Koncepcja prawicowego anarchizmu wydaje
się być czymś paradoksalnym, w rzeczy samej oksymoronem, jeśli wyjdzie
się z założenia, że wszelkie „prawicowe” polityczne punkty widzenia
szczególnie wysoko cenią sobie zasadę porządku… W rzeczywistości
prawicowy anarchizm pojawia się tylko w wyjątkowych okolicznościach,
kiedy dotychczas ukrywane pokrewieństwo anarchizmu i konserwatyzmu może
stać się widoczne.
Ernst Jünger tak scharakteryzował to szczególne powiązanie w swojej książce Der Weltstaat (1960):
„Anarchistą w najczystszej formie jest ten, kto wraca pamięcią
najdalej: do prehistorycznych, nawet przedmitycznych czasów, oraz
wierzy, że człowiek w tym czasie wypełnił swoje przeznaczenie (…) W tym
sensie anarchista jest pra-konserwatystą, radykałem, który poszukuje
zdrowia i choroby społeczeństwa u jego korzeni.” Jünger nazwał później
ten typ „pruskim” bądź „konserwatywnym anarchistą”, „Anarchą”, i
wyraził swoją własną dezywolturę w ten sposób – ekstremalna samotność,
która żywi się i ryzykuje w sytuacjach granicznych, ale pozostaje
jedynie w obserwacyjnym stosunku do świata, kiedy wszystkie przykłady
prawdziwego porządku zanikają, a „organiczna konstrukcja” nie jest
jeszcze, bądź dłużej, możliwa.
Choć sam Jünger znajdował się
niewątpliwie pod wpływem lektury Maxa Stirnera, powinowactwo takiej
kompleksowej myśli z dandyzmem jest dość jasne. Dandyzm, kultura
dekadencji pod koniec XIX wieku wprowadziła pewien typ, który z jednej
strony był nihilistyczny i znudzony, a z drugiej proponował jako
alternatywę dla postępowych ideałów kult heroizmu i witalizmu.
Odrzucenie bieżących hierarchii
etycznych, gotowość do „niezdatności, w najgłębszym sensie tego słowa,
do życia” (Flaubert), ujawniają wspólne punkty odniesienia dandyzmu z
anarchizmem; jego wystudiowany emocjonalny chłód, jego duma i uznanie
dla dobrego krawiectwa i obyczajów, a także pretensje do utworzenia
„nowego rodzaju arystokracji” (Charles Baudelaire), stanowią o bliskości
dandysa do prawicy. Do tego należy dodać tendencję zaangażowanych
politycznie dandysów do deklarowania się po stronie Konserwatywnej
Rewolucji albo jej poprzedników, jak na przykład Maurice Barrès we
Francji, Gabriele d’Annunzio we Włoszech, Stefan George albo Arthur
Moeller van den Bruck w Niemczech. Japoński pisarz Yukio Mishima należy
do późniejszych naśladowców tej tendencji.
Oprócz tej tradycji prawicowego
anarchizmu istnieje też inna, starsza i w znacznym stopniu niezależna,
związana ze szczególnymi francuskimi okolicznościami. Tam pod koniec
XVIII wieku, u schyłku ancien régime uformował się anarchizm z
prawa, którego przedstawiciele stawiali się „poza dobrem i złem”,
chcieli żyć „jak bogowie” i nie uznawali żadnych wartości moralnych poza
osobistym honorem i odwagą. Światopogląd tych libertynów był ściśle
związany z agresywnym ateizmem i pesymistyczną filozofią historii.
Ludzie tacy jak Brantôme, Montluc, Béroalde de Verville czy Vauquelin de
La Fresnaye twierdzili, że absolutyzm jest towarem, który niestety
sprzeciwia się zasadom starego systemu feudalnego i służy jedynie
pragnieniu dobrobytu przez lud. Podejście to w XIX wieku można ponownie
spotkać u Arthura de Gobineau i Léona Bloya, jak również w XX wieku u
Georgesa Bernanosa, Henry’ego de Montherlanta i Louisa-Ferdinanda
Céline’a. Taka pozycja pojawiła się również w specyficznie
„tradycjonalistycznej” wersji u Juliusa Evoli, którego myślenie obracało
się wokół „Ja absolutnego”.
Niezależnie od tego, w jakiej formie
prawicowy anarchizm się pojawia, zawsze napędza go poczucie dekadencji,
odraza wobec wieku mas i intelektualnego konformizmu. Stosunek do
polityki nie jest jednolity, jednakże nierzadko samotność obraca się w
aktywizm. Jakakolwiek dalsza jedność jest odrzucona przez wysoce
pożądany indywidualizm prawicowego anarchizmu. Notabene termin ten jest
czasami używany przez osoby – jak na przykład George Orwell (torysowski
anarchizm) czy Philippe Ariès – które nie wykazują istotnych oznak
prawicowego anarchizmu, podczas gdy inni, którzy obiektywnie wykazują te
kryteria – jak na przykład Nicolás Gómez Dávila czy Günter Maschke –
nie korzystają z tej koncepcji.
Źródło: counter-currents.com
Tłumaczenie: Redakcja Xportal.pl
Tłumaczenie: Redakcja Xportal.pl
