Polska przyjmuje imigrantów na podstawie tajnych umów? Szokujący list Pawłowicz do premiera

       Krystyna Pawłowicz za pośrednictwem Twittera opublikowała treść listu, jaki w środę wysłała do premiera Mateusza Morawieckiego. Posłanka PiS twierdzi w nim, że polski rząd w tajemnicy sprowadził imigrantów do Polski. 

 

Decyzję o wysłaniu listu Pawłowicz postanowiła przedstawić do opinii publicznej w piątek rano, publikując przy okazji treść pisma. Krytykuje w nim politykę rady ministrów, zarzucając łamanie jednej z najważniejszych obietnic wyborczych – o nie wpuszczaniu imigrantów na terytorium RP. Swoje zarzuty opiera na podstawie informacji przekazanych przez obywateli, którzy mieli zgłosić swoje obawy o zwiększającym się napływie migrantów i uchodźców.

Posłanka prosi szefa polskiego rządu Mateusza Morawieckiego by odpowiedział na 16 zadanych przez nią pytań, które dotyczą m.in.:

Marcin Śrama: Antydemokratyzm artysty (czyli rzecz o Paderewskim)

          Jest rzeczą naturalną, że człowiek, który w jakimś stopniu wybija się pod względem posiadanych talentów ponad przeciętność, jednocześnie jest przeciwnikiem idei demokracji i równości. Tak było między innymi w przypadku Ignacego Jana Paderewskiego – polskiego pianisty i kompozytora, który w czasie I wojny światowej wykorzystał swe talenty na rzecz sprawy polskiej, a następnie już po wojnie reprezentował odrodzoną Rzeczpospolitą na konferencji pokojowej w Wersalu.

Głównym źródłem informacji o poglądach Paderewskiego na różne sprawy polityczne są jego pamiętniki spisane przez Mary Lawton, a w szczególności druga ich część, niewydana w Polsce aż do roku 1992. W dziele tym pianista dokonuje między innymi krytyki demokracji, a także koncepcji równości wszystkich obywateli. 

 

Demokracja jest dla niego piękną ideą, która jedna nigdy nie zostanie w pełni wcielona w życie, gdyż społeczeństwa odwołują się do niej jedynie przed wyborami i podczas ich trwania, a po nich znów stają się hierarchiczne co jest absolutnie naturalne i dobre, gdyż ,,bez hierarchii nie jest możliwe rządzenie”. Zresztą nawet gdyby w jakimkolwiek państwie udało się w pełni znieść hierarchiczność, to i tak zawsze pozostanie przynajmniej jedna sfera, w której egalitaryzm nigdy nie będzie mógł zdobyć dominacji, czyli armia. Największą niedorzecznością demokratycznego egalitaryzmu jest jednak zdaniem Paderewskiego to, że ,,Mówiąc o równości praw w ogóle, rzadko mówi się o równości obowiązków. Tę sprawę całkowicie się pomija. Rościmy pretensje do tego, by mieć równe prawa, ale nie równe obowiązki. Idziemy nawet tak daleko, że zwalniamy od podatków niektóre skromne dochody, co według mojej opinii jest niesłuszne, a wręcz obrażające godność obywateli. Bez względu na to, jak mały jest dochód, zasada pobierania od niego podatku powinna być utrzymana, by pokazać, że równość obywateli istnieje naprawdę”¹.

Prof. Bartyzel: Klasycyzm – pozytywizm – … socrealizm

        Maurrasowska apologia klasycyzmu i krytyka romantyzmu ma walor wyłącznie partykularny, w odniesieniu do Francji, gdzie klasycyzm był estetyką monarchii absolutnej. Wszędzie indziej, od Portugalii i Hiszpanii po Polskę i Rosję, klasycyzm (może dlatego, że o stulecie późniejszy) był bratem syjamskim oświecenia, liberalizmu i wolnomularstwa, estetycznym wehikułem "cywilizowania i europeizowania" przez Pana Podczaszyca w dwukonnej karyjolce i innych fircyków w perukach z harcapem. Cóż to jest na przykład klasycyzm po polsku: wyśmiewający Sarmatów "Monitor" (praprzodek "Gazety Wyborczej"), wolteriańskie poematy bpa Krasickiego, Trembeckiego i Węgierskiego, Jasiński – "młodzian piękny i posępny", jak duplikat Saint-Justa. I na odwrót: we wszystkich tych krajach konserwatywny i kontrrewolucyjny jest niszczony przez klasyków barok, sprzężony z kontrreformacją i tradycją partykularną (u nas sarmacką) oraz neomediewalny, reakcyjny i tradycjonalistyczny nurt romantyzmu: Donoso Cortés czy Zorrilla w Hiszpanii, Burke, Coleridge, Scott czy Ruskin w Anglii i Szkocji, Schleglowie, Novalis, Brentano, Baader, Eichendorff, Grillparzer, Werner w Niemczech i Austrii, Gołuchowski, Rzewuski, Krasiński w Polsce, słowianofile i Tiutczew w Rosji itd.

Piotr Relich : Więcej niż tylko gra. Może już nawet religia?

         Piłka Nożna zmienia się na naszych oczach. Już dawno przestała być tylko i wyłącznie rozrywką dla mas. Piłka stała się z czasem najpopularniejszym sportem świata, ogromnym światem biznesu, przestrzenią oddziałującą na miliony ludzi na całym świecie. Dla wielu jest więcej niż tylko grą. Często słyszymy maksymę: futbol to moja religia.

Tylko futbol…

Młodych zawodników uczy się podporządkowania całego swojego życia futbolowi. Roy Keane, legenda reprezentacji Irlandii i Manchesteru United w jednym z wywiadów mówi dziewczynce chcącej zostać piłkarzem: „trzymaj się z dala od chłopców”. W innym wywiadzie z kolei zaznacza, że narodziny dziecka jednego z zawodników nie są powodem absencji na zgrupowaniu reprezentacji. „Przecież to jego żona rodzi, a nie on. Nie rozumiem jego nieobecności”.

Powyższe przykłady, pewnie nieco przerysowane i skrajne, oddają jednak ducha podejścia do piłki nożnej w dzisiejszych czasach. Niektórzy powiedzą, że przecież ten sport uczy wartości takich jak: praca zespołowa (jeden za wszystkich, wszyscy za jednego), walka do końca, poświęcenie, pracowitość, i wiele innych. Prawda. Jednak są to echa czasów słusznie (lub nie) minionych. Wraz z komercjalizacją tego sportu, wartości zdają się wyparowywać z futbolu w tempie jednostajnie przyspieszonym.

Adam Kędrzyński, Tomasz Sasiak: Sojusz ołtarza i tronu a państwo nowożytne — wybrana argumentacja konfliktu

         Chrześcijaństwo kształtuje cywilizację od dwóch tysięcy lat. Przez wiele wieków dwie władze, świecka i duchowa, organizowały życie państw europejskich. Pomijając regionalne i temporalne zawiłości, wystarczające jest stwierdzenie, iż władza duchowa sprawowała moralny nadzór nad władzą świecką. Formalnie należy odróżnić oba porządki. Władza doczesna potrzebowała bowiem instytucji Kościoła dla uzasadnienia własnej legalności oraz, przez długi czas, do administrowania państwem. Kościół natomiast, korzystając z opieki państwa, mógł dokonać dzieła ewangelizacji. Innymi słowy, wysiłki władzy świeckiej koncentrowały się w obszarze obronności i na sprawach doczesnych. Działalność Kościoła zaspokajała zaś potrzeby duchowe poddanych¹. Dominującym ustrojem w Europie do wybuchu rewolucji francuskiej była monarchia, w której władca pochodził z Bożej łaski². Pojęcie sojusz ołtarza i tronu stanowi emanację wskazanego związku. Powyższy model jest istotnym uproszczeniem, niemniej nabrał on szczególnego znaczenia właśnie z uwagi na wydarzenia zapoczątkowane we Francji w 1789 r. Wówczas sprzeciw sił opozycyjnych względem ancien regime’u opuścił gabinety intelektualistów i znalazł ujście w namacalnej rzeczywistości. Rewolucjoniści przeciwni byli zarówno instytucji monarchii, jak i Kościoła katolickiego. Dokonała się zatem rewolucja dogmatyczna. To, co było do tej pory pewne, jak panowanie królów czy obecność Kościoła w życiu społecznym, zostało zanegowane³.

Do Polski trafi 3 tys. muzułmańskich imigrantów z Uzbekistanu

        W Polsce przebywała oficjalna delegacja Agencji do Spraw Migracji Zewnętrznych i Stosunków Pracowniczych Ministerstwa Pracy i Stosunków Pracy Uzbekistanu, kierowana przez zastępcę dyrektora U. Nazarowa – podaje uzbecka agencja informacyjna Jahon News.

Celem wizyty było przeprowadzenie spotkania z liderami polskich firm celem zaangażowania obywateli Uzbekistanu do pracy w zakładach produkcyjnych w Polsce i zapoznania się z warunkami i wynagrodzeń i pakietami socjalnymi

Islam jest zdecydowanie dominującą religią w Uzbekistanie. W raporcie Pew Research Center z 2009 r. stwierdzono, że ludność Uzbekistanu to w 96,3% muzułmanie. W drugiej połowie lat 2010-tych wzrost terrorystycznej aktywności islamistycznej, a organizacje takie jak Islamski Ruch Uzbecki (IMU) podporządkowały się ISIS i desygnowały bojowników do zamachów terrorystycznych za granicą. Terroryzm w Uzbekistanie jest bardziej rozpowszechniony niż w jakimkolwiek innym państwie Azji Środkowej. W 2002 r. IMU został sklasyfikowany jako organizacja terrorystyczna przez Stany Zjednoczone. Największymi zamachami terrorystycznymi na terenie kraju były: zamachy w Taszkiencie w 1999 r., ataki IMU na wojska rządowe i amerykańskie z lat 2000-2001 oraz ataki w Taszkiencie w marcu i lipcu 2004 r.

Żydzi byli wypędzani 47 razy w ciągu 1000 lat. Dlaczego?

Dlaczego tak często? 

Dlaczego z tak różnych narodów i kultur? 

Dlaczego żaden inny naród nie spotkał się z tak wielką awersją? 

          Bernard Lazare, żydowski pisarz, w książce pt. „L’antisémitisme son histoire et ses causes”, wydanej w 1894 r., przedstawił taką opinię tyczącą się żydowskich wypędzeń:

„Jeśli taka wrogość i awersja w stosunku do żydów miałaby miejsce tylko w jednym czasie, w jednym kraju, łatwo byłoby wyjaśnić przyczyny. Jednak rasa ta była obiektem nienawiści wszystkich narodów pośród których żyła. Skoro wszyscy wrogowie żydów należeli do zupełnie różnych ras, mieszkali w odległych krajach, podlegali zupełnie różnym prawom, kierowali się różnymi pryncypiami, mieli różną moralność, różne zwyczaje – te wszystkie zasady społeczne, niepozwalające niczego ocenić w ten sam sposób – toteż główna przyczyna antysemityzmu zawsze leżała w samym Izraelu, a nie w tych, którzy przeciwko niemu walczyli.”…

Profesor Jesse H. Holmes w „The American Hebrew”, wyraził podobną opinię:

„To może nie być przypadkiem, że antagonizm antyżydowski znajduje się prawie wszędzie tam, gdzie współistnieją żydzi i nie-żydzi. Skoro żydzi są wspólnym elementem układanki, wydaje się prawdopodobnym, że przyczyna tkwi w nich samych, a nie w tak różnych grupach odczuwających ten antagonizm.”
Tylko w Europie i Rosji żydzi byli wypędzani 47 razy w ciągu ostatniego tysiąclecia:

Odezwa rtm. Witolda Pileckiego ''Do Działaczy Młodzieżowych''

        Sytuacja obecna stawia nas wobec zagadnienia bytu lub niebytu naszego Narodu, Jego przetrwania i życia lub zagłady i śmierci .

Nawet w najczarniejszej nocy ucisku niemieckiego nie byliśmy tak zagrożeni w naszym istnieniu, jak to ma miejsce teraz, gdy występujemy w rządzie ,,wolnych” narodów świata.

Klęska w walce z niemcami, klęska podboju bolszewickiego i załamanie się fundamentów zaufania anglo-saskiej, w stosunku do nas, lojalności, stwarza labirynt pełen zgniłych i trujących wyziewów. Rozpacz ogarnia niejednych z nas i przestajemy wierzyć w rychłą poprawę, stojąc wobec ogromu przeciwności i braku środków w walce o Naród.

,,Wolność”, która nam dano, jest zgubniejsza dla naszej narodowo-społecznej postawy, dla stanu narodowej duszy, niż jawna niewola. Stworzono nam warunki fałszu i zakłamania, warunki, w których gwałt i nienaruszalność są niemal podstawą egzystencji, a solidność skazana na zagładę. Wszystko, co ma pozytywną wartość narodową jest systematycznie i planowo niszczone.

Ukrainizacja Polski postępuje prawie w takim samym tempie jak islamizacja zachodu

 

      Ponad milionowa rzesza imigrantów z Ukrainy dotarła do nas niemal bez rozgłosu. Po prostu któregoś dnia usłyszeliśmy wszędzie ukraińską mowę, lub charakterystyczną polszczyznę ze wschodnim akcentem. Ta ukraińska kolonizacja przebiega w bardzo szybkim tempie, ponieważ jest wspierana przez polskie władze.

Oficjalnie w Polsce przebywa 1,3 miliona Ukraińców. Zaledwie w ciągu dwóch lat przybyło do nas tylu obywateli obcego kraju, ilu islamistów dotarło do dwukrotnie ludniejszych od Polski Niemiec. Zdecydowana większość z nich jest sprowadzana w związku z trwającym nadal exodusem młodych Polaków uciekających na zachód.

Większość obywateli naszego kraju wyjeżdża tam ze względu na warunki płacowe jakie są w Polsce, głównie na skutek potwornego fiskalizmu skutkującego nędznymi zarobkami.

PiS chce naprawdę oddać Polskę Żydom !

Tajny dokument rządu potwierdza, że chcą oddawać 100 proc. majątków

       Dziennikarze wp.pl dotarli do utajnionego dokumentu Prokuratorii Generalnej, która zawiera propozycję kompromisu z Izraelem. Założenia dokumentu sugerują, że ustawa reprywatyzacyjna powinna umożliwić zwracanie majątków ze 100 proc. rekompensatą (dot tej pory zakładano 20 proc.) lub całych nieruchomości!

Prace nad ustawą reprywatyzacyjną, która ma zakończyć kwestię roszczeń majątkowych przejętych przez państwo po wojnie, zostały wstrzymane po krytyce najważniejszych jej zapisów przez Izrael i Stany Zjednoczone. Chodziło głownie o ograniczenie kręgu spadkobierców jedynie do najbliższej rodziny, zakaz zwracania majątków w naturze i ograniczenie rekompensat do 20 proc. wartości majątku.