany, że nawet wyraźne przykłady spójności etnicznej, takie jak nakładające się na siebie środowiska żydowskie Zelenskiego i Kołomojskiego, znikają w szerszym obrazie rozkładu społeczno-politycznego.
Dyskusja na temat specyfiki żydowskiej korupcji na Ukrainie stała się trudniejsza we wrześniu 2021 roku, kiedy to Zelenski podpisał nową ustawę definiującą pojęcie antysemityzmu i ustanawiającą kary za przekroczenia, w tym karę pozbawienia wolności do pięciu lat. Nowe przepisy oznaczają, że bunty takie jak ten Wasilija Wołka https://www.thejc.com/news/world/ukrainian-general-calls-for-destruction-of-jews-1.438400 i Nadiji Sawczenko https://www.jta.org/2017/03/27/global/ukrainian-war-hero-and-lawmaker-slurs-jews staną się przeszłością. Wołk, emerytowany generał, który posiadał starszy stopień rezerwy w Służbie Bezpieczeństwa Ukrainy napisał w roku 2017 w poście na Facebooku, że Żydzi “nie są Ukraińcami i zniszczę was razem z Rabinowiczem”. Mówię wam jeszcze raz – idźcie do diabła, żydzi [mośki], naród ukraiński ma was dosyć. Ukraina powinna być rządzona przez Ukraińców”. W tym samym roku Sawczenko, pilotka odrzutowca, która została wybrana do parlamentu w 2014 roku, gdy była jeszcze przetrzymywana jako więzień Rosji, powiedziała podczas wywiadu “Nie mam nic przeciwko Żydom. Nie lubię ‘mośków’”. Później powiedziała, że Żydzi posiadają “80 procent władzy na Ukrainie, podczas gdy stanowią jedynie 2 procent populacji.”
Śledztwa w sprawie przestępczości żydowskiej są również utrudniane przez oskarżenia o antysemityzm, czego dowodem jest sprawa z maja 2020 r., w której uczestniczył Mychajło Bank, wysoki rangą funkcjonariusz policji w obwodzie iwano-frankowskim na Ukrainie https://www.algemeiner.com/2020/05/11/outrage-in-ukraine-as-letter-emerges-from-top-police-official-demanding-list-of-jews-in-western-city-of-kolomyia/. W ramach śledztwa dotyczącego “ponadnarodowych i etnicznych grup zorganizowanych i organizacji przestępczych”, Bank napisał do Jakowa Zalischikera, przewodniczącego gminy żydowskiej w mieście Kołomyja, żądając nazwisk wszystkich członków gminy żydowskiej, a także zagranicznych studentów żydowskich przebywających w mieście. Czytając między wierszami, można przypuszczać, że Bank miał dobry powód, by wierzyć, że owe “ponadnarodowe i etniczne zorganizowane grupy i organizacje przestępcze” były żydowskie. Niestety dla Banka, został on zauważony przez Eduarda Dolinsky’ego, ukraińskie wcielenie Jonathana Greenblatta z ADL, który przedstawił żądanie jako sugerujące nadchodzący Holokaust. “To się nazywa stygmatyzacja” – skarżył się Dolinsky. “Oni [Policja Narodowa] nie wysłali takiego listu do grekokatolików czy prawosławnych, aby sporządzić listy w związku z walką z przestępczością zorganizowaną. Zwrócili się do Żydów. To świadczy o głębokiej ksenofobii”. Sprawa została dodatkowo wzmocniona przez zaangażowanie żydowskiego polityka Igora Frisa, który osobiście lobbował w tej sprawie u Zelenskiego. Zarówno naczelnik Wydziału Śledztw Strategicznych Narodowej Policji Ukrainy Andrij Rubel, jak i szef Policji Państwowej Ihor Kłymenko zostali zmuszeni do pokornych przeprosin. W ciągu kilku tygodni spontanicznie “odkryto”, że Bank uczestniczył w korupcji po czym szybko go zwolniono.
Wreszcie, ponieważ Kołomojski był jednym z głównych fundatorów ukraińskich grup ultranacjonalistycznych, takich jak Prawy Sektor, był związany z partią Swoboda i był zaangażowany w Batalion Azow, ukraiński ultranacjonalizm posiada dziwnie nieetniczną charakterystykę; lub raczej, jest bardziej zainteresowany określeniem siebie jako przeciwnika Rosji niż forsowaniem jakiejkolwiek platformy “Ukraina dla Ukraińców”. Jako taki, ukraiński ultranacjonalizm stał się rodzajem agresywnego nacjonalizmu obywatelskiego, nieszkodliwego dla Żydów i innych mniejszości, ale wystarczająco zapalczywego, by odegrać rolę w sprowokowaniu ogromnego konfliktu, który obecnie absorbuje uwagę świata.
Jaka Ukraina powstanie z ruin, to się dopiero okaże. Pewne jest to, że luksusowe domy na Florydzie, w Londynie, Genewie i Tel Awiwie długo jeszcze będą gościć tych, którzy utuczyli się na ukraińskich pieniądzach i którzy nadal będą gromadzić zrabowane zyski, podczas gdy dziesiątki tysięcy worków z ciałami będą kontynuować ich posępną podróż na cmentarze Kijowa i Moskwy.
NA PODSTAWIE: https://www.theoccidentalobserver.net/2023/02/17/jewish-corruption-in-ukraine/