Jeden z głosów na temat Narodowego Solidaryzmu -
przyp. Redakcji RCR
Niniejszy manifest jest zarysem powojennej idei solidarystycznej Ottona Strassera opisanej w 1946 roku w pracy Deutschlands Erneuerung.
Miała ona stanowić odpowiedź na nowe wyzwania stojące przed niemieckimi
nacjonalistami. Zgodnie z przewidywaniami Strassera doktryna
nazistowska przegrała, skompromitowała Niemcy i naród niemiecki.
Zatriumfowały zachodni kapitalizm oraz sowiecki komunizm. Otton Strasser
postanowił przedstawić alternatywę, która wyrastała z jego
przedwojennych poglądów i przybrała ostateczną wizję na skutek wojny i
wydarzeń powojennych.
T.K.
Otto Strasser - Manifest solidaryzmu (1945 rok)
I. Egoizm klas i narodów wepchnął europejskie społeczeństwa w największą nędzę w ich historii – solidaryzm, solidaryzm klas i europejskich narodów jest jedynym ratunkiem!
I. Egoizm klas i narodów wepchnął europejskie społeczeństwa w największą nędzę w ich historii – solidaryzm, solidaryzm klas i europejskich narodów jest jedynym ratunkiem!
II. Kapitalizm „odgórnie panujący nad klasami” to system, w którym ludzie posiadają ogromną wolność osobistą - ale pozbawieni są bezpieczeństwa ekonomicznego, bez którego wolność osobista nie ma podstaw. Komunizm „klasy zarządzane od dołu” to system, w którym ludzie posiadając wysoki stopień bezpieczeństwa ekonomicznego – pozbawieni są wolności osobistej. Solidaryzm przyznaje osobistą wolność i bezpieczeństwo ekonomiczne, są to dwa istotne wymagania dla porządku wewnętrznego i pokoju międzynarodowego.
III.
Tylko przezwyciężenie klasowej gospodarki kapitalizmu oraz klasowej
gospodarki komunizmu przez narodową (ludową) gospodarkę solidarystyczną
pozwoli na zachowanie dobra wspólnego – nie przez dyktaturę pieniądza,
nie przez dyktaturę proletariatu, ale przez solidarne akcje wszystkich
jednostek i stanów.
IV.
Solidaryzm uwolni chłopów. Stanowi to fundament każdej zdrowej
społeczności zwolnionej od kapitalistycznej niewoli czynszowej – bez
popadania w państwowe niewolnictwo komunizmu. Solidaryzm pozwoli chłopom
na stanie się dziedzicznymi lennikami narodu, wolnymi od jakichkolwiek
opłat hipotecznych i czynszowych, będącymi dzierżawcami ziemi
powierzonej im przez naród w zaufaniu.
V.
Solidaryzm uwalnia pracowników od najemnej niewoli kapitalizmu - z
drugiej strony ratuje ich także przed niewolą państwa komunistycznego.
Solidaryzm to współposiadanie zakładów pracy przez ich pracowników, z
równymi prawami w zakresie zarządzania i zysków. Odproletaryzowanie
robotników odpowiada w swoim znaczeniu i formie zniesieniu pańszczyzny -
„posiadanie czyni wolnym!”
VI.
Solidaryzm zabezpiecza egzystencję i wolność klasy średniej co raz
bardziej zagrożonej przez kapitalizm i zniszczonej przez komunizm.
Solidaryzm objął za cel związanie ze sobą jak największej ilości
niezależnych bytów. Powiązanie ze sobą małych przedsiębiorstw w system
gildii, jak i dostarczenie klientów dużym zakładom przemysłowym.
VII.
Solidaryzm uwalnia przedsiębiorców od kapitalistycznego nacisku – bez
naruszania ich pozycji jako liderów życia gospodarczego. Tak samo jak
robotnicy, przedsiębiorcy są uznawani przez solidaryzmu jako istotny
element życia ekonomicznego. Ich inicjatywa i zysk są elementami
napędowymi gospodarki, wpływającymi na wydajność naszych pracowników i
planowanie państwa.
VIII.
Solidaryzm odrzuca słabość systemu liberalnego i jego partii
politycznych oraz terror totalitarnej dyktatury państwa - osoby, klasy
lub partii.
Solidaryzm
ogłasza połączenie nowoczesnej demokracji oraz korporacyjnego samorządu
– stanowi to najlepszą gwarancję dla rozwoju prawdziwego ludowego
państwa – federacji, zdecentralizowanej i opartej na konstytucji.
IX.
Solidaryzm odrzuca wszelkie panowanie jednych narodów nad drugimi oraz
ogłasza narodową wolność i równość wszystkich ludów, niezależnie od
wielkości i siły. Solidaryzm dąży do stworzenia Europy narodów,
solidarnej współpracy w ramach Federacji Europejskiej, która jako jedyny
podmiot polityczny może zapewnić byt i przyszłość Europy w jej
różnorodności narodowej i kulturowej.
X.
Solidaryzm to przekonanie, iż wszystkie reformy gospodarcze i
polityczne muszą zostać wstrzymane jeśli nie są ożywione nową ideą. W
związku z tym solidaryzm łączy w sobie odrzucenie ducha materializmu z
zaangażowaniem w ducha chrześcijaństwa, które muszą współdziałać, aby
osiągnąć zamierzony cel. Narodowość - we wszystkich swoich przejawach - i
chrześcijaństwo w swojej całkowitej jedności - stanowią źródła, z
których rozwinie się solidaryzm: zbawienie i odrodzenie Zachodu.
