Czy nacjonalizm jest zachowawczy i konserwatywny czy jednak radykalny i
rewolucyjny? Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie.
Nacjonalizm pozostaje w tym wypadku ideą hybrydową i niejednolitą,
zależnie od danej nacji, spuścizny historycznej czy kwestii religijnej.
Najlepszym przykładem pod kątem „różnorodności” (dziwnie to brzmi)
pozostaje kwestia gospodarki. We współczesnej Polsce rozróżnienie to
widać mocno pośród nacjonalistów. Wymienić tu można trzy główne grupy
ideowe. Pierwsi wyznają „kapitalizm z ludzką twarzą”. Drudzy - ideowe
„płomyki” gospodarki w kierunku lewicowym, często ocierając się o
„narodowy komunizm”. Trzeci łączą dobre aspekty lewej i prawej strony
ekonomii. Mówią o sobie, że chcą stworzyć Trzecią Drogę.
Wyżej
wymienionych, na dobrą sprawę, łączy jedna rzecz. Cechą wspólną
wszelkiej maści nacjonalizmów pozostaje kwestia samostanowienia narodu i
nadrzędności nacji w życiu politycznym, gospodarczym oraz państwowym
itd. Ta przewodnia myśl w nacjonalizmie związana jest z zapomnianym
dziedzictwem, który warto tutaj odświeżyć. Chodzi dokładnie o
ideologiczną stronę Wielkiej Rewolucji Francuskiej, gdzie np.
„samostanowienie narodu” obaliło stary ład, jakim w tamtym czasie
pozostawał absolutyzm.
Jakby nie oceniać Wielką Rewolucję
Francuską była ona punktem dziejowym w historii Europy. Bez wspomnianej
„rewolucji” nie byłoby później współczesnych nacjonalizmów, ale i nie
tylko. Ideowe korzenie z Wielkiej Rewolucji Francuskiej czerpią takie
prądy jak m.in.: socjalizm, komunizm, liberalizm, demokracja,
antyklerykalizm, a nawet feminizm. Ten ostatni związany jest z francuską
feministką i abolicjonistką Olimpią De Gouges, autorką „Deklaracji Praw
Kobiety i Obywatelki”, ściętą na gilotynie. Ponadto obecny system
demo-liberalny także związany jest z francuską spuścizną końca XVIII
wieku.
Nacjonalizm jako idea związana jest w sporym stopniu z
Wielką Rewolucją Francuską. Hasła narodowe przeszły przez Europe podczas
Wojen Napoleońskich, zagnieździły się w tworzących się narodach w XIX
wieku. Idee rewolucyjne i narodowe rozlały się m.in. w Irlandii i w
Polsce o wiele wcześniej. Pierwszym przedstawicielem jest Theobald Wolfe
Tone - irlandzki republikanin i lider Powstania w 1798 r. w Irlandii.
To on był protoplastą irlandzkiego republikanizmu, który rozwijał się
dalej, przez kolejne dekady i wieki. (Wyjaśniałem to w tekście pt.
„Dzieje irlandzkiego nacjonalizmu”
http://szturm.com.pl/index.php/miesiecznik/item/65-dzieje-irlandzkiego-nacjonalizmu
). Jeśli chodzi o wczesne wpływy Wielkiej Rewolucji Francuskiej na inne
nacje pozostają tutaj przedstawiciele w Polsce. Przykładem chociażby
Tadeusz Kościuszko.
Szersze zdobycze rewolucji zagnieździły się w
Europie podczas wojen napoleońskich, w Polsce np. podczas formowania
się Księstwa Warszawskiego. Największe echo idei płynących z eksportu
Wielkiej Rewolucji Francuskiej widoczne były w Europie podczas Wiosny
Ludów, zwłaszcza na Węgrzech. Oczywiście mówić tu trzeba o „mieszaniu
się” ideałów rewolucji francuskiej pod kątem narodowym z np.
religijnością. Ta hybryda widoczna była np. w Polsce, Węgrzech oraz
Irlandii. Jeśli więc ktoś uważa nacjonalizm, za „prawicowy odłam” to
jest on w błędzie, jeśli zapomina o Wielkiej Rewolucji Francuskiej.
Nacjonalizm wywodzi się z rewolucyjnego myślenia obalenia systemu
stanowego, monarchii i stworzenia społeczeństwa, w którym to naród ma
najwięcej do powiedzenia przez swoich przedstawicieli.
Patryk Płokita
Za: http://szturm.com.pl/index.php/miesiecznik/item/390-zapomniane-dziedzictwo-ideowe-nacjonalizmu-wielka-rewolucja-francuska
OD REDAKCJI: Powyższy artykuł pokazuje nam prawdziwe korzenie nacjonalizmu. Odnajdujemy go jako wytwór szatańskiej Rewolucji Antyfrancuskiej. Owszem, nie potępiamy idei narodowej, ale musi być ona uwzględniona w pewnej hierarchii wartości: BÓG - KRÓL - OJCZYZNA - NARÓD. Inaczej sam nacjonalizm staje się ideą taką samą jak inne chore wynalazki ludzkiego umysłu w rodzaju komunizmu, socjalizmu, nazizmu czy demoliberalizmu.
