OD REDAKCJI: Poniżej prezentujemy tekst programu przedwojennego Ruchu Monarchistyczno - Narodowego, który jest naszym ideowym drogowskazem w walce o Katolicką Monarchię Narodową.
Ideologja polskiego ruchu monarchistycznego opiera się na następujących założeniach:
1) Celem życia każdego człowieka jest służba Bogu i Narodowi.
1) Celem życia każdego człowieka jest służba Bogu i Narodowi.
2) Najdoskonalszą zbiorowością ludzką jest Naród. Wszelkie działania jednostkowe i zbiorowe powinny być podporządkowane interesowi Narodu. Żadne, zatem działanie nie może być sprzeczne z celami Narodu.
3) Każdy Naród ma prawo zachowania swej odrębności, jako członek
wielkiej rodziny narodów. Stosunki między Narodami powinny być oparte na
zasadzie ścisłej współpracy wszystkich państw narodowych.
Możliwości te może dać Narodowi Polskiemu tylko państwo narodowe, czyli państwo polskie pojęte jako organizacja polityczna Narodu Polskiego. Państwo, w którym pochodząca od Boga władza należy do narodu Polskiego uosobionego w postaci dziedzicznego Króla.
II. RELIGIA I SPRAWY NARODOWOŚCIOWE.
Naród Polski jest narodem katolickim. Kultura Narodu Polskiego została
zbudowana w ciągu wieków na nauce Kościoła Katolickiego. Wiara
Rzymsko-Katolicka, jako wiara Narodu Polskiego, powinna posiadać w
Królestwie Polskim stanowisko panujące.
Naturalne podstawy struktury prawnej Królestwa Polskiego oraz wytyczne
zasad rządzenia, muszą tkwić w dogmatach wiary rzymsko-katolickiej i w
pojęciach etyki chrześcijańskiej. W szczególności zaś polski ruch
monarchistyczny stoi na stanowisku, że wszelka władza, której źródłem w
państwie jest Naród, a jego najwyższym przedstawicielem jest Monarcha,
pochodzi od Boga. Wyrazem tego poglądu powinien być między innymi
religijny charakter uroczystości koronacyjnych i przysięgi królewskiej.
Dogmaty Wiary Rzymsko-Katolickiej i zasady etyki chrześcijańskiej powinny przenikać wszystkie dziedziny i przejawy życia publicznego i prywatnego. W szczególności zaś powinny być podstawą wychowania narodowego i przedmiotem obowiązkowego nauczania szkolnego. Wyrazem tego poglądu powinien być między innymi religijny charakter małżeństwa i wyznaniowy ustrój szkolnictwa powszechnego.
Wszystkie inne wyznania, uznane przez państwo, powinny posiadać pełną swobodę, w granicach obowiązujących przepisów.
Odrębności etniczne: ruska i białoruska, powinny być traktowane na równi z ludnością polską pod warunkiem zupełnej ich lojalności wobec Państwa Polskiego. Rząd powinien dążyć do podniesienia województw wschodnich, pod względem kulturalnym i gospodarczym oraz do jaknajściślejszego związania ich z całością państwa polskiego przez rozbudowę wspólnych interesów kulturalnych i gospodarczych.
Król Polski jako Książę Ruski oraz dziedziczny władca ziem zamieszkałych przez ludność białoruską, będzie symbolem łączności obu powyższych grup ludności z organizacją polityczną Narodu Polskiego, w skład której wchodzą:
Mniejszości narodowe: czeska, niemiecka, litewska, rosyjska i inne. Powinny być one traktowane tak, jak są traktowani Polacy w odnośnych państwach. Powinno być to uregulowane w drodze umów międzynarodowych opartych na zasadzie wzajemności.
III. PAŃSTWO I JEDNOSTKA.
Stosunek Narodu i Państwa do jednostki powinien być tego rodzaju, aby
Narodowi zapewniał jak największą ilość jednostek ofiarnych i
wartościowych, jednostce zaś dawał poczucie godności i bezpieczeństwa.
Wiarę w siły żywotne Narodu. Dobrobyt i warunki jak najszerszego rozwoju
sił twórczych oraz jak najpełniejszego zaspokojenia potrzeb
kulturalnych.
Polski ruch monarchistyczny zmierza do przekazania władzy państwowej
jedynie funkcyj zasadniczych i ogólnych (porządek i bezpieczeństwo na
wewnątrz, wymiar sprawiedliwości, polityka zagraniczna i obrona
państwa). Chroni rodzinę jako naturalną i podstawową komórkę Narodu.
Między państwem a jednostką umieszcza zbiorowości pośrednie (rodzina,
samorządy terytorjalne i Korporacje zawodowe) spełniające zadania
ograniczone przy pomocy własnych organów i majątków.
IV. MONARCHJA NARODOWA.
Struktura państwa i społeczeństwa polskiego powinna być oparta na
podstawach hierarchicznych. Powinna być wykończona przez szczebel
najwyższy, nie pochodzący z wyborów i niezależny od woli przemijających
czynników politycznych czy innych, lecz odnawiający się w sposób
naturalny, dziedziczny.
Aktualny układ ścierających się w społeczeństwie idei, sił politycznych, gospodarczych i społecznych oraz odrębności dzielnicowych, etnicznych i wyznaniowych, powinien być reprezentowany przez przedstawicielstwo pochodzące częściowo z wyborów. Dziedziczenie Tronu stanowi istotny i nieodłączny przedmiot prawdziwej Monarchji. Dziedziczny charakter Monarchji nawiązuje do tradycji Monarchji Piastowskiej, która stworzyła państwo polskie. Dziedziczny charakter Monarchji znajduje swoje uzasadnienie również w geopolitycznych warunkach państwa polskiego. Monarchja dziedziczna jest jedynym ustrojem, który usuwa wpływ mniejszości narodowych, czynników międzynarodowych i zagranicznych na powstanie najwyższej władzy państwowej. Obrona państwa, naturalnie nieobronnego, wymaga istnienia stałości ośrodka woli i myśli. Najlepszym systemem politycznym realizującym powyższy postulat ustrojowy jest Monarchja dziedziczna, czyli państwo posiadające własną Dynastję, utożsamiająca się z Narodem i państwem. Dynastja, najwyższy organ państwa i niezależny stan społeczny, przoduje wśród rodzin - komórek Narodu zespolonego przez krew i tradycję, jako taka jest nieodzownym składnikiem ustroju odpowiadającego prawom życia społecznego i indywidualnego. Oprócz wyżej przytoczonych cech ustroju monarchistycznego, polski ruch monarchistyczny podkreśla rolę społeczną Monarchji, jako bezstronnego i stałego czynnika. Oddziałującego decydująco i skutecznie na procesy społeczne dokonujące się wewnątrz Narodu i realizującego ideę sprawiedliwości społecznej.
V. REFORMY SPOŁECZNO-GOSPODARCZE.
Ustrój gospodarczy i społeczny państwa polskiego wymaga gruntownej
przebudowy i stworzenia nowego porządku, któryby realizował ideę
sprawiedliwości społecznej. Ustrój gospodarczy i społeczny państwa
polskiego powinien wykluczać wpływy kapitału międzynarodowego, walkę
klas i koncentrację dóbr materialnych w ręku państwa i nielicznej klasy
uprzywilejowanych oraz zapobiegać proletaryzacji.
Polski ruch monarchistyczny dąży do zastąpienia kapitalizmu anonimowego, anarchistycznego i spekulacyjnego, przez ustrój oparty na kapitałach prywatnych, powstających z pracy i oszczędności. Wypowiada się zaś stanowczo przeciwko kapitalizmowi państwowemu. Ustrój gospodarczy państwa polskiego powinien opierać się na własności prywatnej zróżniczkowej, a pojmowanej jako funkcja społeczna oraz powinien dążyć do upowszechnienia własności. Ustrój rolny państwa polskiego powinien być oparty na odpowiednim stosunku ilościowym samodzielnych gospodarstw rolnych o różnym obszarze, przez wytworzenie jak największej liczby zdrowych gospodarstw rolnych, komasację, roboty meljoracyjne, masową i planową kolonizację województw wschodnich oraz zmniejszenie do minimum pośrednictwa w handlu produktami rolnemi. Prawo do posiadania ziemi powinien mieć przedewszystkiem chłop polski i szlachta zaściankowa. Dziedziczenie ziemi powinno być oparte na zasadzie niepodzielności gospodarstw chłopskich i zaściankowych, a obrót ziemią powinien być ograniczony. Wszelka własność nieruchoma (w gminach miejskich) nie będąca w rękach polskich, powinna być przewłaszczona w ręce polskie. Koncentracja własności w górnictwie, przemyśle, handlu i organizacji kredytu jest również niedopuszczalna. Skarb Państwa powinien przejąć na własność cały przemysł wojenny, co powinno być traktowane jako wyjątek od zasady nie koncentrowania dóbr gospo-darczych w ręku państwa. Samorządy terytorjalne powinny przejąć na własność wielkie zakłady użyteczności publicznej (elektrownie, gazownie, tramwaje, wodociągi itp.). Górnictwo węglowe, przemysł naftowy i węglowy oraz handel węglem i naftą powinny być zorganizowane w sposób zabezpieczający w zupełności interesy obrony państwa polskiego i zapewniający tani węgiel po jednolitej cenie na całym obszarze rynku wewnętrznego. Ustrój gospodarczy Królestwa Polskiego powinien być oparty na podstawach korporacyjnych. Ubezpieczenia społeczne powinny być przejęte przez Korporacje zawodowe. Rząd polski powinien dążyć do podniesienia gospodarstwa narodowego przez organizację i popieranie ruchu spółdzielczego.
VI. KWESTIA ŻYDOWSKA.
Polski ruch monarchistyczny uważa żydów za element obcy Narodowi Polskiemu, wierze rzymsko-katolickiej i kulturze łacińskiej.
Rząd polski powinien dążyć do zupełnego wysiedlenia żydów z granic
państwa polskiego. Dopóki kwestia żydowska nie zostanie rozwiązana w
płaszczyźnie międzynarodowej pobyt żydów na obszarze Królestwa Polskiego
powinien być urządzony na zasadzie zupełnego wyodrębnienia ich z
organizacji politycznej Narodu Polskiego i pozbawienia ich możności
jakiegokolwiek oddziaływania na życie Narodu Polskiego.
Wysiedlenie żydów z granic Polski i likwidacja ich mienia jednocześnie
pozwoli urzeczywistnić konieczne reformy społeczno-gospodarcze.
VII. TRADYCJE I ZADANIA MONARCHJI NARODOWEJ.
Naród Polski powstał w walce plemion słowackich z naporem niemieckim. W
ciągu kilku stuleci swego istnienia Naród Polski wielokrotnie uratował
Europę przed najazdami ze Wschodu i zyskał sobie zaszczytne miano. Naród
Polski rozpowszechnił Wiarę Rzymsko-Katolicką i kulturę łacińską na
rozległych obszarach ziem litewskich i ruskich.
Naród Polski powinien pozostać wierny swoim tradycjom dziejowym. Między Rzeszą Niemiecką i Rosją Sowiecką niema miejsca na państwo małe i słabe. Swym zasięgiem kulturalnym, politycznym i gospodarczym oraz swymi granicami, Królestwo Polskie powinno objąć wszystkie ziemie zamieszkałe zwartą masą przez Polaków a także pozostawiające pod wpływami polskiej kultury i cywilizacji. Gospodarcza ekspansja Narodu Polskiego wymaga posiadania przez Królestwo Polskie szerokiego dostępu do morza oraz rozległych posiadłości kolonjalnych, bogatych w surowce i nadających się do osadnictwa. Armja Polska, spadkobierczyni wielkich tradycji rycerskich Narodu Polskiego i bohaterskich walk o niepodległość powinna być otoczona miłością i dumą całego Narodu, a służba wojskowa powinna stanowić najzaszczytniejszy obowiązek każdego Polaka i najważniejszy dział wychowania narodowego.
Komitet Redakcyjny „GŁOSU MONARCHISTY”
Głos Monarchisty nr 5, kwiecień 1937 r. |