Podręcznik kontrrewolucjonisty XXI wieku

    Katolik spoglądający na współczesny świat, czytający o milionach nienarodzonych dzieci zabijanych w łonach matek w majestacie prawa; o legalnych zabójstwach osób starszych w szpitalach; o usankcjonowanych prawnie dewiacyjnych związkach; o usuwaniu śladów dobroczynnych promieni Ewangelii z życia społecznego cywilizacji, narodów i rodzin, z pewnością może się zastanawiać: jak to jest możliwe? Dlaczego mimo tylu wysiłków obrońców porządku od kilku wieków dobro jest jakby w odwrocie, doznając raz po raz spektakularnych klęsk w postaci antychrześcijańskich rewolucji, spisków i prześladowań?

Od lat wielu myślicieli próbowało dokonać analizy smutnego procesu destrukcji cywilizacji Zachodu. Pośród najbardziej trafnych prób diagnozy owego kryzysu znajduje się Rewolucja i Kontrrewolucja – wybitne dzieło brazylijskiego myśliciela Plinia Corrêa de Oliveiry. Ta stosunkowo niewielkich rozmiarów praca ukazała się po raz pierwszy w Sao Paulo w 1959 roku, po czym szybko doczekała się wielu wydań na całym świecie. W Polsce nakładem Stowarzyszenia Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi światło dzienne ujrzała jej druga edycja.

Rewolucja i Kontrrewolucja to analiza procesu wielkiej wojny pomiędzy z jednej strony Rewolucją, której poświęcona jest pierwsza część dzieła, a która jest zdaniem Oliveiry zaprzeczeniem chrześcijańskiego Ordo. Rewolucja to powszechny, totalny i dominujący proces, który trwa już pięć stuleci. Jego etapami były więc kolejno: „rozkład średniowiecza wraz z pojawieniem się renesansu i pseudoreformacji” ze swym hasłem „Chrystus tak, Kościół nie”, następnie rewolucja francuska krzycząca „Bóg tak, Chrystus nie”, później rewolucja komunistyczna z hasłem „Bóg umarł, Bóg nigdy nie istniał” i wreszcie rewolucja sorbońska z 1968 roku z hasłem „ani Boga, ani pana”.

Autor wskazuje, że proces rewolucyjny przebiega najpierw w tendencjach, później w ideach, by następnie zamanifestować się w faktach, takich jak np. pseudoreformacja czy krwawa rewolucja bolszewicka. O ile o Rewolucji w faktach i ideach mówi się stosunkowo dużo, o tyle na temat jej pierwszej fazy – rewolucji w tendencjach – prawie nie mówi się wcale. I właśnie owo wskazanie na ogromne znaczenie rewolucji w tendencjach jest wielkim wkładem brazylijskiego myśliciela w kontrrewolucyjną doktrynę i praktykę. Oliveira zauważył, że nieuporządkowane tendencje z samej swej natury walczą o to, aby się urzeczywistnić. Te nieuporządkowane tendencje stanowią największą siłę napędową Rewolucji, która staje się niczym szalejący cyklon.

Spośród namiętności, które służą procesowi rewolucyjnemu autor podkreśla zwłaszcza pychę i zmysłowość. Pycha prowadzi do buntu przeciwko każdej legalnej hierarchii i władzy: w rodzinie, w miejscu pracy, w państwie czy w Kościele, by w końcu zrealizować jedną z „wartości metafizycznych” Rewolucji, czyli absolutną równość. Zmysłowość zaś dąży do obalenia wszelkich ograniczeń i praw, które stoją na drodze do zaspokojenia nawet najbardziej barbarzyńskich zachcianek w imię drugiej z „metafizycznych wartości” – zupełnej wolności. W ten sposób Rewolucja staje się nihilistycznym buntem przeciwko wszelkiej legalnej władzy i normom prawa Bożego, prawa naturalnego oraz, jak możemy się obecnie przekonać, przeciwko ograniczeniom wynikającym z samej natury, jak np. płeć.

Procesowi rewolucyjnemu Oliveira przeciwstawia Kontrrewolucję, widzianą jako zorganizowany ruch, którego przedstawiciele znają istotę walki pomiędzy Rewolucją a Kontrrewolucją. Ruch, którego duszą jest Kościół Katolicki. Kontrrewolucja napędzana jest przez cnoty: szczególnie przez pokorę, czystość i przez umiłowanie hierarchii. Żołnierze Kontrrewolucji pozwalają, aby Bóg kierował ich rozumem, który z kolei panuje nad wolą, a wola panuje nad uczuciowością. Wszystko to, zdaniem brazylijskiego działacza i myśliciela, musi jednak uwzględniać rolę łaski, która oświeca rozum, umacnia wolę i powściąga uczucia.

Dzieło Oliveiry tchnie wielkim optymizmem wynikającym z przekonania, że ostatecznie Kontrrewolucja zwycięży. Współpraca człowieka z łaską – zdaniem autora – jest przyczyną wielkich „cudów historii” jak nawrócenie imperium rzymskiego czy reconquista Hiszpanii. Ufność założyciela ruchu stowarzyszeń Obrony Tradycji, Rodziny i Własności (TFP) w ostateczne zwycięstwo jest jeszcze mocniejsza, gdyż sam Pan Jezus zapowiedział, że Kościół katolicki będzie trwał, a bramy piekielne go nie przemogą, zaś w Fatimie w 1917 roku Maryja Panna zapowiedziała, że po serii straszliwych kar ludzkość nawróci się, a Niepokalane Serce Maryi w końcu zatriumfuje.

Rewolucję i Kontrrewolucję polecić można wszystkim, którzy pragną zrozumieć naturę i przyczyny obecnego przerażającego kryzysu cywilizacji Zachodu. Głębia i błyskotliwość analizy oraz przystępność wywodu czynią z tego dzieła swoisty podręcznik kontrrewolucjonisty XXI wieku.

Arkadiusz Stelmach

Plinio Corrêa de Oliveira, Rewolucja i Kontrrewolucja, Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi, Kraków 2007.

Tekst powyższy został opublikowany w nr 1 magazynu "Polonia Christiana".