10 lat temu, 29 grudnia 2005 roku zmarł w Caumont-l’Éventé (Calvados,
Normandia), w wieku 93 lat (ur. 3 II 1912), płk Pierre (Yvon Alexandre
Jean) Chateau-Jobert, alias Conan, żołnierz i teoretyk kontrrewolucji;
ukończył Instytut Politechniczny w Paryżu; ranny w kampanii 1940 roku,
przedostał się do Anglii na polskim okręcie; służba w siłach zbrojnych
Wolnej Francji przyniosła mu m.in. Legię Honorową i tytuł Compagnon de
la Libération; w 1945 roku założył
Centralną Szkołę Wojskową Spadochroniarzy; od 1947 do 1952 dowodził 13.
Półbrygadą Kolonialną Spadochroniarzy w Indochinach, a w listopadzie
1956 – 2. Brygadą, która zdobyła Port Said i Port Fuad w ekspedycji
francusko-brytyjskiej na Suez; w 1958 roku, wspólnie z przywódcą
kolonistów francuskich w Algierii, (rojalistą) Robertem Martelem
(1920-1997), zwanym „szuanem z Mitidji”, utworzył konspiracyjną Armię
Kontrrewolucyjną (Armée contre-révolutionnaire), którą po zdradzie
sprawy algierskiej przez prezydenta Ch. de Gaulle’a podporządkował OAS;
już jako komendant OAS w Algierii Wschodniej od 1962, został skazany
zaocznie na śmierć przez sąd francuski w 1965; po sześciu latach
ukrywania się (głównie w Hiszpanii), skorzystał z amnestii w 1968 roku, po
której wrócił do Francji; przymusową bezczynność w czasie ukrywania się
wykorzystał na gruntowne studia nad zagadnieniem kontrrewolucji, dla
których punktem wyjścia było nękające go jeszcze jako żołnierza
klasyczne pytanie teologii moralnej o wojnę sprawiedliwą, a zwłaszcza o
to, czy cel „uświęca środki” i jakie środki są dozwolone w walce;
rozważania te doprowadziły go do przekonania, że kontrrewolucja nie może
być pojmowana jako akcja negatywna, czyli rewolucja, która zwalcza
inną, już dokonaną, lecz musi być rozumiana jako akcja pozytywna,
przeciwstawiająca się rewolucji w oparciu o zasady ładu moralnego i
społecznego, wyprowadzane z nauki Kościoła (ideę tę wyrażała również
zmiana pisowni z contre-révolution na Contrerévolution); ostatecznie
została ona zdefiniowana jako „wyraz doktryny chrześcijańskiej w
zastosowaniu do spraw świeckich, a zwłaszcza w dziedzinie politycznej i
społecznej, w walce przeciwko Rewolucji dla przywrócenia ładowi
naturalnemu i chrześcijańskiemu należnych im praw i miejsca”; pozwala to
także odróżnić Kontrrewolucję jako doktrynę fundamentalnie sprzeczną z
doktryną Rewolucji, ponieważ integralnie chrześcijańską, od sytuacyjnej
jedynie „kontr-rewolucji”, to znaczy stawania w opozycji z jakichkolwiek
powodów wobec już ustabilizowanego reżimu rewolucyjnego; Kontrrewolucja
jest zarazem akcją polityczną (lecz nie partią) i „szkołą myśli”, która
jednak niczego nie „wymyśla”, a tylko służy Prawdzie, którą jest jej
Mistrz – Chrystus.
Za: https://www.facebook.com/jacek.bartyzel.7?fref=nf
