Grzegorz Ćwik: Manifest Narodowo-Syndykalistyczny

      Nowe czasy wymagają nowych form dla idei narodowej. Podziw i szacunek żywiony przez nas dla bohaterów i klasyków nacjonalizmu polskiego i europejskiego są oczywiście ważne, jednak w ujęciu dziejowym najważniejsza zawsze jest przyszłość. Nie możemy więc w dalszym ciągu konserwować dawnych form, analiz i konstatacji. Dynamicznie zmieniająca się sytuacja w Polsce jak i poza nią zmuszają nas do wytworzenia adekwatnych do tego postulatów i rozwiązań. Nacjonalizm Szturmowy z pewnością jest ideą, która w obecnej chwili wysforowała się na prowadzenie w swej awangardowości i bezpardonowym skoku w przyszłość. Nasze archeofuturystyczne podejście zakłada z jednej strony wierność wartościom narodowym i radykalizm działań, poglądów oraz uczuć, a z drugiej strony odrzucenie wszystkiego co zaprzeszłe, wsteczne i minione. Nie jesteśmy epigonami. Chcemy takich programów i postulatów nacjonalistycznych, które będą nie doktrynerstwem ale autentyczną propozycją zmian położenia Narodu na lepsze.

Zagadnienia społeczne, ekonomiczne czy samorządowe są z pewnością polami, na których bez kompleksów i obciążeń musimy wypracować pomysły na rewolucyjne zmiany. Punktem wyjścia, z jakiego analizować możemy te zagadnienia jest konstatacja podstawowych warunków, w jakich funkcjonuje społeczeństwo i ekonomia:

• Polska, jak i inne państwa Europy, jest państwem kapitalistycznym.
• Obecny system społeczno-ekonomiczny opiera się na wszechwładzy kapitału, oligarchii i międzynarodowych korporacji.
• Stosunki pracy w obecnym kształcie warunkują wyzysk pracownika i walkę klas
• Czynnik duchowy jest całkowicie wyparty przez materializm i konsumpcjonizm
• System polityczny w obecnym kształcie nie jest demokratyczny i uniemożliwia prawdziwy udział Narodu w rządzeniu
• Ten sam system uniemożliwia kontrolę nad władzą zarówno na poziomie samorządowym, jak i ogólnopaństwowym

Wychodząc z tych obserwacji uznać trzeba, że próba stworzenia narodowo-radykalnej przeciwwagi oparta musi być o solidaryzm, antykapitalizm, sprawiedliwość społeczną i socjalną, jak również szeroki program faktycznej demokratyzacji. Ta ostatnią rozumieć trzeba nie przez parlamentarno-przedstawicielski model funkcjonujący obecnie, ale przez faktyczną możliwość wpływania na politykę i aktywnego uczestnictwa w niej przez ogół Narodu. Zwłaszcza na poziomie lokalnym, samorządowym jest to szczególnie ważne, aby Polacy mogli realnie kształtować swoją rzeczywistość i móc kontrolować aparat państwowy, urzędników i rozliczenie finansów. Nie możemy również pominąć konieczności przywrócenia ponadmaterialnego sensu pracy i życia człowieka. Wzniesienie tego na poziom heroizmu i autentycznej duchowości to wyzwanie dla wszystkich nacjonalistów w tych bezdusznych czasach.

Jak sądzę istnieją dwa nurty, które możemy postarać się zaadaptować i włączyć integralnie do polskiej idei narodowej, tak by zrealizować powyższe postulaty. Oczywiście podejść do nich trzeba jako do inspiracji i natchnienia, a nie epigońsko starać się implementować każdy ich element. Te dwa nurty to:

• Narodowy syndykalizm, oraz
• Demokracja uczestnicząca (partycypacyjna)

Narodowy syndykalizm rozumiem w kwestii pojęciowej i aksjologicznej przede wszystkim jako nurt wypracowany przez Falangę JONS. Demokrację uczestniczącą zaś postrzegać należy przede wszystkim w kontekście rozwiązań samorządowych i lokalnych funkcjonujących przez kilkanaście lat w Porto Alegre. Narodowy syndykalizm należy więc traktować jako system przeciwstawiający się kapitalizmowi jak i materializmowi marksistowskiemu, stawiający na samorządność pracowniczą wyrażającą się poprzez syndykaty i związki zawodowe. Demokracja uczestnicząca zaś to przede wszystkim model funkcjonowania samorządności, gdzie wszelkie decyzje podejmuje się kolektywnie na drodze partycypacji obywatelskiej. Te wypracowywane są na drodze kilkustopniowych form prowadzenia dyskusji i rozmów na konkretne tematy w komitetach i wspólnotach lokalnych (osiedlowych, dzielnicowych). Integralny i niezbywalnym elementem tego rozwiązania jest obecność instrukcji przedstawicielskich, możliwość odwołania swoich reprezentantów w każdej chwili, pełna transparentność działań publicznych, kontrola urzędników oraz gwarancja wysłuchania każdego obywatela i uwzględniania w modelu partycypacyjnym interesów także mniejszości. Gwarantować to ma zabezpieczenie się przed dyktatura większości.

W myśli Nacjonalizmu Szturmowego elementy tych idei obecne były już wcześniej, jednak istnieje potrzeba całościowego uwzględnienia tych postulatów i wyłożenia ich w formie manifestu. Jak sądzę narodowy syndykalizm i demokracja partycypacyjna stanowią nurty, które możemy twórczo zespolić i tym samym włączyć w Szturmowy projekt przebudowy życia naszego Narodu. Dlatego też podjąłem się dzieła spisania niniejszego Manifestu Narodowo-Syndykalistycznego. Ma on stanowić w zamyśle podstawę programową do dalszej dyskusji nad nacjonalistycznymi propozycjami w kwestii reorganizacji kwestii samorządowych, pracowniczych i ekonomicznych. Ścisłe powiązanie tych zagadnień, jak również fakt, że w moim rozumieniu zaimplementować możne do nich bardzo podobne rozwiązania, sprawiło że czynnik syndykalistyczny w Manifeście traktować należy szeroko, nie zawężając go wyłącznie do kwestii pracowniczych.

Manifest Narodowo-Syndykalistyczny

Cele i definicje

1. Najwyższą doczesną wartością jest dla nas Naród, jego dobro, rozwój i dobrobyt wszystkich jego członków.
2. Uznajemy, że Naród jako wspólnota etniczno-kulturowa musi posiadać prawo do faktycznego rządzenia i kierowania swoimi losami, z możliwie najpełniejszą reprezentacją wszystkich klas i grup, które składają się na Naród.
3. Podstawową komórką funkcjonowania Narodu na płaszczyźnie pracowniczej oraz samorządowej (lokalnej) upatrujemy w syndykatach.
4. Syndykat to organizacyjna forma zrzeszająca pracowników w ramach zakładu pracy lub obywateli w ramach ich wspólnoty samorządowej (lokalnej).
5. Celem syndykatów jest zapewnienie możliwości aktywnego uczestnictwa w podejmowaniu decyzji, kontroli nad aparatem urzędniczym i wykonaniem podjętych decyzji, kolektywne wypracowywanie i podejmowanie decyzji dotyczących spraw samorządowych i pracowniczych.
6. Syndykaty są organem faktycznego uczestnictwa Narodu w rządzeniu, rozwoju i sprawiedliwym podziale dóbr.
7. Członkiem syndykatu może być każdy członek zakładu pracy lub lokalnej społeczności (osiedla, dzielnicy, miasta, gminy).
8. Syndykaty dzielą się na dwa podstawowe rodzaje: pracownicze i samorządowe. Nie wykluczamy oczywiście możliwości stworzenia kolejnych rodzajów syndykatów, w razie potrzeby ich powołania
9. W syndykacie każdy członek ma prawo do wypowiedzenia się i zaprezentowania swojej opinii.
10. Syndykat nie może opierać się o zasadę dyktatury większości, ale ukierunkowywać się na godzenie interesów różnych grup. Na drodze consensusu wypracowane musi być stanowisko godzące interesy różnych grup i klas.
11. Syndykaty w szerszym rozumieniu mają na celu wykształcenie nowej mentalności dla Narodu. Materialistyczny indywidualizm zastąpiony zostać musi przez kolektywną solidarność i wspólnotę walki i pracy.
12. System narodowo-syndykalistyczny przeciwstawia się zarówno kapitalizmowi, jako systemowi opartemu na wyzysku i rządzie kapitału, jak i marksizmowi, który jest nie tylko systemem materialistycznym, ale także przedkłada walkę klas nad wspólnotę narodową. Zamiast tego narodowy syndykalizm ma na celu wypracowanie postawy arystokracji ducha, która objawiać powinna się przede wszystkim w heroicznej gotowości do twórczej pracy dla Narodu.
13. Zdecydowanie opowiadamy się przeciw walce klas, jako zjawisku obecnemu zarówno w kapitalizmie, jak i systemie marksistowskim. Celem narodowego syndykalizmu musi być przekucie antagonizmu klasowego w kooperację różnych klas społecznych.
14. Nie uważamy za właściwe i możliwe likwidację klas społecznych.
15. Syndykaty, zarówno samorządowe jak i pracownicze, uważamy także za jedno z narzędzi sprawiedliwej redystrybucji dóbr.

Praca, ekonomia, klasy

1. Syndykat pracowniczy w myśl idei narodowo-syndykalistycznej stanowi organ wspólnego zarządzania i organizowania zakładu pracy. Celem nadrzędnym jest pogodzenie interesów pracowników i pracodawców, oraz zespolenie ich we wspólnym froncie pracy.
2. Syndykaty funkcjonować będą zarówno w przedsiębiorstwach prywatnych, jak i państwowych.
3. Syndykat pracowniczy stanowić musi nadrzędny organ decyzyjny, gdyż tylko w takim wypadku będzie on w stanie właściwie realizować swoje zadania.
4. Syndykat pracowniczy ma za zadanie łagodzenie, a w ostateczności likwidację walki klas.
5. W wypadku pojawienia się sytuacji konfliktowych syndykat spełnia funkcje mediacyjne i arbitrażowe, starając się pogodzić różne stanowiska (pracowników, pracodawców, etc.).
6. Zakład pracy jest miejscem, gdzie wszyscy powinni ze sobą kooperować, a nie walczyć i realizować indywidualne i egoistyczne cele. Stąd długofalowym celem syndykatu jest wprowadzenie wspólnoty celów i zadań.
7. Praca jest obowiązkiem każdego obywatela i członka Narodu. Syndykat pracowniczy ma pomóc w przywróceniu społecznego i narodowego znaczenia pracy. W pracy przejawia się inicjatywa, energia, wola, zdolności twórcze i wytrwałość jednostki, oraz stopień jej ofiarności na rzecz Narodu.
8. Bogactwo i kapitał nie mogą pochodzić z tytułu urodzenia, spekulacji czy dziedziczenia. Kapitał stanowić musi pochodną pracy, gdyż tylko w takim układzie Naród może się prawidłowo rozwijać. Syndykaty pracownicze stanowić muszą jeden z elementów nowego porządku, który urzeczywistni tą prawdę
9. Sprawiedliwość społeczna to niezbędny element prawidłowego funkcjonowania Narodu. Ustrój narodowo-syndykalistyczny musi być tego gwarantem. Tak więc syndykaty pracownicze także muszą być elementem zabezpieczającym nie tylko minimalny poziom egzystencji pracownika, czyli właściwe wynagrodzenie. Muszą też być gwarantem adekwatnego do znaczenia wykonywanej pracy wynagrodzenia dla pracownika.
10. Syndykat pracowniczy powinien mieć szerokie uprawnienia i możliwości zarządzania zakładem pracy, jednak władza ta nie może być nieograniczona. Ograniczeniem jest tu bariera interesu narodowego. Tak więc zasadniczo niedopuszczalnym jest, aby syndykat podjął decyzję masowych zwolnień, masowego zmniejszenia wynagrodzenia czy też sprzedaży zakładu pracy w ręce obcego kapitału. W wypadku państwowych firm także niedopuszczalne jest podjęcie decyzji o prywatyzacji zakładu pracy.
11. W wypadku dużych i bardzo dużych firm, które posiadają wiele oddziałów i filii, konieczne będzie, aby syndykaty posiadały kilkupoziomowa strukturę. Wówczas poziom niższy wyłania reprezentantów, wyposażonych w instrukcje i prerogatywy do reprezentowania na wyższym szczeblu. Tak samo jak w wypadku samorządu lokalnego reprezentanci ci będą mogli zostać natychmiast odwołani, jeśli sprzeniewierzą się otrzymanym instrukcjom. Syndykaty w takich wypadkach przypominać będą w ogólnym kształcie związki zawodowe.
12. Syndykat pracy jest nie tylko organem współrządzenia zakładem pracy, ale także współwłasności. Pracownik oraz pracodawca muszą tak samo brać odpowiedzialność za swoją pracę i jej społeczno-ekonomiczne znaczenie. Współwłasność w połączeniu ze wspólnym zarządzaniem jest do tego najlepszą drogą.
13. Praca w ujęciu narodowym i społecznym nie może być tylko obowiązkiem wynikającym z konieczności utrzymania się. Celem narodowo syndykalizmu musi być przywrócenie heroizmu pracy i przeniesienie jej na pułap duchowy.

Samorząd, demokracja partycypacyjna

1. Uznajemy obecny model funkcjonowania samorządu w Polsce za dalece nieadekwatny do faktycznych wymogów właściwego rozwoju Narodu. W obecnym kształcie sprzyja on wzrostowi wpływów oligarchii i urzędników, powoduje korupcję i rozminięcie się państwa ze społeczeństwem, ponadto powoduje wytworzenie się szerokiej grupy osób wykluczonych z jakiegokolwiek procesu decyzyjnego. Obecne samorządy to domena przede wszystkim demoliberalnego partyjniactwa i lokalnych grup wpływów.
2. Nie uznajemy obecnego modelu samorządności w Polsce za model demokratyczny. Demokracja bowiem w ujęciu Nacjonalizmu Szturmowego to faktyczna możliwość wpływania i decydowania o sprawach lokalnych. Ponadto model demokratyczny zakłada kontrolę nad aparatem urzędniczym, jawność procesów administracyjnych i wielopoziomowy proces konsultacyjny.
3. Postulatem naszym jest wprowadzenie demokracji partycypacyjnej (uczestniczącej), gdzie podstawową komórka organizacji społeczeństwa będzie syndykat lokalny (samorządowy).
4. Syndykat taki zrzeszał będzie wszystkich obywateli zamieszkujących określony obszar samorządowy (osiedle, dzielnica, kwartał, etc.)
5. Celem syndykatu jest zapewnienie reprezentacji i faktycznego udziału w podejmowaniu decyzji związanych ze sprawami lokalnymi. Ponadto za pomocą syndykatów prowadzić będzie można skuteczną kontrolę aparatu administracyjnego.
6. Syndykaty takie stanowić będą część kilkustopniowego procesu decyzyjnego. Zasadą jest podejmowania decyzji „wzwyż”, to jest od syndykatu najniższego stopnia do coraz wyższych etapów funkcjonowania samorządu lokalnego. Wszelkie decyzje wypracowywane są na drodze dyskusji i rozmów, a następnie głosowań.
7. Elementem łączącym syndykaty różnych poziomów będą przedstawiciele, którzy wyłonieni zostaną w danym syndykacie do reprezentacji w syndykacie wyższego poziomu. Zadaniem ich będzie przedstawienie stanowiska swojego syndykatu (wspólnoty) oraz realizacja przekazanych im instrukcji wyborczych (instrukcji do głosowania).
8. Instrukcje te stanowią ważny element i zobowiązują reprezentantów do realizacji konkretnych działań i postulatów.
9. W razie niewypełnienia lub sprzeniewierzenia się instrukcjom przedstawiciele mogą zostać odwołani. Odwołanie ich możliwe jest w dowolnej chwili na wniosek członka danego syndykatu, który zostaje poddany pod głosowanie.
10. Także w wypadku syndykatów samorządowych zabezpieczony musi być interes mniejszości, tak by grupa posiadająca większość głosów nie narzuciła arbitralnie swojego głosu.
11. Najważniejszym zagadnieniem, jakie omawiane i decydowane będzie przez syndykaty samorządowe, to budżet lokalny. Ten oddany powinien zostać w ich ręce w całości, tak by Naród mógł przejąć od urzędników władzę i kontrolę nad swoją społecznością. Pozostałe kwestie, jakie muszą być przekazane do procesu decyzyjnego syndykatów to: podatki, polityka mieszkaniowa, pomoc społeczna i socjalna, budownictwo i planowanie przestrzenne, ochrona środowiska, sprawność funkcjonowania urzędów.
12. Bezwzględnie opowiadamy się za tym, aby syndykaty stanowiły narzędzie kontroli urzędników i administracji. W razie stwierdzenia niewykonania decyzji podjętych przez syndykaty, korupcji, nepotyzmu syndykaty będą mogły natychmiast odwołać konkretne osoby z aparatu państwowego.
13. System narodowo-syndykalistyczny warunkować musi pełną jawność polityki samorządowej i sposobu działania urzędników. Dotyczy to szczególnie wszelkich przetargów i wydatków oraz innych sytuacji, gdy realizowane są wydatki budżetowe.

 Grzegorz Ćwik

Za: http://www.szturm.com.pl/index.php/miesiecznik/item/833-grzegorz-cwik-manifest-narodowo-syndykalistyczny