niedziela, 16 października 2016

Faszyzm kanadyjski – wywiad z aktywistą

 
     Od Redakcji: Przedstawiamy naszym Czytelnikom tłumaczenie wywiadu przeprowadzonego z anonimowym kanadyjsko-francuskim faszystą przez tamtejszą sekcję katolickiej organizacji Deus Vult (R.L.)

Na początek, czy mógłbyś nam powiedzieć jakie formy przyjął przedwojenny faszyzm w Kanadzie?
W Kanadzie, jak i na całym Zachodzie, kryzys 1929 roku odsłonił prawdziwe oblicze kapitalistów. Podczas gdy zaślepione hordy pogrążyły się w walce klasowej, najbardziej przenikliwi Kanadyjczycy zrozumieli, że jedynym rozwiązaniem jest autorytarny i hierarchiczny ustrój społeczno-polityczny oparty na modelu korporacyjnym. Każda część społeczeństwa powinna być reprezentowana przez swoją naturalną elitę, „arystokrację” jak nazwał ją Adrien Arcand. Oczywiście, w przypadku Kanady francuskiej mówimy tu o korporacjonizmie chrześcijańskim.

Jaką rolę w narodzinach miejscowego faszyzmu odegrał ksiądz Lionel Groulx?
Ksiądz Groulx odegrał istotną rolę jako historyk, na polu walki francuskich Kanadyjczyków o swoją tożsamość. Zasłużył się szczególnie w dziele wydobycia na powierzchnię dziejów (dosł. „wykopania” – déterrer) historii rasy francuskiej w Kanadzie, dając jej na powrót jej bohaterów i sławiąc jej zwycięstwa. Pracował na polu tożsamości, zainspirował całe pokolenie, w odniesieniu jednak do ruchów faszystowskich, nie było tu bezpośredniej współpracy… Można by powiedzieć, że on również pragnął społecznego odrodzenia, rozumianego jednak na innym planie.

Jakie faszystowskie ruchy istniały w Kanadzie (szczególnie we francuskiej)?
We francuskiej Kanadzie przeważała PNSC (Parti National Social Chrétien – Chrześcijańska Partia Narodowo-Społeczna), która była pierwszą antykomunistyczną i korporacyjną partią w kraju. W 1938 r. ruchy faszystowskie ze wszystkich prowincji Kanady zjednoczyły się w nową Partię Jedności Narodowej Kanady (PUNC – Parti de l’Unité Nationale du Canada), której przywódcą jednogłośnie wybrany został Adrien Arcand. Jakie jeszcze ruchy faszystowskie istniały w Kanadzie? Były tak wewnętrznie zróżnicowane, że żaden z nich ostatecznie jednolicie się nie uformował.

Jakie było ich stanowisko względem Francji i imperium francuskiego?
Nasi faszyści szybko zdali sobie sprawę, że zagrożenie ma charakter globalny i że prowadzona przez nich walka toczy się o zachowanie cywilizacji chrześcijańskiej i zachodniej, toteż Francuzi i wszystkie inne narody powinny prowadzić ją ramię w ramię.

Czy czuli oni silną sympatię, czy raczej niechęć do niemieckiego narodowego socjalizmu?
Jak wszędzie indziej w ówczesnych czasach, nasz faszyzm zorientowany był bezpośrednio na nasz własny naród, odnosząc się równocześnie z sympatią do III Rzeszy ze względu na wspólną sprawę. Nie było jednak mowy, by stał się satelitą Niemiec lub Włoch, będąc finansowanym przez obce państwo, jak głosiła propaganda żydowsko-komunistyczna w Kanadzie.
Jak niemal wszędzie indziej w tamtych czasach, nasi faszyści zmuszeni byli porzucić swastykę jako swój symbol organizacyjny, gdy stała się ona oficjalnym symbolem hitlerowskiej Rzeszy, choć nie odbyło się to bez protestów z ich strony.

W sensie geopolitycznym, czy kanadyjscy faszyści pozostawali w dobrych relacjach z faszystami zagranicznymi, takimi jak na przykład ruchy ze Stanów Zjednoczonych?
Prawdopodobnie pozostawali w dobrych relacjach z faszystami ze Stanów Zjednoczonych, ponieważ Adrien Arcand został zaproszony na wielki zjazd faszystów amerykańskim zorganizowany w nowojorskim hipodromie 30 października 1937 r. Po wysłuchaniu Jamesa Weelera-Hilla, przywódcy grupy amerykańskich Niemców, Johna Finizio, szefa grupy włosko-amerykańskiej i Henry’ego Beamisha, prezesa angielskich „Brittons”, tłum przywitał wielką owacją katolickiego faszystę kanadyjsko-francuskiego.
Popołudnie tego dnia skończyło się zamieszkami z udziałem marksistów, którzy wdawszy się w walkę z nowojorską policją i faszystowskimi służbami porządkowymi, zostali usunięci w ciągu kwadransa.

źródło: http://deus-vult.org/actualites/un-fasciste-du-canada-raconte-le-fascisme-canadien/
tłumaczenie z języka francuskiego: Ronald Lasecki