Zbliża się kolejna smutna rocznica zamordowania przez rewolucjonistów arcychrześcijańskiego króla Francji Ludwika XVI. Opłakując Króla-Męczennika warto przy tej okazji przypomnieć kim są jego sukcesorzy, już to panujący faktycznie, już to posiadający niezbity tytuł do panowania.
- Drugi syn Ludwika XVI, Louis-Charles de Bourbon, duc de Normandie, ur. 27 marca 1785 roku w Wersalu, od 21 stycznia 1793 roku król de iure LUDWIK XVII, więziony w Temple, a następnie oddany “na wychowanie” szewcowi Simonowi, który go maltretował i głodził, zmarł z wycieńczenia 8 czerwca 1795 roku. Nigdy nie panował.
- Stryj tegoż, Louis Stanislas Xavier de Bourbon, comte de Provence, ur. 17 listopada 1755 roku w Wersalu, od 8 czerwca 1795 roku król de iure LUDWIK XVIII, po wieloletniej tułaczce na obczyźnie (Bruksela, Koblencja, Westfalia, Wenecja, Warszawa, Szwecja, Kurlandia) powrócił na tron przodków 6 kwietnia 1814 roku i (z przerwą na “Sto Dni” uzurpatora Bonapartego, 24 marca - 7 lipca 1815) panował aż do śmierci. Zmarł bezpotomnie 16 września 1824 roku w Paryżu.
- Brat tegoż, Charles-Philippe de Bourbon, comte d’Artois, ur. 9 października 1757 roku w Wersalu, od 16 września 1824 roku król de iure i de facto KAROL X, ukoronowany w Reims 29 maja 1825 roku (ostatnia, jak dotąd, w dziejach monarchii francuskiej, koronacja), obalony przez rewolucję lipcową i zmuszony do abdykacji (nieważnej z mocy praw fundamentalnych) 2 sierpnia 1830 roku, odtąd na wygnaniu (Holyrood w Szkocji, Praga czeska, Gorycja w austriackiej Słowenii), zmarł na cholerę 6 listopada 1836 roku w Gorycji, gdzie został pochowany w tamtejszym kościele kapucynów.
- Syn tegoż, Louis-Antoine de Bourbon et d’Artois, duc d’Angoulême, ur. 6 sierpnia 1775 roku w Wersalu, od 16 września 1824 roku delfin Francji, podczas rewolucji lipcowej zmuszony do abdykacji (nieważnej z mocy praw fundamentalnych) na rzecz swojego nieletniego bratanka, hr. d’Artois, 2 sierpnia 1830 roku, odtąd na wygnaniu wraz z ojcem, od 6 listopada 1836 roku król de iure LUDWIK XIX, zmarł 3 czerwca 1844 roku w Gorycji, gdzie został pochowany w tamtejszym kościele kapucynów.
- Bratanek tegoż, Henri Charles Ferdinand Marie Dieudonné de Bourbon et d’Artois, duc de Bordeaux, syn Charlesa Ferdinanda d’Artois, diuka de Berry (1778-1820), młodszego syna późniejszego Karola X, zamordowanego 14 lutego 1820 roku w Paryżu, ur. jako pogrobowiec 29 września 1820 roku w Paryżu (Tuilieres), od 2 sierpnia 1830 roku na wygnaniu wraz z dziadkiem i stryjem, od 3 czerwca 1844 roku król de iure HENRYK V, przybierający jednocześnie tytuł comte de Chambord, pod którym występował publicznie. Na stałe rezydował na zamku Frohsdorf w Austrii, okresowo również w Brukseli i Wiesbaden, a podczas (ostatniej jak dotąd) próby Restauracji przez kilkanaście dni (9 - 20 listopada) przebywał incognito w Wersalu i Paryżu; zmarł bezpotomnie 24 sierpnia 1883 roku w Lanzenkirchen (obecnie Wiedeń) i został pochowany w Frohsdorf. Wraz z nim wygasła starsza linia Burbonów, toteż sukcesja od tego momentu przeszła na linię młodszą, wywodzącą się od wnuka Ludwika XIV - księcia Filipa Andegaweńskiego (Philippe, duc d’Anjou; 1683-1746), panującego od 1700 roku w Hiszpanii jako Filip V oraz jego zstępnych. W chwili zgonu hr. de Chambord (Henryka V), najstarszym w tej linii był...
- Jean Charles Marie Isidore de Bourbon (hiszp. Juan Carlos María de Borbón y Braganza, conde de Montízon), ur. 15 maja 1822 roku w Aranjuezie, od 13 stycznia 1861 roku aż do swojej abdykacji 3 października 1868 roku król de iure Hiszpanii Jan III, od 24 sierpnia 1883 roku król de iure Francji JAN III, zmarł 18 listopada 1887 roku w Hove (Wielka Brytania), pochowany w nekropolii “królów karlistowskich” Hiszpanii w katedrze św. Justyna w Trieście.
- Syn tegoż, Charles Marie-des-Douleurs Jean Isidore Joseph François Quirin Antoine Michel Gabriel Raphaël de Bourbon (hiszp. Carlos María de los Dolores Juan Isidro José Francisco Quirino Antonio Miguel Gabriel Rafael de Borbón y Austria-Este, duque de Madrid, conde de La Alcarria), ur. 30 marca 1848 roku w Laibach (Austria), od 3 października 1868 roku król de iure Hiszpanii Karol VII, od 18 listopada 1887 roku jednocześnie król de iure Francji KAROL XI, inaugurujący unię personalno-dynastyczną obu królestw; jego stałą rezydencją był Pałac Loredan w Wenecji; zmarł 18 lipca 1909 roku w Varese (Włochy), pochowany w nekropolii “królów karlistowskich” Hiszpanii w katedrze św. Justyna w Trieście.
- Syn tegoż, Jacques Pie Jean Charles Bienvenu Samson Pélage Herménégilde Recarède Alvare Ferdinand Gonzalve Alphonse Marie des Douleurs Henri Louis Robert François Ramire Joseph Joachim Isidore Léandre Michel Gabriel Raphaël Pierre Benoît Philippe de Bourbon, duc d’Anjou (hiszp. Jaime Pío Juan Carlos Bienvenido Sansón Pelayo Hermenegildo Recaredo Álvaro Fernando Gonzalo Alfonso María de los Dolores Enrique Luis Roberto Francisco Ramiro José Joaquín Isidro Leandro Miguel Gabriel Rafael Pedro Benito Felipe de Borbón y Borbón-Parma, duque de Madrid), ur. 27 czerwca 1870 roku w La Tour-de-Peilz k. Vevey (Szwajcaria), od 18 lipca 1909 roku jednocześnie król de iure Hiszpanii Jakub III i król de iure Francji JAKUB I; na stałe rezydował w Paryżu, gdzie zmarł bezpotomnie 2 października 1931 roku; pochowany w kaplicy królewskiej (Tenuta Reale) w Viareggio k. Lukki (Włochy).
- Stryj tegoż, Alphonse Charles Ferdinand Joseph Jean Pie de Bourbon, duc d’Anjou (hiszp. Alfonso Carlos Fernando José Juan Pío de Borbón y de Austria-Este, duque de San Jaime), ur. 12 września 1849 roku w Londynie, od 2 października 1931 roku jednocześnie król de iure Hiszpanii Alfons Karol I i król de iure Francji KAROL XII, na stałe rezydował w Wiedniu, bądź w pałacu w Puchheim k. Salzburga; zmarł 29 września 1936 roku w Wiedniu, wskutek obrażeń odniesionych dzień wcześniej z powodu potrącenia go przez ciężarówkę wojskową; pochowany w kaplicy św. Jerzego w pałacu w Puchheim; wraz z jego bezpotomną śmiercią wygasła linia “karlistowska” i zakończyła się unia personalno-dynastyczna “królów karlistowskich” Hiszpanii i Francji; sukcesja francuska przechodzi odtąd na zstępnych najmłodszego syna króla Hiszpanii Karola IV, Franciszka z Paoli, księcia Kadyksu (1794-1865), z których najstarszy w chwili zgonu Karola XII był...
- Alphonse-Charles Léon Ferdinand Marie Jacques Isidore Pascal Antoine de Bourbon (hiszp. Alfonso León Fernando María Jaime Isidro Pascual Antonio de Borbón y Austria), ur. 17 maja 1886 roku w Madrycie, od urodzenia (jako syn pogrobowiec) “konstytucyjny” (lecz nie prawowity) król Hiszpanii Alfons XIII; 14 kwietnia 1931 roku zmuszony do ustąpienia i wyjazdu z Hiszpanii (acz formalnie nie abdykował); od 29 września 1931 roku król de iure Francji ALFONS I; na stałe rezydował w Rzymie, gdzie zmarł 28 lutego 1941 roku, pochowany w Panteonie Królów Hiszpanii w klasztorze św. Wawrzyńca w Eskurialu.
- Syn tegoż, Jacques Léopold Isabelin Henri Alexandre Albert Alphonse Victor Acace Pierre Paul Marie de Bourbon, duc d’Anjou (hiszp. Jaime Luitpoldo Isabelino Enrique Alejandro Alberto Alfonso Víctor Acacio Pedro Pablo María de Borbón y Battenberg, duque de Toledo, duque de Segovia), ur. 23 czerwca 1908 roku w pałacu la Granja de San Ildefonso (Hiszpania), od 28 lutego 1941 roku król de iure Francji JAKUB II, w 1957 roku zmienił imię na HENRYK VI; rezydował w różnych miastach na południu Francji (Cannes, Cap d’Antibes, Rueil-Malmaison), następnie w Paryżu, a od 1949 roku w Szwajcarii; zmarł 20 marca 1975 roku w Saint-Gall (Szwajcaria), pochowany w Panteonie Infantów Hiszpanii w klasztorze św. Wawrzyńca w Eskurialu.
- Syn tegoż, Alphonse Jacques Marcellin Emmanuel Victor Marie de Bourbon, duc de Bourbon, duc de Bourgogne, duc d’Anjou (hiszp. Alfonso Jaime Marcelino Manuel Víctor María de Borbón y de Dampierre, duque de Cádiz), ur. 20 kwietnia 1936 roku w Rzymie, od 20 marca 1975 roku król de iure Francji ALFONS II; był także brany pod uwagę jako kandydat do tronu hiszpańskiego przez gen. F. Franco z jednej strony, a niewielką grupę karlistów z drugiej strony; pozwany przez księcia Henryka Orleańskiego, hr. de Clermont, w 1988 roku wygrał przed francuskim Trybunałem Sprawiedliwości spór o wyłączne praw do używania tzw. pełnych herbów Francji jako szef Domu Burbońskiego (Maison de Bourbon); zginął 30 stycznia 1989 roku w wypadku narciarskim na stoku w Beaver Creek w Kolorado (USA); pochowany w Panteonie Infantów Hiszpanii w klasztorze św. Wawrzyńca w Eskurialu.
- Syn tegoż, Louis Alphonse Gonzalve Victor Emmanuel Marc de Bourbon, duc de Touraine, duc de Bourbon, duc d’Anjou (hiszp. Luis Alfonso Gonzalo Víctor Manuel Marco de Borbón y Martínez-Bordiú, duque de Cádiz), od 30 stycznia 1989 roku król de iure Francji LUDWIK XX.
Aktualnym delfinem Francji (dauphin de France) jest syn tegoż, Louis de Bourbon, duc de Bourgogne, ur. 28 maja 2010 roku w Nowym Jorku.
Uwaga!
W aktualnym porządku sukcesji francuskiej pierwszych 19 pozycji zajmują tzw. Burboni Hiszpańscy, następnych 13 - Burboni Sycylijscy, kolejnych 39 - Burboni Parmeńscy wraz z ich boczną linią de Nassau. Aktualny szef Domu Orleańskiego (Maison d’Orléans), ur. 14 czerwca 1933 roku w Woluwe Saint-Pierre (Belgia), Henri duc d’Orléans, posługujący się także tytułami “comte de Paris” (ustanowionym przez uzurpatora “Ludwika Filipa I”) oraz (zupełnie fantastycznym) “duc de France”, oraz pretendujący do bycia “Henrykiem VII”, plasuje się na 72 pozycji, za nim zaś, aż do 118 pozycji, wszyscy inni książęta Orleańscy wraz z ich liniami kolateralnymi.
