Wycieczka członków RCR do Pragi

      W dniach 24-25 września AD 2016 członkowie Ruchu Christus Rex przebywali w pięknej, starej czeskiej Pradze. Zwiedziliśmy szereg zabytków ale najważniejszym wydarzeniem naszej wycieczki było odwiedzenie sanktuarium Dzieciątka Jezus - tzw. Praskiego Jezulatka mieszczącego się kościele pw. Panny Marii Viteznej przy ulicy Karmelitskiej 9 na Malej Stranie. O Kościele i cudownej figurze poniżej.

PRASKIE DZIECIĄTKO JEZUS

     Mieszkańcy Pragi oraz turyści odwiedzający miasto położone nad rzeką Wełtawą zadają sobie pytanie, która część grodu jest piękniejsza: lewobrzeżna czy prawobrzeżna. Na lewym brzegu rzeki królują: Hradczany, sławny Praski Hrad z pałacami, zamkami, świątyniami oraz Mala Strana pełna urokliwych uliczek. Prawobrzeżna Praga to Stare Miesto z ratuszem, Jozefov – dzielnica żydowska, Nowe Miesto, Plac Wacława (Vaclavskie Namesti) oraz ogrody Vyszehradu. Symbolem Pragi jest Most Karola scalający obydwie części stolicy Czech. Odwiedzając Pragę, trudno nie oprzeć się refleksjom dotyczącym religijności Czechów.

Republika Czeska jest obecne najbardziej zateizowanym państwem świata. Obliczono, że prawie 68 % mieszkańców kraju naszego południowego sąsiada deklaruje ateizm. Niespełna 27% stanowią katolicy, lecz tylko 5% z nich deklaruje praktyki religijne, zwłaszcza w diecezji ołomunieckiej i brneńskiej. Inne wyznania to: protestanci (4,2% praktykujących), prawosławni (0,34%), muzułmanie (0,2%), świadkowie Jehowy (0,15%), wyznawcy bahaizmu (0,03%), Żydzi (0,02%). Zupełnie inny stosunek do religii wykazują Polacy mieszkający w Czechach, aż 79,1% deklaruje praktyki religijne a 18,1% to protestanci wyznania augsburskiego. Zjawisko takie ma silne uwarunkowanie historyczne i kolejno związane jest z kryzysem Kościoła w czasach husyckich (XV wiek), okresem reformacji, w którym protestantyzm stał się ostoją języka i kultury czeskiej, następnie z panowaniem Habsburgów, którzy po klęsce husytów na Białej Górze (1620) spowodowali falę germanizacji aprobowanej przez lokalny Kościół. Po roku 1918 odchodzenie od katolicyzmu było oznaką radości z odzyskanej niepodległości. Reszty dopełniły czasy komunistyczne i nawet w czasie aksamitnej rewolucji, w roku 1989, nastąpiło tylko przejściowe zainteresowanie religią.

Jednak nawet w tym ateistycznym kraju i w jego stolicy można odszukać i zachwycić się śladami przeszłości związanymi z życiem religijnym. Zdumiewa wielka liczba pomników i miejsc związanych z postacią św. Jana Nepomucena. Wielkie wrażenie wywołuje katedra św. Wita. W okresie przedświątecznym szczególną popularnością cieszą się pielgrzymki do sanktuarium Dzieciątka Jezus - tzw. Praskiego Jezulatka mieszczącego się kościele pw. Panny Marii Viteznej przy ulicy Karmelitskiej 9 na Malej Stranie. Jest ono uznawane za najsławniejsze sanktuarium Dzieciątka Jezus na świecie. Wielką czcią otacza się w nim figurkę, której pochodzenie nie jest dokładnie znane. Prawdopodobnie została ona wyrzeźbiona w roku 1430 przez hiszpańskiego mnicha, który otrzymał instrukcję od Chrystusa Dziecka. Drewniany posąg ma 47cm wysokości i pokryty jest cienką warstwą wosku. Lewa stopa Dzieciątka jest nieznacznie widoczna spod długiej, białej tuniki. Cała postać stoi na szerokim piedestale. Dzieciątko w lewej ręce trzyma miniaturowy glob z krzyżem symbolizującym królowanie Chrystusa nad światem. Prawa ręka jest wyciągnięta do błogosławieństwa w geście używanym zwykle przez papieża: dwa pierwsze palce są podniesione, co symbolizuje Boga pod dwiema postaciami, kciuk jest złożony a dwa ostatnie palce dotykają się, aby ukazać tajemnicę Trójcy Świętej.

Do Pragi figura została sprowadzona w 1556 roku przez Marię Marquez de Lara, która wniosła ją w posagu po poślubieniu czeskiego szlachcica Wratysława z Persztyna. W 1628 roku jej córka, księżna Polyxena Lobkowitz, ofiarowała posąg praskim karmelitom kościoła Matki Boskiej Zwycięskiej. Wręczając przeorowi figurę, powiedziała: „Drogi Ojcze, ofiaruję wam tę figurkę, którą nade wszystko kocham. Czcijcie Dzieciątko Jezus i bądźcie pewni, że dopóki będziecie oddawać Mu cześć, niczego wam nie zabraknie”. Kiedy po okresie pomyślności Pragi karmelici znaleźli się w całkowitej nędzy, przeor i jego zakonnicy zwracali się w modlitwie do Dzieciątka, prosząc Je o pomoc i łaskę. I oto cesarz Ferdynand II, król Czech i Węgier, przyznał im część swoich wpływów. Kiedy jednak po roku 1628 na Pragę najechały wojska saksońskie i szwedzkie, karmelici uciekli do Niemiec a kult i czczenie Świętego Dzieciątka ustał. Protestanccy żołnierze wtargnęli do kościołów, profanując i niszcząc obiekty katolickiego kultu. Rozpoczęli grabież klasztoru. Na widok Dzieciątka Jezus śmiali się i drwili. Jeden z żołnierzy odrąbał szpadą rączki Jezusa i wrzucił okaleczoną figurkę na górę gruzu, w którą został zamieniony ołtarz.

Około roku 1638 do Pragi powrócił młody karmelita, Cyryl od Matki Bożej, już przed wojną pałający miłością do Dzieciątka Jezus. Zaczął szukać posągu, który szczęśliwie odnalazł się w ruinach kościoła pw. Matki Boskiej Zwycięskiej. Ojciec Cyryl oczyścił pozbawiony rączek posąg i umieścił go w kaplicy, aby tu oddawano Mu cześć. Pewnego razu, modląc się przed nim, usłyszał głos Dzieciątka Jezus: „Zlitujcie się nade mną a Ja zlituję się nad wami. Zwróćcie mi ręce a przywrócę pokój”. Nie było to łatwe zadanie, ponieważ brakowało pieniędzy na materiał i wiedzy jak naprawić figurę. Kiedy Cyryl zastanawiał się nad usłyszanymi słowami, Dzieciątko przemówiło ponownie: „Postaw Mnie blisko wejścia do Zakrystii a pomoc nadejdzie”. I tak się też stało. Potrzebną kwotę szybko zebrano, a rekonstrukcji dokonał nieznany mężczyzna. Od momentu, gdy figura została naprawiona, cuda zaczęły być coraz częściej odnotowywane, co przyczyniło się do jeszcze większej czci. W roku 1641 wystawiono Dzieciątku ołtarz, a 14 stycznia 1651 r. Bernard Ignatius podarował Mu złotą, zdobioną klejnotami koronę.

W 1654 roku, dzięki wsparciu zacnych osób (m.in. księżnej Polyxeny, czeskiego króla Ferdynanda, szwedzkiego króla Charlsa Gustawa), wybudowano kaplicę ku czci Dzieciątka Jezus. Uroczysta koronacja figury miała miejsce 4 kwietnia 1655 r. W 1739 r. karmelici austriackiej prowincji rozpowszechnili nabożeństwa do Dzieciątka Jezus jako część swojego apostolatu. Dzięki temu popularność Króla z Pragi rozpowszechniła się na inne kraje. W roku 1741, na mocy listu apostolskiego, posąg ostatecznie przeniesiono do kościoła Matki Boskiej Zwycięskiej, dzięki czemu stał się on jedną z najbardziej znanych świątyń na świecie.

Dzieciątko w stanie nienaruszonym przetrwało wiele późniejszych zawieruch dziejowych. Jego kopie pojawiły się w wielu kościołach Europy, a później, dzięki hiszpańskim misjonarzom, na Filipinach i w Ameryce Środkowej. Hołd Dzieciątku oddawany jest przez cały rok. Ubierane jest w różne szaty, w zależności od okresu liturgicznego. W okresie Bożego Narodzenia przyodziewane jest w ciemnozielony aksamitny płaszcz - dar koronacyjny cesarzowej Marii Teresy.

Dzieciątko Jezus jest patronem: dzieci, szkół i uniwersytetów, życia rodzinnego, misji zagranicznych, wolności, dobrych finansów, zdrowia, pokoju, podróżnych oraz powołań. Kulminacyjnym punktem każdej przedświątecznej pielgrzymki do sanktuarium jest msza święta. Można zwiedzić niewielką ekspozycję obrazującą historię Praskiego Jezulatka a w przykościelnym sklepiku nabyć replikę jego świętej figurki. W godzinach wieczornych Praga przyciąga licznymi jarmarkami oferującymi produkty żywnościowe i towary związane z nadchodzącymi świętami, ale to już inny – komercyjny wymiar praskiej rzeczywistości. Czas wracać do domu. Z głośników rozbrzmiewa jedna z piosenek Karela Gotta, ikony czeskiej piosenki. Mrok przesłonił złote kopuły miasta. Zabłysną na nowo kolejnego poranka, nadając stolicy Czech miano „Złotej Pragi”.

Za: http://www.jankowice.rybnik.pl/mistyczne/praga.html