Od Redakcji: Wybrane i krótko
opisane zagadnienia przez wielkiego polskiego narodowca, Adama
Doboszyńskiego powinny nadal stanowić podstawę edukacji każdego
polskiego patrioty, który chce wiedzieć więcej niż podają reżimowe
media.
ELITA
Wybór (w znaczeniu „wyborowy” – np.
ziarno wyborowe). Do nauk społecznych pojęcie krążenia elit wprowadził
genialny socjolog włoski Vilfredo Pareto (1848-1923). Elitę w znaczeniu
socjologicznym definiuje Pareto jako „kategorię ludzi, mających
najwyższe wskaźniki zdolności w swej dziedzinie działalności”.
Kolabińska, autorka pracy pt. „Krążenie elit we Francji”, pisze: „Mówiąc
o elicie, mam na myśli ludzi, którzy w wybitnym stopniu posiadają
zalety takie, jak inteligencję, charakter, talent, zdolności
jakiegokolwiek rodzaju”. Według Pareta, „każdy naród rządzony jest
przez elitę”; i dalej: „wśród ogółu ludności rozróżniamy dwa pokłady:
1) pokład niższy, nieelitarny, którego możliwym wpływem na rządy zajmiemy się w innym rozdziale, oraz
2) pokład wyższy, elitę, która dzieli się na:
a. elitę rządzącą, obejmującą jednostki, które bezpośrednio lub pośrednio odgrywają jakąś znaczniejszą rolę w rządach;
b. elitę nierządzącą, do której należy reszta. (…)
Bogactwo, związki rodzinne lub
społeczne pomagają w licznych wypadkach do uzyskania nalepki,
stwierdzającej przynależność do elity rządzącej — tzn. tytułu ministra,
senatora, posła, prezesa sądu, generała, pułkownika itp. – osobom, nie
mającym skądinąd podstaw, aby rościć sobie prawo do przynależności do
elity”. Jeśli odsetek ludzi, „których wskaźnik zdolności nie
kwalifikuje do elity rządzącej”, a którzy się mimo to do niej
wślizgnęli, stanie się znaczny, ustrój polityczny zaczyna działać
niezadowalająco, a samo pojęcie „elity”, acz socjologicznie i
biologicznie niemożliwe do zakwestionowania, staje się przedmiotem
ogólnej niechęci, jak to miało miejsce np. w Polsce w latach
poprzedzających r. 1939.
Stwierdzenie samego faktu istnienia
„elity rządzącej” oraz konieczności starannej regulacji „krążenia
elit” (co wyraża się przede wszystkim w ustroju szlacheckim i w
metodach awansu w życiu politycznym, wojskowym, gospodarczym,
administracji państwa itp.), nie przeczy bynajmniej konieczności wpływu
„pokładu nieelitarnego” na rządy państwem.
Prawidłowe krążenie elit, kontrolowane przez masy narodu, stanowi zasadniczy warunek sprawiedliwości społecznej.