W dniach 24-25 września AD 2016 członkowie Ruchu Christus Rex przebywali w pięknej, starej czeskiej Pradze. Zwiedziliśmy szereg zabytków ale najważniejszym wydarzeniem naszej wycieczki było odwiedzenie sanktuarium Dzieciątka Jezus - tzw. Praskiego Jezulatka mieszczącego się kościele pw. Panny Marii
Viteznej przy ulicy Karmelitskiej 9 na Malej Stranie. O Kościele i cudownej figurze poniżej.
PRASKIE DZIECIĄTKO JEZUS
Mieszkańcy Pragi oraz turyści odwiedzający miasto położone nad rzeką
Wełtawą zadają sobie pytanie, która część grodu jest piękniejsza:
lewobrzeżna czy prawobrzeżna. Na lewym brzegu rzeki królują: Hradczany,
sławny Praski Hrad z pałacami, zamkami, świątyniami oraz Mala Strana
pełna urokliwych uliczek. Prawobrzeżna Praga to Stare Miesto z ratuszem,
Jozefov – dzielnica żydowska, Nowe Miesto, Plac Wacława (Vaclavskie
Namesti) oraz ogrody Vyszehradu. Symbolem Pragi jest Most Karola
scalający obydwie części stolicy Czech. Odwiedzając Pragę, trudno nie
oprzeć się refleksjom dotyczącym religijności Czechów.
Republika Czeska jest obecne najbardziej zateizowanym państwem
świata. Obliczono, że prawie 68 % mieszkańców kraju
naszego południowego sąsiada deklaruje ateizm. Niespełna 27% stanowią
katolicy, lecz tylko 5% z nich deklaruje praktyki religijne, zwłaszcza w
diecezji ołomunieckiej i brneńskiej. Inne wyznania to: protestanci
(4,2% praktykujących), prawosławni (0,34%), muzułmanie (0,2%),
świadkowie Jehowy (0,15%), wyznawcy bahaizmu (0,03%), Żydzi (0,02%).
Zupełnie inny stosunek do religii wykazują Polacy mieszkający w
Czechach, aż 79,1% deklaruje praktyki religijne a 18,1% to protestanci
wyznania augsburskiego. Zjawisko takie ma silne uwarunkowanie
historyczne i kolejno związane jest z kryzysem Kościoła w czasach
husyckich (XV wiek), okresem reformacji, w którym protestantyzm stał się
ostoją języka i kultury czeskiej, następnie z panowaniem Habsburgów,
którzy po klęsce husytów na Białej Górze (1620) spowodowali falę
germanizacji aprobowanej przez lokalny Kościół. Po roku 1918 odchodzenie
od katolicyzmu było oznaką radości z odzyskanej niepodległości. Reszty
dopełniły czasy komunistyczne i nawet w czasie aksamitnej rewolucji, w
roku 1989, nastąpiło tylko przejściowe zainteresowanie religią.
Jednak nawet w tym ateistycznym kraju i w jego stolicy można
odszukać i zachwycić się śladami przeszłości związanymi z życiem
religijnym. Zdumiewa wielka liczba pomników i miejsc związanych z
postacią św. Jana Nepomucena. Wielkie wrażenie wywołuje katedra św.
Wita. W okresie przedświątecznym szczególną
popularnością cieszą się pielgrzymki do sanktuarium Dzieciątka Jezus - tzw. Praskiego Jezulatka mieszczącego się kościele pw. Panny Marii
Viteznej przy ulicy Karmelitskiej 9 na Malej Stranie. Jest ono uznawane
za najsławniejsze sanktuarium Dzieciątka Jezus na świecie. Wielką czcią
otacza się w nim figurkę, której pochodzenie nie jest dokładnie znane.
Prawdopodobnie została ona wyrzeźbiona w roku 1430 przez hiszpańskiego
mnicha, który otrzymał instrukcję od Chrystusa Dziecka. Drewniany posąg
ma 47cm wysokości i pokryty jest cienką warstwą wosku.
Lewa stopa Dzieciątka jest nieznacznie widoczna spod długiej, białej
tuniki. Cała postać stoi na szerokim piedestale. Dzieciątko w lewej ręce
trzyma miniaturowy glob z krzyżem symbolizującym królowanie Chrystusa
nad światem. Prawa ręka jest wyciągnięta do błogosławieństwa w geście
używanym zwykle przez papieża: dwa pierwsze palce są podniesione, co
symbolizuje Boga pod dwiema postaciami, kciuk jest złożony a dwa
ostatnie palce dotykają się, aby ukazać tajemnicę Trójcy Świętej.
Do Pragi figura została sprowadzona w 1556 roku przez Marię Marquez
de Lara, która wniosła ją w posagu po poślubieniu czeskiego szlachcica
Wratysława z Persztyna. W 1628 roku jej córka, księżna Polyxena
Lobkowitz, ofiarowała posąg praskim karmelitom kościoła Matki Boskiej
Zwycięskiej. Wręczając przeorowi figurę, powiedziała: „Drogi Ojcze,
ofiaruję wam tę figurkę, którą nade wszystko kocham. Czcijcie Dzieciątko
Jezus i bądźcie pewni, że dopóki będziecie oddawać Mu cześć, niczego
wam nie zabraknie”. Kiedy po okresie pomyślności Pragi karmelici
znaleźli się w całkowitej nędzy, przeor i jego zakonnicy zwracali się w
modlitwie do Dzieciątka, prosząc Je o pomoc i łaskę. I oto cesarz
Ferdynand II, król Czech i Węgier, przyznał im część swoich wpływów.
Kiedy jednak po roku 1628 na Pragę najechały wojska saksońskie i
szwedzkie, karmelici uciekli do Niemiec a kult i czczenie Świętego
Dzieciątka ustał. Protestanccy żołnierze wtargnęli do kościołów,
profanując i niszcząc obiekty katolickiego kultu. Rozpoczęli grabież
klasztoru. Na widok Dzieciątka Jezus śmiali się i drwili. Jeden z
żołnierzy odrąbał szpadą rączki Jezusa i wrzucił okaleczoną figurkę na
górę gruzu, w którą został zamieniony ołtarz.
Około roku 1638 do Pragi powrócił młody karmelita, Cyryl od Matki
Bożej, już przed wojną pałający miłością do Dzieciątka Jezus. Zaczął
szukać posągu, który szczęśliwie odnalazł się w ruinach kościoła pw.
Matki Boskiej Zwycięskiej. Ojciec Cyryl oczyścił pozbawiony rączek posąg
i umieścił go w kaplicy, aby tu oddawano Mu cześć. Pewnego razu, modląc
się przed nim, usłyszał głos Dzieciątka Jezus: „Zlitujcie się nade mną a Ja zlituję się nad wami. Zwróćcie mi ręce a przywrócę pokój”.
Nie było to łatwe zadanie, ponieważ brakowało pieniędzy na materiał i
wiedzy jak naprawić figurę. Kiedy Cyryl zastanawiał się nad usłyszanymi
słowami, Dzieciątko przemówiło ponownie: „Postaw Mnie blisko wejścia do Zakrystii a pomoc nadejdzie”.
I tak się też stało. Potrzebną kwotę szybko zebrano, a rekonstrukcji
dokonał nieznany mężczyzna. Od momentu, gdy figura została naprawiona,
cuda zaczęły być coraz częściej odnotowywane, co przyczyniło się do
jeszcze większej czci. W roku 1641 wystawiono Dzieciątku ołtarz, a 14
stycznia 1651 r. Bernard Ignatius podarował Mu złotą, zdobioną
klejnotami koronę.
W 1654 roku, dzięki wsparciu zacnych osób (m.in. księżnej Polyxeny,
czeskiego króla Ferdynanda, szwedzkiego króla Charlsa Gustawa),
wybudowano kaplicę ku czci Dzieciątka Jezus. Uroczysta koronacja figury
miała miejsce 4 kwietnia 1655 r. W 1739 r. karmelici austriackiej
prowincji rozpowszechnili nabożeństwa do Dzieciątka Jezus jako część
swojego apostolatu. Dzięki temu popularność Króla z Pragi
rozpowszechniła się na inne kraje. W roku 1741, na mocy listu
apostolskiego, posąg ostatecznie przeniesiono do kościoła Matki Boskiej
Zwycięskiej, dzięki czemu stał się on jedną z najbardziej znanych
świątyń na świecie.
Dzieciątko w stanie nienaruszonym przetrwało wiele późniejszych
zawieruch dziejowych. Jego kopie pojawiły się w wielu kościołach Europy,
a później, dzięki hiszpańskim misjonarzom, na Filipinach i w Ameryce
Środkowej. Hołd Dzieciątku oddawany jest przez cały rok. Ubierane jest w
różne szaty, w zależności od okresu liturgicznego. W okresie Bożego
Narodzenia przyodziewane jest w ciemnozielony aksamitny płaszcz - dar
koronacyjny cesarzowej Marii Teresy.
Dzieciątko Jezus jest patronem: dzieci, szkół i uniwersytetów, życia
rodzinnego, misji zagranicznych, wolności, dobrych finansów, zdrowia,
pokoju, podróżnych oraz powołań. Kulminacyjnym punktem każdej
przedświątecznej pielgrzymki do sanktuarium jest msza święta. Można
zwiedzić niewielką ekspozycję obrazującą historię Praskiego Jezulatka a w
przykościelnym sklepiku nabyć replikę jego świętej figurki. W godzinach
wieczornych Praga przyciąga licznymi jarmarkami oferującymi produkty
żywnościowe i towary związane z nadchodzącymi świętami, ale to już inny –
komercyjny wymiar praskiej rzeczywistości. Czas wracać do domu. Z
głośników rozbrzmiewa jedna z piosenek Karela Gotta, ikony czeskiej
piosenki. Mrok przesłonił złote kopuły miasta. Zabłysną na nowo
kolejnego poranka, nadając stolicy Czech miano „Złotej Pragi”.
Za: http://www.jankowice.rybnik.pl/mistyczne/praga.html