Sejm podjął uchwały
ustanawiające rok 2017 rokiem rzeki Wisły, Josepha
Conrada–Korzeniowskiego, Józefa Piłsudskiego, Adama Chmielowskiego,
Honorata Koźmińskiego oraz Tadeusza Kościuszki.
Ten ostatni zajmuje jedno z
najważniejszych miejsc w panteonie polskich bohaterów narodowych ale czy
faktycznie powinien tam się znajdować?
Grzegorz Braun komentując wspomnianą
decyzję Sejmu mówi wprost, że „Najwyraźniej polska elita w dalszym ciągu
żyje historią urojoną. Narracją, którą sama o sobie snuje rewolucja
światowa, która w naszych dziejach niejednokrotnie posługiwała się
Polakami, jako kondotierami tej rewolucji”.
Może wydawać się dziwne, że Polacy byli
niejednokrotnie wykorzystywani przez masonerię odpowiedzialną za
rewolucję jako kondotierzy tejże jednak kiedy prześledzimy bardzo
pobieżnie sprawę Insurekcji Kościuszkowskiej i Rewolucji Francuskiej od
razu zauważmy zależności między jednym i drugim zrywem zbrojnym. Przy
czym rewolucja we Francji nie przetrwałaby bez powstania w Polsce.
W okresie gdy planowano wybuch zrywu
zbrojnego w Polsce rewolucyjna Francja resztkami sił walczyła z szeroką
antyrewolucyjną koalicją. Gdy wybucha powstanie w Polsce Francuzi
zaczynają odnosić szereg spektakularnych zwycięstw, które utwierdziły
pozycję rewolucjonistów.
Spisek mający doprowadzić do wybuchu
powstania w Polsce zawiązał się w grudniu 1792 roku na emigracji i na
przełomie 1792/1793 roku w kraju. Ośrodkiem emigracji przedpowstańczej
była Saksonia (Drezno i Lipsk), gdzie Ignacy Potocki, Hugo Kołłątaj i
Tadeusz Kościuszko zawiązali sprzysiężenie. Uznano konieczność
ustanowienia dyktatury wojskowej i powierzenie jej Kościuszce. Do
sprzysiężenia w kraju przystąpili dawni członkowie Zgromadzenia
Przyjaciół Konstytucji Rządowej z czasów Sejmu Czteroletniego,
przeważnie masoni.
Na początku 1793 roku spiskowcy wysłali w
tajnej misji do Paryża Tadeusza Kościuszkę, który miał przedstawić
rządowi francuskiemu plan zakładający wzniecenie w Polsce przy pomocy
francuskiej rewolucji całkowitej i rozpoczęcie wojny z Rosją, Austrią i
Prusami. W czasie przejazdu przez Belgię Kościuszko spotkał się z
generałem Charles François Dumouriezem, którego zapoznał z planami
przeprowadzenia insurekcji w Polsce. Pozostający w zmowie z Austriakami
Dumouriez, plany te później wydał Prusakom, ci oddali je Rosjanom.
Paryska misja Kościuszki nie przyniosła zamierzonego skutku, rząd
francuski nie złożył żadnych zobowiązań stronie polskiej, zachęcając
jedynie do wywołania powstania.
W 1794 roku poszliśmy na Moskala z
poduszczenia lóż francuskich i pruskich, i „bardzo byli nasi
pradziadowie zdziwieni, że nas biją Prusacy pod Szczekocinami, a
rewolucyjna Francja jak przyszło co do czego – to po tym jak Polacy
odegrali rolę dywersantów na tyłach i umożliwili przetrwanie
rewolucyjnego reżimu jakobińskiego w Paryżu – nie miała już żadnej
potrzeby, żeby cokolwiek w sprawie polskiej poświęcać, czy wydatkować”.
Zastanówmy się, czy Tadeusz Kościuszko
człowiek, który wykonywał tak naprawdę polecenia francuskich masonów i
polską krwią utwierdził zdobycze rewolucji we Francji powinien być
uważany za polskiego bohatera narodowego. Zastanówmy się jaka narracja
historyczna jest nam powszechnie wtłaczana do głów. Tymczasem jak mawiał
Józef Szujski, XIX- wieczny polski dziejopisarz zła historia jest
mistrzynią złej polityki.
Źródła:
www.pch24.pl
pl.wikipedia.org/wiki/Rewolucja_francuska#Proklamowanie_Republiki
pl.wikipedia.org/wiki/Insurekcja_ko%C5%9Bciuszkowska
pl.wikipedia.org/wiki/Charles_Fran%C3%A7ois_Dumouriez
www.loza-galileusz.pl/1.polscy.wolnomularze.php
www.pch24.pl
pl.wikipedia.org/wiki/Rewolucja_francuska#Proklamowanie_Republiki
pl.wikipedia.org/wiki/Insurekcja_ko%C5%9Bciuszkowska
pl.wikipedia.org/wiki/Charles_Fran%C3%A7ois_Dumouriez
www.loza-galileusz.pl/1.polscy.wolnomularze.php
Za: http://www.piens.pl/tadeusz-kosciuszko-bohaterem-narodowym/
