Bardzo gorąco na okupowanej, serbskiej ziemi - Kosowie i Metohiji

            W zeszłym miesiącu w czterech gminach w Kosowie przeprowadzono przedterminowe wybory. Zostały one w dużej mierze zbojkotowane przez etnicznych Serbów. Na stanowiska burmistrzów wybrano tylko przedstawicieli etnicznych Albańczyków lub innych narodowości.

Gdy Kosowska policja eskortowała do siedzib władz lokalnych nowych burmistrzów miast, których większość mieszkańców stanowią etniczni Serbowie, kilkuset Serbów zebrało się przed budynkami miejskimi na północy Kosowa ( Kosowska Mitrovica ) domagając się wycofania kosowskiej policji i nowo wybranego albańskiego burmistrza. 

 

Serbowie nie uczestniczyli w wyborach lokalnych i odmawiają przyjęcia przedstawicieli rządu albańskiego w gminach, w których Serbowie stanowią ponad 95 proc. ludności.

Demagogia a populizm

 

             Pojęcie populizmu miewa najczęściej zabarwienie pejoratywne. W ujęciu potocznym populizm oznacza zazwyczaj formułowanie obietnic bez pokrycia w celu uzyskania bieżących korzyści politycznych. Z takimi działaniami miewamy zwykle do czynienia podczas kampanii wyborczych, w trakcie których politycy przypominają sobie nagle o problemach i bolączkach obywateli. Tak rozumiany populizm jest w istocie zwykłą demagogią, oznaczającą wpływanie na opinię publiczną poprzez formułowanie popularnych i nośnych społecznie haseł wyłącznie w celu uzyskania poparcia wyborczego. Często są to obietnice niemożliwe do spełnienia, albo co gorsza, obietnice których realizacja pomimo pozornych korzyści jest w długoterminowej perspektywie szkodliwa.

Aktywność żydów w latach 30-tych XX wieku – Larry Romanoff

 

              Esej ten jest ćwiczeniem w łączeniu kropek, łączeniu pozornie rozbieżnych wydarzeń, które w rzeczywistości są w znaczący sposób ze sobą  powiązane.  Ma to na celu danie czytelnikom możliwości umieszczenia wydarzeń światowych w kontekście i wyłonienia całego spójnego obrazu z tych pozornie niepowiązanych elementów. Treść tego eseju jest następująca:

(1) Wielki Kryzys w latach 30.

(2) Konfiskata złota w USA

(3) Ustawa o skupie srebra z 1934 r.

(4) Wielki rabunek chińskiego złota przez Citibank

(5) Światowy rabunek złota – amerykański FED

(6) Żydowska deklaracja wojny i bojkot ekonomiczny Niemiec z 1933 r.

(7) Próba żydowskiego, faszystowskiego przewrotu w Ameryce w 1933 roku

(8) Przejęcie Chin

(9) Przygotowanie do II wojny światowej przeciwko Niemcom

Podżegacze do przegranej wojny

           Media, jako pośrednik pomiędzy wydarzeniem a odbiorca zawsze pełniły bardzo ważną rolę, przede wszystkim informacyjną, ale także kulturotwórczą i edukacyjną. Dzięki sprawdzonym informacjom odbiorca mógł w realny sposób orientować się w zmieniającym się świecie i podejmować właściwe decyzje dotyczące jego samego i bliskich. Mógł wyławiać z chaosu informacyjnego najważniejsze wydarzenia i poznawać nowe trendy w kulturze i sztuce. Media również, poprzez przypominanie dorobku historycznego i rocznic zawsze pełniły rolę łącznika i kultywatora tradycji narodowych.

Niestety, od wielu lat pluralizm rynkowy na rynku mediów został dramatycznie zwichnięty. Coraz mniej jest podmiotów niezależnych utrzymujących się ze sprzedaży treści dziennikarskich. Zaczyna natomiast dominować forma wynajmowania witryn medialnych olbrzymim korporacjom i relacjonowanie rzeczywistości przez pryzmat potrzeb „rekinów” gospodarczych dominujących na rynku. W większości przypadków tzw. media stały się tak naprawdę wyłącznie przybudówkami do działalności marketingowej tuzów „korpo” lub agencji rządowych. Widzimy, że to wszystko, co jest obecnie tworzone przez tzw. „media”, jest z reguły wynikiem zamówienia komercyjnego, a nie odbiciem zastanej rzeczywistości. W pogoni za zyskiem, nie ma już miejsca na zajmowanie się relacjonowaniem tzw. „prawdy. Witryny prasowe, radiowe, czy też telewizyjne nie mają na to czasu i miejsca. Realizują niemal wyłącznie zamówienia i to z reguły te najlepiej opłacone. Sprzyja temu brak prawdziwej gry rynkowej. W dobie mediów elektronicznych i darmowego dostępu mało ludzi decyduje się płacić za treści. Aby być odwiedzanym przez czytelników, witryny z reguły muszą utrzymywać „darmowe dostępy” a to powoduje, że aby przetrwać na rynku muszą gros, albo i całość tworzonych treści zbyć wielkim korporacjom. Wynikiem tego jest pogłębiająca się nierównowaga. Podmiot utrzymujący się wyłącznie z treści opisujących rzeczywistość nie ma szans przeżycia. Sytuacja taka stwarza realne zagrożenie sterowania rynkiem medialnym przez podmioty dominujące, które mogą dowolnie preparować publikowane treści.

Jeffrey D. Sachs: Wojna na Ukrainie została sprowokowana

 

                George Orwell napisał w 1984 roku , że „Kto kontroluje przeszłość, kontroluje przyszłość: kto kontroluje teraźniejszość, kontroluje przeszłość”. Rządy niestrudzenie pracują nad zniekształceniem publicznego postrzegania przeszłości.

Jeśli chodzi o wojnę na Ukrainie, administracja Bidena wielokrotnie i fałszywie twierdziła, że ​​wojna na Ukrainie rozpoczęła się od niesprowokowanego ataku Rosji na Ukrainę 24 lutego 2022 r. W rzeczywistości wojna została sprowokowana przez Stany Zjednoczone w sposób, który czołowi amerykańscy dyplomaci przewidzieli dla dziesięcioleci w okresie poprzedzającym wojnę, co oznacza, że ​​wojny można było uniknąć i teraz należy ją zatrzymać w drodze negocjacji.

Uznanie, że wojna została sprowokowana, pomaga nam zrozumieć, jak ją powstrzymać. To nie usprawiedliwia inwazji Rosji. O wiele lepszym podejściem dla Rosji mogłoby być zintensyfikowanie dyplomacji z Europą i światem niezachodnim w celu wyjaśnienia i przeciwstawienia się militaryzmowi i unilateralizmowi Stanów Zjednoczonych. W rzeczywistości nieustający nacisk Stanów Zjednoczonych na rozszerzenie NATO spotyka się z powszechnym sprzeciwem na całym świecie, więc raczej skuteczna byłaby rosyjska dyplomacja niż wojna.

Kolejny „cyrk” na potrzeby wojennej propagandy

 

Przerażająca rola propagandy i wirtualnej rzeczywistości, czyli jak Ukraińcy dziś „wyprodukowali” peremogę, aby przykryć klęskę i utratę miasta Bachmut.

Warunkiem sine qua non powstrzymywania armii rosyjskiej przez Ukrainę jest potężne wsparcie militarne i niezwykle kosztowne wsparcie finansowe przez USA jego sojuszników , NATO i UE. Nikt co do tego chyba nie ma już złudzeń.

Jednak, społeczeństwa zachodnie kontrolują władzę w demokratycznych wyborach, więc aby akceptować wydatki władzy, musi otrzymywać informacje w dwóch aspektach.

Łukasz Jastrzębski: Co znów wygaduje emerytowany generał Waldemar Skrzypczak

              Z ogromnym smutkiem i zażenowaniem przeczytałem co znów wygaduje emerytowany generał Waldemar Skrzypczak. A powiedział on w programie "Gość Wydarzeń" w Polsat News między innymi: "Jeśli ukraińska kontrofensywa zakończy się powodzeniem, to ci uzbrojeni Białorusini, którzy stanowią część potencjału militarnego ukraińskiej armii nie złożą broni. Oni pójdą na Białoruś. Mam nadzieję, że to wywoła powstanie na Białorusi, tego boi się Łukaszenka. Przygotujmy się na powstanie na Białorusi, bo to się stanie. Chodzi o to, żebyśmy nie przespali tego momentu. Trzeba być gotowym do wsparcia tych oddziałów, które będą prowadziły operację przeciwko Łukaszence. Mamy powody, żeby im pomagać, tak jak pomagamy Ukraińcom".

 

Padły słowa haniebne i narażające Polskę na śmieszność. Co jeszcze gorsze narażające na niebezpieczeństwo Polaków mieszkających na Białorusi. Nie po raz pierwszy ten emerytowany generał wypowiada się w podobnym tonie. W 2021 roku w wywiadzie dla Super Expressu powiedział "W wypadku wojny bez poparcia Putina to trzy dni i mamy Białoruś", dodał również wtedy, że w przypadku polskiej interwencji, na Białorusi doszłoby do powstania społeczeństwa przeciwko reżimowi Łukaszenki. W 2022 stwierdził zaś, że "warto by się może upomnieć o ten obwód kaliningradzki, który moim zdaniem jest częścią terytorium Polski. Mamy prawo mieć pretensje do tego terenu, które Rosja okupuje".

Jak wyleczyć Polaków z rusofobii – Agnieszka Piwar

 

                 Szumne deklaracje złożenia kwiatów pod pomnikiem poległych żołnierzy Armii Czerwonej, geopolityczne tłumaczenie wojennych posunięć Kremla, próby utworzenia prorosyjskiej partii czy nawet organizowanie ruchów antywojennych wzywających do pokojowych relacji z Rosją. Żadne z tych działań nie rozwiążą w Polsce nabrzmiałego problemu jakim jest zaciekła rusofobia. Wręcz przeciwnie – często jedynie dolewają oliwy do ognia. Dlaczego? Ponieważ dostarczają amunicję nienawistnikom i cynicznym graczom. W efekcie, rozmaite akcje o zabarwieniu prorosyjskim na ogół eskalują atmosferę wrogości.

Czy jest zatem w ogóle możliwe, by zmienić rusofobiczne nastawienie polskiego społeczeństwa, skoro polskojęzyczni politycy i media z taką zaciekłością pomstują na Rosję? Uważam, że jak najbardziej można to zrealizować – oddolnie i prostymi metodami. Zanim jednak przejdę do omówienia meritum, warto się najpierw zastanowić co wywołało chorobę. Chodzi bowiem o to, by wyleczyć jej przyczynę, a nie jedynie objawy.

Agnieszka Piwar: 23 maja 2015 roku w wyniku zamachu został zabity sierżant Aleksiej Mozgowoj

            23 maja 2015 roku w wyniku zamachu został zabity sierżant Aleksiej Mozgowoj. Na jego przykładzie można lepiej zrozumieć tragedię rozgrywającą się za naszą wschodnią granicą.

Po wybuchu Euromajdanu, podczas walk na wschodniej Ukrainie Mozgowoj dowodził oddziałami Prizrak (Widmo). Walczył dla Ługańskiej Republiki Ludowej, tj. po stronie Donbasu przeciwko Ukrainie.

 

Mozgowoj z czasem zaczął pojmować, że został wciągnięty w czyjąś grę. Doszedł do takich wniosków także dzięki temu, że w trakcie walk nawiązał kontakt ze stroną przeciwną. Za sprawą rozmów z "wrogami" oraz dzięki wnikliwym obserwacjom i czynnemu udziałowi w wojnie, wypracował sobie pogląd na cały konflikt. Zrozumiał, że jest ponad nimi (Rosjanami i Ukraińcami) jakaś trzecia siła, która tym wszystkim steruje. Swoje wojenne przeżycia i przemyślenia opisał w dziennikach.

Raźny: Minęła rocznica hańby

 

            20 marca bieżącego roku minęła dwudziesta rocznica barbarzyńskiej inwazji USA na Irak, którą Waszyngton uzasadniał na forum międzynarodowym posiadaniem broni masowego rażenia przez irackiego dyktatora Saddama Husajna.

Wprawdzie owa broń nigdy tam nie istniała, ale świat uwierzył w amerykańskie kłamstwo i na jego podstawie przyzwolił na kolejną po Afganistanie wojnę prewencyjną Stanów Zjednoczonych z państwem oddalonym od ich granic o tysiące kilometrów wypełnionych wodami oceanu. Świat uwierzył w kłamstwo, iż iracka broń masowego rażenia zagraża nie tylko Ameryce, ale również całej ludzkości i na podstawie fałszywych danych wywiadowczych zgodził się na złamanie prawa międzynarodowego. Skutki tej zgody okazały się tragiczne zarówno dla samego Iraku, jak i całego regionu bliskowschodniego. Dotykają także Europy – m.in. poprzez fale imigracyjne – rodzą astronomiczne nierówności ekonomiczne i społeczne w globalnym wymiarze.

Bachmut padł

 

Po 224 dniach ciężkich walk, siły rosyjskie zdobyły przemysłowe miasto Donbasu Bachmut.

          Bachmut, w 1989 liczące 90 tys. mieszkańców, w przededniu wojny 73 000 (taki Inowrocław) stał się areną największej i najdłuższej bitwy wojsk rosyjskich i ukraińskich podczas trwającej wojny.

Miasto było zdobywane przez rosyjskie siły najemne z CZWK Wagner (CZ – cziestna – prywatna, W wajenna -wojskowa , K kompania – firma). Starcie rozgrywało się w mieście i na terenach przyległych , angażując z obu stron duże ilości wojsk.

Strona ukraińska, utartym zwyczajem zaprzecza zdobyciu miasta. Jak zwykle, 72 Centrum Walki Psychologiczno Informacyjnej czeka na jakąkolwiek peremogę (ukr. zwycięstwo) , które „przykryje” informację o utracie miasta. Straty obu walczących stron trudne są do precyzyjnego oszacowania, ale na pewno idą w dziesiątki tysięcy zabitych i rannych. Nie sposób dziś rzetelnie podać ich wysokość.

Co wisi w powietrzu w Lublinie?

          Po tym jak media podały informacje o rosyjskim ataku na olbrzymi skład broni w Chmielnickim na Ukrainie w wyniku którego, w gigantycznej eksplozji zniszczono amunicję o wartości 500 milionów dolarów, okazało się, że w magazynie znajdowała się również amunicja ze zubożonym uranem.

Kilka dni po tym fakcie, ukraińskie media delikatnie poinformowały, że profilaktycznie chcą ewakuować ludność z tego obszaru obawiając się podwyższonego opadu radioaktywnego.. W Polsce, po eksplozji na Ukrainie, nieoczekiwanie Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej (UMCS) opublikował raport z którego wynika, że nagły wzrost natężenia promieniowania obserwowany 15 maja 2023 jest zjawiskiem naturalnym, które spowodowane jest opadami deszczu. Izotop Bi-214 (powstały w wyniku rozpadu unoszącego się z ziemi gazowego radonu) jest przechwytywany przez spadające krople wody, co skutkuje wzrostem natężenia promieniowania w pobliżu powierzchni gleby rejestrowanym przez MR. „Zjawisko to towarzyszy ludzkości od zawsze, a zwiększone w jego wyniku natężenie promieniowania nie ma znaczenia dla zdrowia „.

Wódz Ku-Klux-Klanu Prokuratorem Generalnym Izraela – Krzysztof Baliński

 

              Tak, to prawda. W przedwojennej Polsce byli faszyści, ale nie byli nimi Polacy lecz… Żydzi. Faszystami nie byli członkowie ONR (bo oni jeśli bili, to nie Żydów, a żydokomunę), ale zaczadzeni Mussolinim syjoniści rewizjoniści, którzy o swym wodzu Włodzimierzu Żabotyńskim mówili z podziwem „żydowski faszysta”, a którego pierwszy prezydent Izraela Ben Gurion nazywał „Włodzimierz Hitler”. Członkowie 50-tysięcznego narodowo-radykalnego Bejtaru pozdrawiali się salutem rzymskim. Także tradycje terrorystyczne są wśród Żydów bardzo żywe. Co więcej – Izrael, z uwagi na bogatą kartotekę terroryzmu, jest uznawany za twórcę nowoczesnego terroryzmu. Przykładów aktów terroru wymierzonych w przeciwników Izraela i nie tylko jest mnóstwo. Przytoczmy jeden: 4 listopada 1995 roku żydowski prawicowy ekstremista zabił w Tel Awiwie Icchaka Rabina, premiera Izraela i laureata Pokojowej Nagrody Nobla (za porozumienie z Palestyńczykami).

Jak podają dzisiaj oficjalne media: Wagnerowcy się przedarli

          Po ośmiu miesiącach ciężkich walk o Bachmut ukraińscy obrońcy muszą zmierzyć się z gorzką prawdą. Rosyjskich agresorów od całkowitego zajęcia miasta, o które długo toczyły się krwawe potyczki, dzielą dni, a może nawet godziny. Do kontrolowanej przez Ukrainę zachodniej części miasta przedarły się oddziały najemnej armii Wagnera.

Z miasta, zamieszkiwanego przed wojną przez 70 tysięcy ludzi zostały gruzy. Jak podaje "Bild", niestety szala zwycięstwa przechyla się na stronę agresora. Ukraina panuje już tylko nad jedną stroną najbardziej wysuniętej na zachód ulicy w mieście.

"Rosyjscy i ukraińscy urzędnicy potwierdzili, że 17 maja ukraińskie kontrataki w pobliżu Bachmutu nadal były ograniczone" - pisze natomiast Instytut Badań nad Wojną. Amerykański think tank potwierdza także postępy Rosjan w samym mieście.

Opuśćmy amerykański sektor – Konrad Rękas

 

Wymiary amerykańskiej dominacji nad Polską.

          Kwestię amerykańskiego wpływu na Polskę należy omówić na kilku płaszczyznach. Po pierwsze, mamy do czynienia z bezpośrednią kontrolą polityczną i administracyjną.

I nie chodzi tu tylko o sferę uzgodnień międzyrządowych i sojuszniczych. Pracując przed laty w samorządzie województwa ze zdziwieniem dowiedziałem się, że ambasada amerykańska prowadzi regularne odprawy i telekonferencje z udziałem wojewodów. Niżsi urzędnicy amerykańskiej placówki dyplomatycznej w Polsce odbierają raporty i wydają bezpośrednie polecenia urzędnikom polskim wysokiego i średniego szczebla, zarządzając nawet sprawami lokalnymi, np. dotyczącymi drogownictwa, zarządu przejść granicznych, oczywiście porządku publicznego i bezpieczeństwa.

Oczywiście dla Polaków takie umiejscowienie obcej ambasady zupełnie jawnie i oficjalnie ponad strukturami państwa – wywołuje jednoznaczne skojarzenie z okresem upadku państwowości polskiej w XVIII wieku, kiedy podobne praktyki stosowali posłowie przyszłych państw zaborczych, czyli Rosji, Prus i Austrii. Nawet w okresie dominacji sowieckiej kontrola sprawowana była dyskretniej i mniej ostentacyjnie.

Podróż rozpaczy Zełeńskiego

          Kolejny przypływ aktywności publicznej Wołodymyra Zełenskiego, którego głównym składnikiem jest pełna narcyzmu podróż po Europie, ma dość proste i oczywiste wytłumaczenie – strach przed utratą resztek bezwarunkowego poparcia.

Kijów od wielu miesięcy stara się ze wszystkich sił przekonać swoich patronów o konieczności zwiększenia zastrzyków finansowych i dostaw uzbrojenia, uzasadniając rosnące żądania zapowiedziami jakiejś triumfalnej kontrofensywy. Przez pewien czas ekipie Zełenskiego udało się nawet pozyskać wsparcie w klubie jego lojalnych towarzyszy broni.

Tajemnica rakiety Ch-55

 

           Zadziwiający jest stopień histerii jaki ogarnął część obozu rządzącego w związku z odkryciem w dn. 27 kwietnia w lesie w Zamościu pod Bydgoszczą szczątków rakiety wyprodukowanej w Rosji a może nawet w Związku Sowieckim.

Przypadkowy spacerowicz w lesie natknął się na szczątki rakiety wbite w ziemię. Warto przypomnieć, że wśród zalewu informacji pojawiły się też takie, które mówiły, że szczątki rakiety, której model był także na wyposażeniu polskiego wojska mogą być pozostałością  polskich ćwiczeń poligonowych. Rakieta była nieuzbrojona. Pytany o możliwość przylotu rakiety ze wschodu z obszaru ogarniętego wojną były wiceszef MON Janusz Zemke odpowiedział:

„Wydaje mi się to dość mało prawdopodobne. Na granicy wschodniej mamy dziś cały czas w powietrzu samoloty wczesnego ostrzegania typu AWACS. One dość szybko powinny zidentyfikować takie rakiety, podobnie jak dość szybko zidentyfikowano rakietę, która w okolicach Przeworska narobiła wiele szkód”.

Stanisław Bułak-Bałachowicz - oficer kawalerii Armii Imperium Rosyjskiego, generał major Białej Armii

10 maja 1940 roku w Warszawie, w wieku 57 lat, zginął Stanisław Bułak-Bałachowicz (Станислав Никодимович Булак-Балахович) - oficer kawalerii Armii Imperium Rosyjskiego, generał major Białej Armii, dowódca ochotniczych oddziałów walczących w składzie Wojska Polskiego II RP w 1920 i 1939 roku. Zwany Kmicicem II Rzeczypospolitej. 

 

            W 1914 roku zmobilizowany do armii rosyjskiej i wcielony do 2 Lejb-Ułańskiego Kurlandzkiego Pułku. Odwaga i sława, jaką okrył się Bałachowicz, rozchodziła się błyskawicznie. Znali go chłopi, którym pomagał i których chronił przed bolszewickimi konfiskatami dóbr, znali oficerowie i generałowie rosyjscy, jego nazwisko znał sam Cesarz. Bałachowicz dowodził najpierw oddziałem, własną sotnią, potem szwadronem, pułkiem, dywizją, korpusem i w końcu własną armią. Podczas jednej z bitew jego oddział wziął do niewoli cały sztab niemieckiej jednostki. Sztab-rotmistrzem został w 1917, od białogwardzistów otrzymał w roku 1919 trzy awanse: podpułkownika, pułkownika i generał-majora (gen. brygady). Awans ten wręczył mu w Estonii gen. A. Rodzianko z Armii północno-zachodniej. Odznaczył się w walkach koło Sochaczewa i Kowna. Wojnę skończył jako rotmistrz sztabowy odznaczony trzema Krzyżami Św. Jerzego, orderami Św. Stanisława, Św. Anny i Św. Włodzimierza. 

Atak NATO na chińską ambasadę 7 maja 1999 roku był prowokacją USA

 

            Ten akt terroryzmu na ambasadę to tylko jedno z serii wydarzeń, które dowodzą, że Ameryka rozpoczęła już wtedy zimną wojnę z Chinami, powiedział emerytowany pułkownik chińskiej armii. Zamach podczas agresji na ówczesną SR Jugosławię, był celowym i zaplanowanym aktem, który został natychmiast potępiony przez serbskie i chińskie media, a nie wynikiem pomyłki, jak twierdzi strona amerykańska.

Życie pod bombami

W tym ataku zginęło trzech chińskich dziennikarzy, a łącznie 20 osób zostało rannych. Dwoje zmarłych to świeżo poślubieni dziennikarze – Hsu Singhu (31 l.) i Zhu Ying (27 l.). Młode małżeństwo pracowało w dzienniku „Guanming” (Oświecenie). Hsu, absolwent filologii, który doskonale mówił po serbsku, opisał życie w Belgradzie podczas agresji NATO w serii reportaży zatytułowanych „Życie pod bombami”. Zhu Ying pracowała jako redaktor artystyczny w dziale reklamy gazety. Jej matka, kiedy dowiedziała się o śmierci córki, załamała się i trafiła do szpitala. Trzecim dziennikarzem, który zmarł, była 48-letnia Shao Yunhuan, która pracowała dla agencji informacyjnej Xinhua. Jej mąż, Cao Rongfei, został oślepiony w wyniku eksplozji. Attaché wojskowy ambasady wrócił do Chin w stanie śpiączki.