EKOLOGIA NARODOWA
Zarówno związek człowieka z Ojczyzną jak i związek człowieka z przyrodą mają
charakter mistyczny, na wskroś irracjonalny. Wszelkie usiłowania podważenia tego
związku, osłabienia go bądź rozerwania, przynoszą opłakane skutki. Są nimi
właśnie: dewastacja przyrody i jednocześnie dewastacja człowieka - jego psychiki, jego
duchowości. Ten drugi aspekt nie jest przez żaden ruch ekologiczny brany pod uwagę.,
Zieloni przeciwstawiają się niszczeniu środowiska naturalnego tylko i wyłącznie
dlatego, że stanowi to zagrożenie dla egzystencji człowieka, dla warunków jego
bytowania. Narodowa Ekologia przeciwstawia się niszczeniu przyrody dlatego, że w
konsekwencji prowadzi to do niszczenia samego człowieka, jego najgłębszego jestestwa,
jego duszy, a nie tylko do pogorszenia zewnętrznych warunków życiowych. Tu tkwi
zasadnicza różnica w podejściu do problemów ekologii między tradycyjnymi
"zielonymi", a nacjonalistami.
Rujnowanie środowiska naturalnego i zrywanie więzi człowieka z przyrodą, gwałtowna
urbanizacja i industrializacja, doprowadziły do ukształtowania się nowego typu
mentalnego człowieka - współczesnego mieszkańca wielkich aglomeracji. Ten
"człowiek- atom", osamotniony, wyalienowany, zmechanizowany,
odindywidualizowany, stłamszony przez machinę państwową, wtłoczony w tryby miejskiego
molocha, nie zdający sobie nawet sprawy ze swojego kalectwa duchowego - jest typowym
produktem industrialnej cywilizacji bazującej na ideologii "postępu". Tego
typu ludzie tworzą też współczesne ruchy ekologiczne - walczą z zanieczyszczeniem
środowiska, bo godzi to w ich materialne warunki życia, zakłóca ich hedonistyczny,
konsumpcyjny styl bytowania. Ale w gruncie rzeczy mają taki sam barbarzyński,
niszczycielski stosunek do przyrody jak ludzie odpowiedzialni za niszczenie środowiska. I
jedni i drudzy nie odczuwają już mistycznej więzi z przyrodą, z ziemią, z Ojczyzną,
z Narodem. Są tylko kosmopolitycznym, nastawionym na beztroską konsumpcję stadem.
Dlatego też dla nacjonalistów kwestia walki o nieskażone środowisko, kwestia zadań
Narodowej Ekologii, rysuje się o wiele głębiej, w sposób bardziej złożony. Walka o
ocalenie Człowieka i Przyrody musi przebiegać nie tylko w sferze polityki gospodarczej
(ograniczenie uprzemysłowienia, przeprofilowanie produkcji itp.), polityki społecznej
(ograniczenie urbanizacji, nowa polityka ludnościowa i przestrzenna). Nie może też
ograniczać się do problematyki likwidowania skutków zanieczyszczeń i stosowania
środków zapobiegawczych - to jest jedynie techniczny aspekt zagadnienia. Musi objąć
koniecznie sferę wychowawczą (walka o wychowanie nowego typu człowieka - odczuwającego
i przeżywającego swą więź z Przyrodą, Ojczyzną i Narodem) oraz przede wszystkim
wkroczyć w dziedzinę ideologii (walka z duchowymi źródłami zagrożeń ekologicznych -
z blokiem ideologii "postępowych").
Bogdan Kozieł-Salski