Hiszpański poeta, architekt, związkowiec, polityk i publicysta.
Urodził się w 1905 roku w Bilbao. Ukończył kolegium jezuickie w Oruñi
oraz (w 1932) Wyższą Szkołę Architektury w Madrycie. Członek-założyciel
narodowo-syndykalistycznej Falangi Hiszpańskiej (Falange Española)
i jeden z najbliższych współpracowników jej charyzmatycznego szefa,
José Antonia Prima de Rivery. Z ramienia Falangi organizował Hiszpańską
Federację Pracowników oraz Katolicką Federację Pracodawców. Podczas
wojny domowej mianowany (grudzień 1937) przez rząd powstańczy gen.
Franco gubernatorem cywilnym Malagi. 21 maja 1941 roku Caudillo mianował go sekretarzem generalnym – w randze ministra – Ruchu Narodowego (Movimiento Nacional). Od 1948 roku był także członkiem Rady Królestwa.
Wraz z przesunięciem punktu ciężkości, we frankistowskim obozie
władzy, w stronę katolickich konserwatystów, Arrese został w lipcu 1945
odwołany z urzędu. Powrócił jednak na to samo stanowisko w lutym 1956 i
wkrótce przedłożył Szefowi Państwa projekt reformy ustrojowej,
zakładający wzmocnienie rangi Ruchu Narodowego oraz syndykatów
zawodowych, kosztem rządu i Kortezów. Z powodu pominięcia milczeniem
kwestii restauracji monarchii projekt spotkał się z ostrą krytyką
monarchistów i kół wojskowych, a także – mimo podkreślenia znaczenia
rodziny i religii w życiu publicznym – Episkopatu, toteż gen. Franco
projekt odrzucił. Odwołanie (w lutym 1957) Arrese`a z funkcji szefa
Ruchu i przesunięcie go na mało znaczący urząd ministra budownictwa
(skąd również odszedł w marcu 1960) można uznać za kres znaczenia nurtu
narodowo-radykalnego w państwie autorytarnym. Osamotniony i zapomniany,
zmarł w Corelli w 1986 roku.
Jako ideolog był Arrese „ortodoksem” radykalnego, bliskiego
faszyzmowi, nacjonal-syndykalizmu, zaliczanym do grona tzw. starych
koszul (camisas viejas). Napisał m.in.: Rewolucja społeczna Narodowego Syndykalizmu (1935), Podręcznik myśli falangistowskiej (1942), Pisma i przemówienia (1943), Czy Państwo Hiszpańskie jest totalitarne? (1945), Państwo totalitarne w myśli José Antonio (1945), Misja Falangi (1945), Ruch Narodowy jako system polityczny (1945), Rewolucja ekonomiczna jako zasada i podstawa rewolucji społecznej (1945), Kapitalizm, komunizm, chrześcijaństwo (1947), Ku mecie instytucjonalnej (1957), Etap konstytutywny
(1982). Zażarcie antykomunistyczny i antykapitalistyczny zarazem,
głosił postulat rewolucji syndykalistycznej i zastąpienia kapitalizmu
liberalnego systemem kooperatyw techników i robotników.
Za: http://www.legitymizm.org/spw-jose-luis-arrese-magraLud całkowity jest zawsze i Narodem i jego Szefem. […] Kiedy w historii spotykają się lud i jego bohater zdolny do jego zrozumienia i użyźnienia, obaj poszukują się — niekiedy, jak w Hiszpanii, przelewając krew — ale w końcu zawsze się spotykają i łączą.
