Judaizm kontra katolicyzm – Biskup Ryszard Williamson

 

          Tertulian powiedział, że wiara katolicka i moc żydowska są jak dwie szale u wagi. Gdy wiara katolicka unosi się ku górze, siły żydowskie opadają, podobnie dzieje się w odwrotnym przypadku. Gdy katolicyzm słabnie, szala żydowska się unosi. Dzieje się tak, ponieważ już od czasów gdy żydzi ukrzyżowali naszego Pana Jezusa Chrystusa, zawsze byli oni wrogami Kościoła katolickiego. Zawsze traktowali Kościół katolicki jako ich głównego wroga. Rzecz ma się podobnie z komunistami, dla nich też Kościół katolicki jest naczelnym wrogiem. Nowy Porządek Świata również zdaje sobie sprawę, że Kościół jest ich najgroźniejszym przeciwnikiem. 

Od czasów Soboru Watykańskiego II, Kościół jest znokautowany, leży na deskach. Jest odliczany niczym pięściarz…6,7,8… Wrogom Kościoła wydaje się, że Kościół już poległ. To nieprawda. Kościół znów stanie na nogach, ponieważ Pan Bóg nie chce unicestwienia  Kościoła i Pan Bóg na to nie pozwoli. Wrogowie Kościoła; żydzi, komuniści, masoni i inni nie zdają sobie z tego sprawy. Są zdeterminowani do walki z Nim na śmierć i życie i to właśnie robią. 

Pan Bóg zezwala na to poprzez całą wieczność. Trzymając się bokserskiego porównania, które już zastosowaliśmy, jeśli chcemy wyszkolić dobrego pięściarza, musimy mu zapewnić bardzo dobrych partnerów treningowych, nie słabeuszy. Jeśli chcemy wyszkolić ludzi tak aby zasłużyli na Niebo, musimy zapewnić im tutaj na ziemi solidną walkę, a nie jakąś śmieszną i pozorowaną. Takim poważnym i sprawnym partnerem treningowym są właśnie żydzi. 

Wojnę na Ukrainie sprowokowali Amerykanie, aby zatrzymać chiński „jedwabny szlak”? Porażająca analiza

 

      – Atakując dwóch najsłabszych przeciwników, Amerykanie zyskują przewagę, wypadają z gry Rosja i Niemcy, zostają Chiny, które bez tych dwóch państw nie mają szans na zbudowanie bloku gospodarczego. Wojna na Ukrainie jest elementem tej rozgrywki – mówił w środę na antenie Polskiego Radia 24 Piotr Plebaniak, ekspert ds. relacji Chiny-Tajwan.

– Niewiele osób zdaje sobie sprawę, że USA walczyły nie z samymi Chinami, ale z trzema państwami: Niemcami, Rosją i Chinami. Inicjatywa „jednego pasa”, „jednej drogi”, co jest myląco nazywane jedwabnym szlakiem, polegała na zbudowaniu systemu gospodarczego, który byłby niezależny od zasięgu projekcji siły floty Stanów Zjednoczonych, która rządzi oceanem światowym, jak mówi dr Bartosiak. Gdyby Rosji, Niemcom i Chińczykom udało się zbudować taki blok gospodarczy, mogliby się oprzeć sankcjom, szantażom ekonomicznym, odcinaniu od systemu SWIFT itd. – zaznaczył gość PR24.

Monarchia – jakakolwiek czy katolicka? – Adrian Nikiel

     Człowiek działa przez instytucje – to stwierdzenie przywołane przed wieloma laty przez Tomasza Gabisia w trakcie prelekcji zorganizowanej przez Organizację Monarchistów Polskich, przyszło mi na myśl, gdy śledziłem na łamach „Gazety Obywatelskiej” dyskusję między Janem Lechem Skowerą i Albertem Łyjakiem na temat pożądanego ustroju Polski.

Mam wrażenie, że obaj polemiści poruszali się jedynie po powierzchni zjawisk, pomijając milczeniem najważniejszy – religijny – aspekt konstytucji naturalnej przyszłego (Trzeciego) Królestwa Polskiego. W wypowiedziach, które skłoniły mnie do zabrania głosu, pojawiły się natomiast zagadnienia, o których już wielokrotnie pisali autorzy Portalu Legitymistycznego.

Dyskusje między demokratami i tymi monarchistami, którzy odrzucają pryncypia legitymizmu, toczone są zazwyczaj „od końca”, czyli są pełne odniesień zarówno do opłakanej kondycji moralnej państw, w których król panuje, ale nie rządzi, jak i do „świecidełek” redukujących niektóre domy panujące (niekiedy splamione uzurpacją) do rangi celebrytów. Wymiana myśli publicystów „Gazety Obywatelskiej” wpisuje się w ten schemat – łącznie z klasycznym dociekaniem odnoszącym się do krajowej specyfiki: Kto będzie królem? wyprzedzającym zarówno rozważania o warunkach ustrojowych, w których przyszły monarcha miałby sprawować władzę, jak i niezbędną w tej dyskusji wiedzę o źródle i celu władzy prawowitej. Zanim zaczniemy się spierać o to, kto będzie królem, zastanówmy się najpierw – kim jest król?

prof. Jacek Bartyzel: Trzeba pożegnać się z mitem

        

          

 

               Trzeba pożegnać się z mitem (25-30 lat temu sam w niego wierzyłem), że w swoich początkach Stany Zjednoczone były umiarkowaną, arystokratyczną republiką z rządem „mieszanym”, jak Rzym starożytny, która dopiero później zdegenerowała się w demokrację i wreszcie w państwo opiekuńczo-garnizonowe (termin paleokonserwatysty Thomasa Fleminga), a Ojcowie Założyciele i autorzy konstytucji byli konserwatywnymi chrześcijanami (choć oczywiście protestantami), szczerze wierzącymi w Trójosobowego Boga, którzy odrzucili jedynie ideę kościoła państwowego ze względu na pluralizm konfesji w społeczeństwie. Prawda jest zupełnie inna. Wszyscy, albo przynajmniej prawie wszyscy Founding Fathers, na czele z Washingtonem, Franklinem, Jeffersonem i Madisonem byli deistami (a możliwe, że u niektórych nawet deizm był tylko kamuflażem dla całkowitego niedowiarstwa) i oczywiście masonami, zdecydowanie wrogimi chrześcijaństwu, a w szczególności katolicyzmowi (który Jefferson uważał za „antyreligię powstałą z majaków obłąkańczych imaginacji”) i zdecydowanymi stworzyć pierwszy w historii całkowicie świecki porządek, w zupełności "wolny" od jakichkolwiek odniesień religijnych (co też uczynili pisząc ateistyczną konstytucję, w której nie ma najmniejszej wzmianki o Bogu, choćby najogólniej i ponadkonfesyjnie pojętym, oraz tworząc pierwsze w dziejach "świeckie państwo").

Waszygton szuka nazwy dla misji wojskowej wspierającej Ukrainę

 

          W najbliższych tygodniach administracja prezydenta USA Joe Bidena planuje nadać nazwę misji wojskowej na rzecz wspierania Ukrainy, koordynującej działania szkoleniowe i wspierające ukraińską armię – pisze „Wall Street Journal”.

W tym tygodniu amerykański dziennik „Wall Street Journal”, informując o nowym, rekordowym pakiecie pomocy wojskowej dla Ukrainy, zwrócił uwagę, że w najbliższych tygodniach administracja prezydenta Joe Bidena „planuje nazwać swoją misję wojskową, wspierającą Ukrainę”.

Według amerykańskich dygnitarzy, na których powołuje się „WSJ”, Biden zamierza też wyznaczyć generała, który będzie prowadził działania szkoleniowe i pomocowe dla Ukraińców.

Likwidacja sił zbrojnych Ukrainy – Paul Craig Roberts

 

         W przeciwieństwie do sprostytuowanych zachodnich mediów, William Schryver przedstawia dokładny obraz anihilacji wojsk ukraińskich wyszkolonych przez Zachód.

Głównym celem Rosji, od samego początku, co wyraźnie wyartykułował prezydent Władimir Putin w swoim historycznym przemówieniu z 24 lutego 2022 roku, była „demilitaryzacja” Ukrainy – czyli zniszczenie jej armii.

W momencie rozpoczęcia wojny, najlepiej wyszkolone, doświadczone, uzbrojone i zlokalizowane siły ukraińskie NIE znajdowały się w Kijowie, ale w Donbasie i Mariupolu. Zajmowały pozycje wyjściowe od miesięcy, a ich ostatecznym celem było odzyskanie Donbasu i Krymu – celu, który nigdy nie schodził z uwagi ideologicznych i politycznych przywódców Ukrainy.

Mówili o tym otwarcie i bez osłonek. Głęboko wierzyli, że ich siły zbrojne, po ośmiu latach przygotowań, osiągnęły punkt, w którym była zdolne do osiągnięcia tego celu.

Ronald Lasecki: Usprawiedliwianie terrorystycznego zamachu na Darię Duginę

 

    Ukropoliniacy i inni zachodniacy próbują usprawiedliwić terrorystyczny zamach na Darię Duginę, tym że sfotografowała się ona na tle zdobytego przez Rosjan kompleksu „Azowstalu”. W zasadzie, czemu nie miałaby tego zrobić? Dugina była rosyjską dziennikarką, relacjonującą wojnę na Ukrainie. Popierała w tym rację swego kraju, ale to chyba normalne dla każdego poza Polakami, dla których „dobry” Rosjanin to (ewentualnie) Rosjanin-ojkofob. W narracji rosyjskiej zdobycie Mariupola było jego „wyzwoleniem”. Osobiście wolę mówić neutralnie o „zdobyciu” lub „zajęciu” tego miasta. Nie jesteśmy (nie powinniśmy być) stroną wojny na Ukrainie, więc nie ma powodu dla którego mielibyśmy kopiować narzecze propagandowe którejkolwiek ze stron. Ja sam nie mam pojęcia, jak w rzeczywistości rozkładają się w tej chwili nastroje na południowo-wschodniej Ukrainie, więc wolę zachować wstrzemięźliwość wobec rewelacji stron.

Ks. Rafał Trytek ICR: Krótka historia Rusi

 

        Konflikt toczący się za naszą wschodnią granicą doprowadził do powstania wielu narracji historycznych grzeszących naiwnością i przesadnym ukrainocentryzmem.

Po pierwsze- przyjmuje się u nas coraz częściej fałszywą wersję historii Rusi, która identyfikuje Ruś w ogóle, a szczególnie Ruś Kijowską wyłącznie ze współczesną Ukrainą. Tymczasem etnogeneza Rusi jest złożona i nie do końca jasna. Wiadomo, że pierwsza dynastia ruska to byli Rurykowicze (synowie Ruryka), którzy przybyli ze Skandynawii, a przynajmniej nosili germańskie imiona- Oleg/Helgi, Igor/Ingwar, Olga/Helga. Jest również możliwe, że dynastia była autochtoniczna, ale najmowała Waregów do wojska i pod ich wpływem zaczęła przejmować imiona. Tę tezę zdają się uprawdopodabniać badania genetyczne wskazujące na występowanie wśród Rurykowiczów (np. książąt Puzynów) haplogrupy „N3a3″ (haplogrupa to rodzaj genetycznego „nazwiska” dziedziczonego z ojca na syna), która jest typowo ugrofińska i występuje bardzo często również na zeslawizowanych terenach obecnej północnej Rosji, ale także Szwecji. Właśnie na tych terenach powstała Ruś – jako konglomerat wpływów germańsko-skandynawskich, ugrofińskich i przede wszystkim słowiańskich.

Prezydent Serbii wzywa NATO do „wykonania swojej pracy” w Kosowie

     Prezydent Serbii wezwał w niedzielę NATO do „wykonania swojej pracy” w Kosowie. W przeciwnym razie Serbia podejmie działania, by chronić swoją mniejszość w separatystycznej prowincji – poinformował portal Deutsche Welle.

Jak poinformował portal Deutsche Welle, prezydent Serbii Aleksandar Vučić wezwał w niedzielę NATO do „wykonania swojej pracy” w Kosowie. W przeciwnym razie Serbia podejmie działania, by chronić swoją mniejszość w separatystycznej prowincji.

Telewizyjne przemówienie prezydenta Aleksandara Vučicia do swojego narodu było następstwem załamania się rozmów politycznych między przywódcami Serbii i Kosowa na początku tego tygodnia, w których mediatorami była Unia Europejska w Brukseli.

prof. Jacek Bartyzel: Komentarz dotyczący tragicznej śmierci śp. Darii Dugin

  

           Przerywam na chwilę sierpniową "abstynencję" od fejsbuka, aby dać wyraz swojemu obrzydzeniu sposobowi podawania przez polskie - a raczej należałoby rzec: polskojęzyczne - media informacji o zamordowaniu w zamachu terrorystycznym córki prof. Aleksandra Dugina, które to media ledwie skrywają swoją satysfakcję z powodu tego mordu. Śp. Daria Dugina zginęła zapewne "przez pomyłkę" i "w zastępstwie" swojego ojca, co do którego spodziewano się, że będzie jechał tym samochodem (przypomina to okoliczności innego, znanego z historii mordu politycznego, kiedy to skarbnik Action Française, Ernest Berger został zepchnięty pod nadjeżdżający pociąg w metrze przez morderczynię, która wzięła go z wyglądu za Charlesa Maurrasa), chociaż nie można wykluczyć, że świadomie chciano uderzyć ojca zabijając mu dziecko (tak jak z kolei w upozorowanym "samobójstwie" Philippe'a Daudeta).