70 lat temu, 11 października 1943 roku zginął w KL-Auschwitz, w wieku 39 lat, Jan Mosdorf (pseud. Andrzej Witowski), działacz nacjonalistyczny,
publicysta, teoretyk narodowego radykalizmu, doktor filozofii; prezes
(1928-33) Młodzieży Wszechpolskiej i (1932-33) Ruchu Młodych OWP a po
delegalizacji OWP – Sekcji Młodych SN; współzałożycieli i przewodniczący
Komitetu Organizacyjnego Obozu Narodowo-Radykalnego, współautor
Deklaracji ONR z 14 IV 1934 oraz redaktor dziennika „Sztafeta”; uniknął
aresztowania i osadzenia w Berezie Kartuskiej w przeciwieństwie do
innych działaczy (podejrzanych – bezpodstawnie – o dokonanie zamachu na
min. B. Pierackiego), lecz musiał się ukrywać; po delegalizacji ONR nie
podjął działalności w żadnym z jego nieformalnych odłamów, lecz do
wybuchu wojny był niezależnym publicystą narodowo-radykalnym,
współpracującym m.in. z tygodnikiem „Prosto z Mostu” S. Piaseckiego; od
początku okupacji niemieckiej zaangażowany w konspiracji (powrócił do
Stronnictwa Narodowego); w VII 1940 aresztowany i osadzony na Pawiaku a 6
I 1941 wysłany do obozu Auschwitz-Birkenau; po przejściu tyfusu
zaangażował się w obozową konspirację, wchodząc do „trójki górnej” SN;
ofiarnie udzielał pomocy bez czynienia różnicy między chrześcijanami a
żydami; zadenuncjowany prawdopodobnie przez Białorusina pełniącego
funkcję kapo i osadzony 25 IX 1943 w bloku XI, rozstrzelany w zbiorowej
egzekucji.
piątek, 11 października 2013
ROCZNICZA ŚMIERCI JANA MOSDORFA
Z kalendarzyka reakcjonisty:
70 lat temu, 11 października 1943 roku zginął w KL-Auschwitz, w wieku 39 lat, Jan Mosdorf (pseud. Andrzej Witowski), działacz nacjonalistyczny,
publicysta, teoretyk narodowego radykalizmu, doktor filozofii; prezes
(1928-33) Młodzieży Wszechpolskiej i (1932-33) Ruchu Młodych OWP a po
delegalizacji OWP – Sekcji Młodych SN; współzałożycieli i przewodniczący
Komitetu Organizacyjnego Obozu Narodowo-Radykalnego, współautor
Deklaracji ONR z 14 IV 1934 oraz redaktor dziennika „Sztafeta”; uniknął
aresztowania i osadzenia w Berezie Kartuskiej w przeciwieństwie do
innych działaczy (podejrzanych – bezpodstawnie – o dokonanie zamachu na
min. B. Pierackiego), lecz musiał się ukrywać; po delegalizacji ONR nie
podjął działalności w żadnym z jego nieformalnych odłamów, lecz do
wybuchu wojny był niezależnym publicystą narodowo-radykalnym,
współpracującym m.in. z tygodnikiem „Prosto z Mostu” S. Piaseckiego; od
początku okupacji niemieckiej zaangażowany w konspiracji (powrócił do
Stronnictwa Narodowego); w VII 1940 aresztowany i osadzony na Pawiaku a 6
I 1941 wysłany do obozu Auschwitz-Birkenau; po przejściu tyfusu
zaangażował się w obozową konspirację, wchodząc do „trójki górnej” SN;
ofiarnie udzielał pomocy bez czynienia różnicy między chrześcijanami a
żydami; zadenuncjowany prawdopodobnie przez Białorusina pełniącego
funkcję kapo i osadzony 25 IX 1943 w bloku XI, rozstrzelany w zbiorowej
egzekucji.
70 lat temu, 11 października 1943 roku zginął w KL-Auschwitz, w wieku 39 lat, Jan Mosdorf (pseud. Andrzej Witowski), działacz nacjonalistyczny,
publicysta, teoretyk narodowego radykalizmu, doktor filozofii; prezes
(1928-33) Młodzieży Wszechpolskiej i (1932-33) Ruchu Młodych OWP a po
delegalizacji OWP – Sekcji Młodych SN; współzałożycieli i przewodniczący
Komitetu Organizacyjnego Obozu Narodowo-Radykalnego, współautor
Deklaracji ONR z 14 IV 1934 oraz redaktor dziennika „Sztafeta”; uniknął
aresztowania i osadzenia w Berezie Kartuskiej w przeciwieństwie do
innych działaczy (podejrzanych – bezpodstawnie – o dokonanie zamachu na
min. B. Pierackiego), lecz musiał się ukrywać; po delegalizacji ONR nie
podjął działalności w żadnym z jego nieformalnych odłamów, lecz do
wybuchu wojny był niezależnym publicystą narodowo-radykalnym,
współpracującym m.in. z tygodnikiem „Prosto z Mostu” S. Piaseckiego; od
początku okupacji niemieckiej zaangażowany w konspiracji (powrócił do
Stronnictwa Narodowego); w VII 1940 aresztowany i osadzony na Pawiaku a 6
I 1941 wysłany do obozu Auschwitz-Birkenau; po przejściu tyfusu
zaangażował się w obozową konspirację, wchodząc do „trójki górnej” SN;
ofiarnie udzielał pomocy bez czynienia różnicy między chrześcijanami a
żydami; zadenuncjowany prawdopodobnie przez Białorusina pełniącego
funkcję kapo i osadzony 25 IX 1943 w bloku XI, rozstrzelany w zbiorowej
egzekucji.